مسجد غرق در بوی خداست

به گزارش مشرق، کنج کوچک این مسجد، چه وسعت فراخی در خویش نهفته دارد، فاصله ای از یک توسل تا کمیل را طی کرده ام و از ولادت مولایم علی(ع) به وفات زینب(س) رسیده ام تا زندگیم در این جا خلاصه شود در کنج بندگی…

اینک منم! که یک سال عصیان و سرکشی و گناهِ خویش را به آب چشمه عبادت تو، از پیکرآلوده خویش فرو می ریزم.

من نیازمندم، به فرصتی دوباره برای نفس کشیدن و زنده بودن به فرصتی دوباره و به وسعتی بی کران تر برای پرواز، برای رسیدن و نزدیک تر شدن تمام غربت و بی کسی خود را از تک تک کوچه ها و خیابان های ظلم زده وحشی، به دوش گرفته ام، تا کنجی بیابم و سفره دردهایم را در محضر تو بگشایم.

این سنت سالیانه همه آنانی است که چونان من، نیاز و رازخویش را جز به درگاه تو نخواهند که آشکار کنند.

باید حضور تو را پر رنگ تر به خویش بنمایانم، نخواهم گذاشت یاد تو، در ازدحام این همه غیر تو، در ازدحام این همه ولوله در هم پیچیده که در هیچ کدام، نام تو را نمی توان شنید، از یاد ببرم.

آری! نخواهم گذاشت…

جهان، لبریز از ابلیس های کوچکی است که هر لحظه وسوسه ای در گوش جانم می افکنند که مباد زمزمه های آسمانی در بصیرت من بنشیند!

باید کنجی یافت، خلوت و آرام، باید دانست که در ورای غفلت همه مردمان در خواب فرو رفته، کسی هست که از روح خویش در ما دمیده است، در من و تو، و این، همان چیزی است که هرگز فراموش نباید کرد.

چه شب های سرشاری! چه روزهای لبریزی! اینک سه شب است و سه روز که تنها به تو اندیشیده ام، تنها تو را خوانده ام حس می کنم که سبکبارتر، بر می خیزم.

حس می کنم که رنگ زلال تری به خویش گرفته اند، همه دیوارها و پنجره ها، همه آدم ها، همه ابرها و پرندگان و آب ها، حس می کنم که مهربان تر شده ام، حس می کنم که ابلیس ها از من می گریزند و ابلیس زدگان، با شرم از کنارم عبور می کنند. آری! حس می کنم که راضی ام…

تا یک سال دیگر، قدرتی در خویش می بینم که یک سال مرا به پیش خواهد برد، یک سال مرا زنده نگاه خواهد داشت و یک سال، همواره در گوشم زمزمه خواهد شد، همان نامی که همیشه مشتاق شنیدن آن بوده ام.

امشب و پس از سه شبانه روز در مساجد جامع شهر محرم شدن، سه روز خود را کنار کوه «جبل الرّحمة» دیدن، در کلاس عرفات، مقدمات را چیدن و ذکر «مَنْ لِی غیرُک» را سرمشق گرفتن و چون مجنون، نام لیلی را گفتن، سه شب بیداری از سوز عشق و بیزاری از دنیا و خود را در زمزم معرفت شستشو دادن، این صفا و مروه راه رفتن، میان از خود گذشتن و به خدا رسیدن و از آتش عشق هروله کردن، دوباره بر گرد نامش طواف کردن، پشت مقام ابراهیم، زمزمه دعا کردن، بر سجاده نیاز، سفره دل گشودن و در روز آخر، تا منی رفتن و عرفات را پشت سر گذاشتن و منیت را قربانی کردن. در «اعمال ام داوود» صحبت عاشقانه کردن و در سجده آخر، خوشه استجابت را درو کردن…

شیطان، اسیر انسان می شود و انسان، حقیقتی که در خلوت این روزها خودش را مرور می کند، تعلقات رنگ می بازد و سهم هر کس به اندازه وسعت سجاده اش می شود.

مسجد، غرق در بوی خداست…

۶۵۷ نفر در مساجد قروه معتکف شدند

به گفته رییس سازمان تبلیغات اسلامی قروه، امسال ۶۵۷ نفر در ۶ مسجد قروه، سریش آباد، دلبران، وینسار، مالوجه معتکف شده بودند.

حجت الاسلام حسن رهبر با اشاره به رویکرد فرهنگی برنامه های اعتکاف به منظور لبیک به تحقق شعار سال، افزود: بیشترین برنامه ها بر همین مبنا بود.

وی از اعزام ۱۲ مبلغ دینی از قم به جمع معتکفین خبر داد و گفت:، ۱۶ مبلغه هم از حوزه های علمیه شهرستان به امر تبلیغ و تبیین مسائل دینی مشغول بودند.

این مسئول افزود: ۳ حافظ برتر قرآن کریم از بیت الاحزان استان فارس در مراسم اعتکاف امسال در بین جوانان معتکف حضور داشتند.

پناهندگان خانه خدا

حجت الاسلام عبدالملکی از مبلغین دینی گفت: در روایت هست که خداوند می فرماید: در اسمان هفتم ملکی است که از اولین روز ماه رجب تا صبح ندا می دهد خوش به حال شب زنده داران که منظور اصلی این ندا همین معتکفین هستند.

وی با بیان اینکه معتکفین کسانی هستند که می خواهند رابطه خود را با خدا صاف کنند، افزود: این افراد از دنیا دل بریده اند و پناهنده خانه خدا شده اند.

این مبلغ دینی تصریح کرد: اینها آمده اند تا زنگار از دل بروبند تا همنشین خدا شوند و با او انس بگیرند تا ارتباط را قوی کرده و پشتوانه قوی برای روزهای بعا از اعتکاف داشته باشند.

دل کندن از محبوب دلگیر است

عبایی به دوش افکنده است و کتاب دعا در دست دارد، نزدیک می شوم و می گویم ساعات پایانی اعتکاف نزدیک است، یک آن دلم از گفته خودم می لرزد، چشمانش به اشک می نشیند، با بغض ادامه می دهم، این ساعات چه حال و هوایی دارد؟

می گوید: همیشه لحظات دل کندن از محبوب دلگیر است، ما مدتها اسیر دنیا بودیم و این چند روز با کسی انس گرفتیم که از روحش در جان ما دمیده بود، برایم محبوبی دلنشین شده که دل کندن از او برایم سخت است.

و شانه های مردانه اش در سکوت سنگین دعا، هق هق گریه هایش را همراهی می کند.

کودکان آسمانی

محمدحسین ۱۲ سال دارد، می گوید برای راز و نیاز با خدا آمده است و این کودکانه اش چقدر دلنشین است.

با پدرش آمده و دعایش این است که خدا همه مریض ها را شفا دهد، آنهایی که روی تخت بیمارستان هستند.

و در آخر برای خودش هم دعایی کرده و این دعای کودکانه، لطف و صفای کودکی را به یادم می آورد: دعا می کنم در درس هایم نمره خوبی بگیرم.

تینا هم ۱۲ سال دارد، اولین باری است که معتکف شده است، او هم آرزوهای کودکانه اش را با زبان دعا از خدایش خواسته است، می گوید معتکف شدن سخت نیست، اصلا هم سخت نیست، آمده تا سه روز پیش خدا باشد.

و اینجاست که نزدیکی خدا را حس می کنی، عزیزی که از رگ کردن به ما نزدیک تر است.

مائده ۱۰ ساله است، تسبیحش را در دست می چرخاند و به سقف مسجد چشم دوخته است، می گوید با خاله اش آمده است، تا برای برادرش دعا کند، برادرش دیابت دارد، برادر خردسال مائده چشم به دعای خواهرش دارد… چشم های بارانی مائده در روز وفات برترین خواهر دنیا، حضرت زینب(س)، عشق خواهر به برادرش را تجلی می بخشد.

شهید را شفیع بخشش گناهانم قرار داده ام

عکس کوچکی را در کنارش گذاشته است، زیر عکس نامی به چشم می خورد «شهید یوسف غفاری».

می پرسم عکس کیست؟ جواب می دهد: برادرم است، شهید شده، آورده ام تا در این مراسم هم حضورش را احساس کنم و هم او را شفیع قرار دهم تا خداوند گناهم را ببخشد، اشک در چشم هایش نشسته است…

شفیعه کربلا به شفاعت آمده است

بوی سیب در هوا می پیچد اما اینجا که همه معتکفین روزه دارند… صدای محملی شکسته با کاروانی خسته به گوش می رسد گویا زینب(س) از تل خود برای شفاعت حجاج آمده است…

حاجتتان قبول…