ساعتی با امین ایمانی بازیگر سینما

به گزارشامید،امین ایمانی در جشنواره فیلم فجر سال گذشته با حضور در فیلم سینمایی «روز روشن» به کارگردانی حسین شهابی به خوبی دیده شد، این فیلم هم اینک بر پرده اکران است. اخیراً نیز با بازی قابل قبولش در مجموعه «زمانی برای عاشقی» به کارگردانی محمدحسین لطیفی که در ایام محرم از تلویزیون پخش شد ثابت کرد حرف های زیادی برای گفتن دارد. به همین بهانه ها گفتگویی با او پیرامون کارهای هنری، خودش و خانواده اش داشته ایم که به نظرتان می رسد.

امین ایمانی در یک نگاه

متولد: ۱۲ مرداد ماه یکی از سال های دهه ۶۰
تحصیلات: فارغ التحصیل رشته خلبانی / مجرد

کارنامه هنری

تلویزیون: کلاه پهلوی، زمانی برای عاشقی و…
سینما: یکی از ما دو نفر، اخراجی ها ۲، اخراجی ها ۳، دموکراسی تو روز روشن، روز روشن

«کلاه پهلوی» در حکم آموزشگاه بود

من در دوره نوجوانی و جوانی شش سال قهرمان شنای کشور بودم و سه رکورد ملی دارم که هنوز یکی از رکوردها در انحصار خودم مانده است. بعد از دوره دبیرستان چون پدرم خلبان است، برای تحصیل در همین رشته به خارج از کشور رفتم و در رشته هوانوردی تحصیل کردم و ضمن تحصیل در این رشته، به واسطه علاقه ام به بازیگری دنبال آشنایی با الفبای تئاتر رفتم. بعد از بازگشت به ایران با محمدرضا شریفی نیا آشنا شدم که نتیجه اش حضور در مجموعه «کلاه پهلوی» و ایفای کاراکتر اسفندیار سهرابی مسئول تلگرافخانه و منشی فرمانداری بود. در طول هفت سال حضور در «کلاه پهلوی» که برایم در حکم یک کلاس بازیگری در کنار بازیگران خوب کشور بود، در کلاس های آموزش بازیگری شریفی نیا و آزیتا حاجیان نیز آموزش های لازم را دیدم و در ادامه برای بازی در چند فیلم سینمایی از جمله فیلم «یکی از ما دو نفر» به کارگردانی تهمینه میلانی و فیلم های سینمایی «اخراجی های دو و سه» به کارگردانی مسعود ده نمکی و همین طور فیلم «دموکراسی تو روز روشن» به کارگردانی علی عطشانی و… ایفای نقش کردم.

با بازیگر شدن، از حرفه اصلی خودم، یعنی خلبانی خداحافظی نکردم و اگرچه بیشتر وقتم در شرایط فعلی صرف بازیگری شده، اما با خلبانی هرگز وداع نخواهم کرد و در کنار بازیگری این حرفه را نیز ادامه می دهم.

کارنامه ام را قبول دارم

فیلم سینمایی «روز روشن» به کارگردانی حسین شهابی با بازی من در جشنواره فیلم فجر دیده شد و بعد روی پرده سینماها رفت.

با این فیلم که در آن پانته آ بهرام، مهران احمدی، امیررضا دلاوری، روناک یونسی و… بازی دارند مهران احمدی کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین شد.

در این فیلم ایفاگر یک «گُل نقش» هستم. کاراکتری که حضوری کاملاً دراماتیک دارم، اما بازی ام زیاد نیست. من ایفاگر کاراکتری به نام پویان هستم که قرار است اعدام شود و…

از نظر خودم، در کارنامه ام کارهایی قابل قبول دارم و این اتفاق کار مرا در آینده سخت تر می کند، اما تمام تلاشم را می کنم تا در هر کاری که حضور خواهم داشت، حرفی تازه برای گفتن داشته باشم.

ژانر دلخواه من در سینما اکشن است که هنوز بازی نکرده ام و مایلم اگر قرار شد در کاری اکشن بازی کنم، بدل نداشته باشم و خودم صحنه های سخت را بازی کنم.

در فیلم سینمایی «اخراجی ها دو و سه» در ژانر طنز بازی داشتم، اما کاراکترم جدی بود. در نهایت نیز ترجیح می دهم بیشتر در کارهای جدی حضور داشته باشم.

آشپزی من حرف ندارد

خانواده ای چهار نفره دارم. برادرم چند سال قبل تشکیل زندگی مشترک داد، من اما در حال حاضر با پدر و مادرم زندگی می کنم. برادرم هم مثل من در ورزش شنا صاحب عناوین کشوری است و تحصیلاتش را نیز در رشته ورزشی به پایان رسانده و در حال حاضر شغل آزاد دارد. پدرم خلبان و مادرم خانه دار است. باید بگویم من و برادرم، با پدر و مادرمان مثل چهار خواهر و برادر هستیم. ما با پدر و مادرم خیلی رفیق هستیم و از کوچکترین جزئیات زندگی همدیگر اطلاع داریم.

پدر و مادرم بهترین مشاورین من در کار بازیگری هستند و همیشه اولین تمریناتم را مقابل مادرم انجام می دهم و نظر او را در بازی هایم لحاظ می کنم.
مادرمان از بچگی من و برادرم را کاملاً مستقل تربیت کرده و الفبای زندگی را به ما آموخته، به همین دلیل آشپزی ام خوب است، خورش های فسنجان، قرمه سبزی را خوب درست می کنم، پیتزاهایم هم حرف ندارد و هر موقع منزل باشم در آشپزی به مادرم کمک می کنم، مدتی هم خارج از کشور بودم هرگز به سراغ غذاهای فست فود نرفتم و مثل ایران پخت و پز می کردم.

تا حالا به تمام آرزوهایم رسیده ام. هیچ وقت از خدا در خواست کم نداشته ام و ممنونم که هیچ وقت ناامیدم نکرده است.

با هنر نقاشی و سرودن شعر به خصوص رباعی آشنایی دارم، برای دلم گیتار می زنم و مواقعی هم آواز می خوانم و به دو زبان انگلیسی و روسی نیز تسلط کامل دارم و از نظر خودم آدمی عاطفی، خانواده دوست، باگذشت و بسیار رک و بی شیله پیله هستم.

آمده ام که بمانم

خیلی ها هنوز هم مرا در قالب یک خلبان می خواهند و نه یک بازیگر و تمام تلاشم را می کنم که این اتفاق بیفتد. از طرف دیگر به سینما آمده ام تا بمانم. الان تازه اول راه هستم و امیدوارم حرف هایی برای گفتن در این حرفه داشته باشم.

اگرچه کاراکترهایی که تاکنون ارائه کرده ام رضایت بخش بوده، اما هنوز کاراکتر ایده آلم را بازی نکرده ام، با این وجود حضورم در مجموعه تلویزیونی «زمانی برای عاشقی» کاری دلی بود.

بعضی از بازیگران دل شان می خواهد کارگردان به قول معروف پوست آنها را بکند تا در کاراکتری که بازی می کنند خوب دیده شوند. من تجربه این کار را در مجموعه «کلاه پهلوی» به دست آوردم و دوست دارم باز هم در چنین پروژه هایی سهم داشته باشم.

کار با بازیگر حرفه ای راحت تر است

داستان بازی من در مجموعه تلویزیونی «زمانی برای عاشقی» به کارگردانی محمدحسین لطیفی از آنجا شروع شد که ابتدا دختر محمدحسین لطیفی با من تماس گرفت تا ایفاگر کاراکتر ناصر باشم که بعد از اصلاح فیلمنامه آن شخصیت مجموعه حذف شد و با شناختی که از کارهای قبلی من داشت، ایفای نقش حسین، پسر حاجی(فرهاد قائمیان) را به من سپرد. وقتی فیلمنامه را خواندم، احساس کردم کاراکتر حسین خیلی پررنگ تر از ناصر است. حسین از نظر سنی، حداقل هفت هشت سال از من بزرگتر است، ازدواج کرده و یک پسر هفت هشت ساله دارد. با راهنمایی خوب لطیفی و گریمور مجموعه امیدواری، خیلی سریع با آن کاراکتر آشنا شدم و در فرصت یک هفته ای که تا قبل از شروع کار داشتم به طور کامل با شخصیت های مجموعه و کاراکتر خودم آشنا شدم. در آن مجموعه بیشترین رودررویی را با لیلا بلوکات و فرهاد قائمیان داشتم و این فرصت خوبی برای من بود و جا دارد از همراهی های خوب آنها تشکر کنم. البته، من در گذشته هم با لیلا بلوکات تجربه بازی رودررو در «اخراجی ها ۲» را داشتم و تا حدودی با جنس بازی او آشنا بودم و به این نتیجه رسیده ام که هر قدر بازیگر مقابل آدم حرفه ای تر باشد کار راحت تر است. کار وقتی سخت می شود که بازیگر مقابل آماتور باشد.

در جشنواره فیلم فجر امسال فیلم سینمایی «با من از عشق بگو» به کارگردانی فرید کلهر از من نمایش داده می شود که در آن نقش اول را دارم و با بازیگران خوبی از جمله مهران احمدی، نرگس محمدی، امیرحسین رستمی و… همبازی و ایفاگر کاراکتری هستم که شغلش خلبانی است و نقش همسرش را نرگس محمدی ایفا می کند. قصه فیلم بر محور اهدای عضو می چرخد و این موضوع را به بهترین شکل به نمایش می گذارد.

خانواده جوان / شماره ۲۰۰ / بهمن ماه ۹۲ / گفتگو: محمد تهرانی / صفحه ۲۸