|
|
کدخبر: ۱۴۸۰۷۶

نفهمیدیم از طلبه های آنجا بود یا کسی دیگر که به ما خبر داد، اما وقتی بیرون آمدیم هوا کاملا تاریک و حیاط خلوت شده بود. کفش، عمامه، لباس و انواع چیزها آنجا ریخته بود.

به گزارش مشرق،بخش مهمی از کتاب های مرکز اسناد انقلاب اسلامی را مجموعه کتاب های خاطرات شخصیت های برجسته انقلاب تشکیل داده است. همچنین این مرکز برای اینکه روایت پیروزی انقلاب، روایت کاملی باشد، خاطرات افرادی را نیز گردآوری و منتشر کرده است که پیش از انقلاب در زمره مبارزان بودند و شاید به اندازه شخصیت های سیاسی امروز شناخته شده نباشند ولی اتفاقا خاطرات این افراد نیز به علت زاویه دید متفاوتشان اطلاعات دست اول و جالبی همراه با خود دارد.

«خاطرات جواد مقصودی» یکی از کتاب هایی است که راوی زوایای ناگفته ای از مبارزه های پیش از انقلاب و آن چیزهایی است که در دوران ستم شاهی به مردم رفته. خاطرات مقصودی اطلاعات سودمندی از وقایع دهه ۱۳۳۰ و فعالیت های «گروه شیعیان» که راوی خودش از اعضای شورای مرکزی آن بوده در اختیار قرار می دهد. همچنین مقصودی خاطرات نسبتا جامعی از آغاز نهضت امام خمینی، فعالیت های مبارزان با رژیم پهلوی در دوران تبعید و وقایع مربوط به آن ارائه داده است.

این کتاب ۸ فصل دارد. تولد و خانواده و تحصیلات، آشنایی با سیاست و آغاز مبارزه، گروه شیعیان، همراه با نهضت امام خمینی، دوران تبعید امام، اوج گیری و پیروزی انقلاب، بامداد جمهوری اسلامی و مشاغل و مناصب پس از انقلاب اسلامی عنوان فصل های کتاب است.

**روایت یک شاهد عینی از ماجرای فیضیه سل ۱۳۴۲

یکی از بخش های خواندنی این کتاب روایت مقصودی از رویدادهای سال ۴۲ است و به مناسبت اینکه روز ۲ دوم فروردین همزمان است با حمله ماموران ستم شاهی به مدرسه فیضیه و ضرب و جرح طلاب و به شهادت رسیدن تعدادی از آنها بخشی از خاطرات مقصودی را که یکی از حاضران مدرسه فیضیه در آن روز بوده است، در ادامه می آوریم:

در آن ایام از طرف تشکیلات به ما اطلاع دادند که امام قرار است در منزلشان سخنرانی کنند و ما باید به آنجا برویم. من هم با تعدادی از دوستان صبح به قم رفتیم. وقتی کنار خیابان های شهر قم رسیدیم ماشین های شرکت واحد توقف کرده بودند. به فکر رفتیم که اینها چرا اینجا ایستاده اند ولی خیلی در جریان نبودیم که چرا وضع شهر اینگونه است. منزل حضرت امام در یکی از کوچه های باریک انتهای کوچه ای مقابل حرم بود. داخل منزل رفتیم و در اتاق بالا نشستیم. جمعیت هم همین طور می آمد. قرار بود امام سر ساعت بیایند اما ایشان تاخیر داشتند. مدتی منتظر نشستیم تا اینکه یک مرتبه امام وارد شدند و کنار حیاط نشستند. حدود یک ربع ساعت نشستند و هیچ حرفی نگفتند و بدون اینکه صحبتی بکنند، بلند شدند و رفتند. پس از آن آقای خلخالی آمدند و صحبت کردند. جمعیت هم همین طوری می آمد تا اینکه اعلام شد حضرت امام به خاطر شهادت امام جعفر صادق(ع) صحبت نمی کنند و بعد از ظهر از طرف آیت الله گلپایگانی در مدرسه فیضیه مجلسی برگزار می شود. بعد از ظهر رفتیم مدرسه فیضیه، چون قرار بود برنامه از ساعت ۳ تا ۵ باشد. حدود ساعت ۳ یا ۴ بود که به مدرسه فیضیه رفتیم. وقتی به آنجا رسیدیم جمعیت همین طور می آمدند و فرش می انداختند. آقای انصاری قمی که از وعاظ مشهور بود، روی منبر بودند و سخنرانی می کردند. در بین سخنان ایشان یک نفر گفت به سلامتی فلانی و فلانی صلوات بفرستید. همه صلوات فرستادند و تا آقای انصاری پس از آن صلوات خواست صحبتش را ادامه دهد، باز فردی گفت به سلامتی کی و کی صلوات بفرستید. جمعیت هم صلوات دوم را فرستادند. باز هم آقای انصاری تا خواست صحبت کند یک نفر دیگر گفت صلوات بفرستید، معلوم شد که این صلوات فرستادن ها یک نقشه برای بر هم زدن جلسه است.

**حتی طلبه های داخل حجره ها را هم کتک زدند

در این زمان یکی از طلبه ها که آنجا نشسته بود، گفت: خفه شو. تا گفت خفه شو یک دفعه اینها سر آن بنده خدا ریختند و شروع به کتک زدن او کردند. آقای انصاری نفهمیدم که چگونه از آنجا خارج شد و آن جمعیت شروع کردند به دادن شعار «جاوید شاه» و کتک زدن طلبه ها. طلبه ها هم شروع کردند به کتک زدن آنها. در این لحظه دویدم و داخل حجره پسر عمویم که آن زمان طلبه بود، رفتم و در را بستم. معمولا در انتهای حجره های مدرسه فیضیه یک پستو قرار داشت که جلوی آن را پرده می انداختند. وقتی آنجا رفتم دیدم تعدادی آنجا پنهان شده و نگران بودند. از طرفی جمعیت داخل حیاط را طرفداران شاه کتک می زدند و تا حوالی غروب آنجا بودند و از پله ها بالا آمدند و گفتند عده ای داخل حجره ها هستند. آنها هم ریختند داخل حجره ها و همه را کتک زدند.

داخل حجره ای که من بودم، همه ترسیده بودند و نفس نفس می زدند. یک پیرمرد که کنار من ایستاده بود، می خواست از پشت پرده بیرون برود که من مچش را گرفتم و گفتم حرکت نکن. در این لحظه چماقداران به حجره ما رسیدند و شروع کردند به داد زدن که بیرون بیایید، اما ما هیچی نگفتیم. هرچه داد زدند که بیرون بیایید دیدند از کسی خبری نیست. دقیقا نمی دانم طلبه بود و یا یکی از آنها گفت مثل اینکه نیستند. ظاهرا تهرانی بودند. یک دفعه با لگد درب را شکستند و داخل حجره آمدند. وقتی دیدند کسی آنجا نیست و حجره خالی است به ما گفتند می دانیم پشت پرده هستید زود بیرون بیایید.

**حیاطی پر از کفش و لباس و عبا و عمامه

هرچه گفتند ما عکس العمل نشان ندادیم مجبور شدند از آنجا بیرون بروند و رفتند توی حجره بغلی و شروع کردند به زدن کسانی که آنجا بودند. کار خدا بود که ما را ندیدند و ما فقط ذکر می گفتیم. زمانی که هوا تاریک شد، ما هنوز پشت پرده بودیم که یک نفر آمد و گفت بیرون بیایید، از اینجا رفتند. نفهمیدیم از طلبه های آنجا بود یا کسی دیگر که به ما خبر داد، اما وقتی بیرون آمدیم هوا کاملا تاریک و حیاط خلوت شده بود. کفش، عمامه، لباس و انواع چیزها آنجا ریخته بود. من آن زمان یک عبا داشتم که زیر بغلم بود. از پله ها پایین آمدم تا به گاراژ بروم، چون برخی از دوستان بلیت برگشت ساعت ۸ شب تهران را خریده بودند. از در مدرسه فیضیه که بیرون آمدم، دیدم که دو طرف و وسط خیابان را ماموران محاصره کرده اند. در آن لحظه سرم را به زیر انداختم و از وسط ماموران آهسته رد شدم و داخل گاراژ رفتم. دوستان از من پرسیدند کجا بودی؟ من هم کل قضیه را برایشان تعریف کردم. خلاصه آن شب با دوستان سوار اتوبوس شدیم و به تهران برگشتیم.

انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی این کتاب را در ۳۱۶ صفحه با قیمت ۸۲۰۰ تومان منتشر کرده است. علاقه مندان برای تهیه این کتاب می توانند با شماره تلفن۲۲۲۱۹۴ تماس بگیرند.

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار