|
|
کدخبر: ۱۵۰۵۳۲

هرگز به ما آموخته نمی شود چطور سرنخ های غیرکلامی دیگران را مشاهده کنیم.

به گزارشافکارنیوز، همسرم درخواست طلاق کرده است، من هیچ وقت سرنخی نداشتم که او از ازدواج ناراضی است. من با این مرد بحثمی کردم و او ناگهان به من مشت زد، من حرکت مشت او را به سمت خودم ندیدم. من فکر می کردم رئیسم از عملکرد شغلی ام راضی است، اصلاً فکر نمی کردم قرار است اخراج شوم.

اینها انواع جملاتی است که زنان و مردانی گفته اند که هرگز یاد نگرفته اند جهان اطراف خود را به طور موثر و کارآمد ببینند. هرگز به ما آموخته نمی شود چطور سرنخ های غیرکلامی دیگران را مشاهده کنیم. بدن انسان می تواند هزاران پیام غیرکلامی صادر کند. مهمترین آنها کدامند و شما چطور آنها را رمزگشایی می کنید؟ در این سلسله مقالات سعی داریم شما را با زبان بدن و ارتباطات غیر کلامی آشنا کنیم.

انواع رفتارهای آرام بخش

رفتارهای آرام بخش شکل های بسیاری به خود می گیرد. وقتی استرس داریم، ممکن است آرام گردن مان را ماساژ دهیم، به صورت مان ضربه بزنیم یا با موهایمان بازی کنیم. این کار به طور خودکار انجام می شود. مغز ما پیغام می دهد: «حالا من را آرام کن» و دست ما به سرعت پاسخ می دهد و اقدامی فراهم می کند که به دوباره راحت شدن ما کمک خواهد کرد.

یک نمونه: گیر افتاده در گردنه زمان

لمس کردن یا ضربه زدن به گردن، مهمترین و مکررترین رفتار آرام بخش است که هنگام پاسخگویی به استرس از آن استفاده می کنیم. زنان با استفاده از گردن، آرامش را ایجاد می کنند و اغلب اوقات با پوشاندن یا لمس کردن گودی گردن و با دست شان این کار را انجام می دهند. در فرورفتگی بالای جناق سینه یک منطقه خالی وجود دارد که بین قفسه سینه و گردن قرار دارد و گاهی اوقات با عنوان گودی گردن به آن اشاره می شود. وقتی زنی این بخش از گردن خود را لمس می کند یا آن را با دست خود می پوشاند، به این دلیل است که احساس استرس، تهدید، معذب بودن، عدم امنیت یا ترس می کند. این یک سرنخ رفتاری مهم است که ممکن است برای آشکار ساختن ناراحتی تجربه شده در زمان دروغگویی یا پنهان کردن اطلاعات مهم استفاده شود.
زمانی روی پرونده ای کار می کردم که فکر می کردم پناهنده ای مسلح و خطرناک در خانه مادرش پنهان شده است. من و یک مامور دیگر به خانه این زن رفتیم و وقتی در را زدیم، او ما را به داخل راه داد. ما کارت شناسایی مان را به او نشان دادیم و چند سوال کردیم. وقتی پرسیدم: «آیا پسرتان خانه است؟»، او دستش را روی گودی گردنش گذاشت و گفت: «نه، نیست.» من رفتار او را دیدم؛ سپس به سوال کردن ادامه دادیم. بعد از چند دقیقه پرسیدم: «آیا امکان دارد وقتی شما در محل کارتان بودید، پسرتان وارد خانه شده باشد؟» یک بار دیگر دستش را روی گودی گردنش گذاشت و جواب داد: «نه، نمی دانم» حالا مطمئن بودم که پسرش در خانه است، چون تنها باری که او دستش را به سمت گردنش برد، وقتی بود که من این احتمال را مطرح کردم. برای اینکه مطمئن شوم، فرضیه ام درست است، به صحبت کردن با زن ادامه دادیم و وقتی آماده رفتن می شدیم، آخرین سوال را از زن پرسیدم: «فقط برای اینکه پرونده ام را تکمیل کنم، شما مطمئن هستید او در خانه نیست؟» برای بار سوم دست او به طرف گردنش رفت و جواب قبلی اش را تکرار کرد. مطمئن بودم که زن دروغ می گوید. من از او اجازه خواستم خانه را بگردم و پسر او در کمد، زیر چند پتو پنهان شده بود. این زن خوش شانس بود که به شهادت دروغ متهم نشد. معذب بودن او هنگام دروغ گفتن به پلیس در مورد پسر پناهنده اش باعثشد سیستم اعضا و جوارح او یک رفتار آرام بخش ایجاد کند که به موجب آن دستش را حرکت و او را لو داد.

گاهی ما به کمک زبان مان لب هایمان را از داخل لمس می کنیم یا با دست، گونه هایمان را نوازش می کنیم که در واقع با این کار خودمان را آرام می کنیم یا به آرامی با گونه های پف کرده نفس مان را بیرون می دهیم تا خودمان را آرام کنیم. چنانچه فردی که تحت استرس قرار دارد، سیگاری باشد، بیشتر سیگار می کشد. اگر فرد در حال جویدن آدامس باشد، با سرعت بیشتری آدامس خواهد جوید.

این رفتارهای نوازش گونه به ما در حل مسائل کمک نمی کند، بلکه باعثمی شود در حین انجام آنها آرام بمانیم. به عبارت دیگر، موجب تسکین ما می شوند. مردان ترجیح می دهند به صورت شان دست بکشند و زنان ترجیح می دهند به گردن، لباس، جواهرات، بازوها و موهایشان دست بزنند.

وقتی نوبت به ایجاد کننده آرام بخش ها می رسد، افراد به طور سلیقه ای عمل می کنند، برخی جویدن آدامس، سیگار کشیدن، خوردن غذای بیشتر، لیس زدن لب ها، مالیدن چانه، نوازش صورت، بازی با اشیا(قلم، خودکار، یا ساعت) کشیدن موها یا خاراندن پیشانی را ترجیح می دهند. گاهی ایجاد آرامش حتی نامحسوس تر است، مانند فردی که جلو پیراهنش را مرتب می کند.

به نظر می رسد این فرد در حال مرتب کردن خودش است، اما در واقع او با کشیدن بازویش روی بدنش و انجام کاری با دست هایش در حال آرام کردن حالت عصبی خود است. اینها نیز رفتارهای آرام بخش هستند که در نهایت سیستم اعضا و جوارح بر آنها حاکم است و در پاسخ به استرس نشان داده می شود.

رفتارهای آرام بخش مربوط به گردن

لمس یا نوازش گردن از مکررترین و مهمترین رفتارهایی است که ما در واکنش به استرس از آن استفاده می کنیم. ممکن است یک نفر پشت گردنش را با انگشتانش بمالد یا ماساژ دهد، فردی دیگر کناره های گردنش یا درست گودی ناحیه بالای جناق سینه اش را نوازش کند و به ناحیه پر گوشت گردنش دست بکشد. این ناحیه پر از رشته های عصبی است که وقتی نوازش می شود، فشارخون را کاهش می دهد، ضربان قلب را پایین می آورد و فرد را آرام می کند.

آونگ آرام بخش

به زوجی که با هم صحبت می کنند، نگاه کنید. اگر زن با گردنبندش بازی کرد، به احتمال زیاد کمی عصبی است؛ اما اگر انگشتانش را روی گودی گردنش گذاشت، احتمال دارد موضوعی او را نگران کرده باشد یا به شدت احساس عدم امنیت کند. در اغلب موارد، اگر او دست راستش را روی گودی گردنش بگذارد، آرنج راستش را با دست چپش می گیرد. وقتی وضعیت استرس زا رفع شود یا در وضعیت معذب کننده وقفه ای پیش بیاید، دست راست او پایین می آید و روی بازوی چپ خم شده قرار می گیرد. اگر وضعیت باز هم ناراحت کننده شود، دست راست او یک بار دیگر به سمت گودی گردنش بالا خواهد رفت. حرکت بازو مثل سوزن روی دستگاه سنجش استرس است و براساس اندازه استرس است که از حالت استراحت(روی بازو) به سمت گردن(به سمت بالا) می رود و بر می گردد.

راز / شماره ۴۲ / نیمه اول اسفند ماه ۹۲ / جان ناوارو / مترجم: آزیتا نجات مهر / صفحه ۲۸

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار