چریکی که قلبش یک گل آفتابگردان بود

به گزارش مشرق،روزنامه جوان در یادداشتی نوشت: یک: وسط فیلم چند بار سینه ام به جزر و مد می افتد. گریه هجوم می آورد به چشمانم. هجوم می آورد به سینه ام، دنبال راهی است که دوباره به تعادل برسد پس سینه ام را مثل قایقی کوچک بالا و پایین می برد. یک بار حتی می ترسم بین آن همه آدم بلند بزنم زیر گریه. چطور آن همه شاعرانگی در نگاه یک چریک کت و شلواری می تواند جمع شود؟ اصلاً مگر یک چریک کت و شلوار هم می پوشد؟

دو:

قهرمان ها مثل سرو می زیند. بالا که می روند سر به پایین نمی گردانند. انگار نه انگار که آن حوالی جاذبه ای وجود داشته باشد. درختان معمول این طور نیستند. کمی که بالا می روند دوباره سر خم می کنند به سمت جاذبه زمین، پس زیر بار می روند. اما سرو زیر بار نمی رود. همه شیره جانش را فقط و فقط برای یک چیز می سوزاند. سرو مفتون امر مقدس و دور و دست نیافتنی می شود که دیده و به آن ایمان آورده. سرو می داند یکی شدن با آن «نور فوق کل نور» ممکن نیست اما کششی او را به سمت خود فرا می خواند.

سه:

راستش قبل از اینکه فیلم شروع شود نگران بودم «چ» شاید با آن تصویر ذهنی ام از چمران نسازد. چمران برای من بی اعتنایی محض یک مرد کامل برای دنیا و مافی هاست؛ یکی که برق چشمان بچه های یتیم لبنانی را به همه زرق و برق نبوغ علمی خود و زندگی مجللش در امریکا ترجیح دهد و حتی نتواند از شرم، کودکانش را به آغوش بکشد پس ابراهیم وار به زن و بچه هایش هم نه بگوید.

چهار:

گریه ام گرفت وقتی فضای روزگار و اندیشه ها و دلمشغولی های خودم را با تو قیاس کردم. چقدر آن تمیز کردن عینکت در هلی کوپتر معنی داشت مصطفی. شاید می خواستی بگویی قهرمان که با پره های هلی کوپتر پیش نمی رود، با عینک بی غبار جلو می رود. قهرمان که نمی گذارد غبارهای درون و بیرون به بیراهه اش ببرد.

چقدر آدم باید پر آن طاووس های عاشق جلوه گری را در قلبش کنده باشد که برسد به انی لا احب الافلین. برسد به اینکه اصغرجان! خمینی هم خودش سرباز خداست. برسد به اینکه قلبش چریک باشد اما پرهیز کند از گلوله، به اینکه چریک باشد اما کت و شلوار بپوشد. اینکه چریک باشد اما چریک بازی نکند. اینکه باشد اما نباشد، اینکه کوه باشد اما مثل سایه جابه جا شود. اینکه هر لحظه کوچ کند، هر لحظه مسافر باشد.

پنج:

مراقب نباشی فریب چند حلقه آتش را می خوری و برای هیچ، هیاهویی به پا می کنی. تا مطمئن نشدید و هدف رو تشخیص ندادید، حق ندارید دست به ماشه ببرید. این صدای قهرمان است هم در فیلم، هم در قلب من. بشنوید صدای اذان رو. وقتی برادر به روی برادر اسلحه می کشه یعنی صدای الله اکبر رو نشنیده. می شنوید صدای الله اکبر رو؟

شش:

شیفته آرامش و اطمینان و طمأنینه و توکلت وسط آن همه هیاهو و غوغا هستم.

هفت:

ما ملت صلح هستیم. ما قرن هاست که شروع کننده هیچ جنگی نبوده ایم. چریک های ما برای صلح جنگیده اند. این چریک را می شود به دنیا نشان داد. چریکی که مدهوش زیبایی یک گل آفتابگردان می شود، مسحور شعله یک شمع.