شعر منتشرنشده از غلامحسین دینانی

گروه فرهنگی مشرق، «غلامحسین ابراهیمی دینانی» جزو شاگردان مبرز امام خمینی(ره) و علامه طباطبایی(ره) محسوب می شود و اندیشه های خود را مدیون علامه می داند.

او می گوید: «علامه فهمیدند که من شعر هم می گویم، یک روز از من سؤال کردند و من نیز تصدیق کردم ولی ایشان صراحتاً گفتند که فعلا شعر نگو! من دلیلش را پرسیدم و علامه گفتند که چون فلسفه می آموزی، ذهنت تخیلی می شود.»

دینانی پس از یک دهه تلمذ نزد علامه طباطبایی و سال ها مطالعه و تدبر اکنون به چهره ماندگار فلسفه ایران بدل شده و یکی از برجسته ترین اساتید فلسفه اسلامی است. وی گاه گاهی شعر هم می گوید که یکی از این اشعار منتشر نشده در پی می آید:


کجایی ای حبیب امشب به کویَت من سفر کردم

نمی دانی چه ها با این دل شوریده سر کردم



چه شب ها بود آن شب ها چه شب امشب نمی دانم

نمی پرسی بما چون شد شبی را تا سحر کردم



به رسوایی کشید امشب جنون دل که من او را

به کویت بردم و دیوانه را دیوانه تر کردم



به بستان خیال دوست خوش در سیر و پروازم

چه غم باشد اگر کنج قفس سر زیر پر کردم



صفای عشق را نازم که مستی می دهد دل را

خماری ها ز سر بیرون من از این رهگذر کردم



به خونخواری خلایق نسبتم دادند چون هر دم

ز سوز اندرون دامن به خونِ دیده تر کردم



شعر مذکور در ارج نامه غلامحسین ابراهیمی دینانی تحت عنوان «سالک فکرت» درج شده است و در بیست وهفتمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران ارائه می شود.