شعر / دخت پیغمبر و قبری که نهان می ماند

گروه فرهنگی مشرق- رحیم فردین در ابتدای این شعر که در اختیار خبرگزاری فارس گذاشته، آورده است: هیچ مردی نمی تواند حزن و اندوه حضرت علی(ع) در نبود همسری را که بوی پیامبر می داد، تمام و کمال درک کند. افسوس که در آن رورهای سخت، فاطمه(س) تنها بود، تنهای تنها در دفاع از پدر و همسر و فرزندان.

وی ضمن تبریک روز زن به بانوان جهان به ویژه مسلمانان نوشته است: یک لحظه یاد همسران شهدا افتادم، از راه دور چادرشان را می بوسم.



شب بی فاطمه ماندم به عزای دل خویش
مَحرمی کو که دهم شرح بلای دل خویش



ای سحر نور نبودت به مصلای صواب
در مسیرم که درخشد ز جلای دل خویش



درد پهلوی شکسته را مکن شکوه جان
یار من شکایتی داشت ورای دل خویش



سالیانم سر شوریده به دامن بگرفت
از منش رنج زمان بود برای دل خویش



مانده ام برهنه در هجوم سالوس کُنان
کو کشد بر تن کرّار لِوای دل خویش



سخن دوست نگویم که چه بر فاطمه رفت
باخدا! گوش فرا ده به ندای دل خویش



دُخت ِ پیغمبر و قبری که نهان می ماند
خون چکاندم به رُخش از انتهای دل خویش



قدر میهن که نسیمی وَزد از عشق علی
همچو «فردین» بشناسد به هوای دل خویش