|
|
کدخبر: ۱۶۷۱۸۱

بدون شک کسب عنوان سوم در آسیا آن هم توسط تیمی که قهرمان المپیک شده نمی تواند چندان خوشایند باشد، اما….

احسان محمدیان -خبرگزاری فارس،بدون شک کسب عنوان سوم در آسیا آن هم توسط تیمی که قهرمان المپیک شده نمی تواند چندان خوشایند باشد، اما بی انصافی است که به جای ارائه راهکار و نقد سازنده پتک تخریب را در دست گرفته و بنای باشکوه کشتی فرنگی را تخریب کنیم.

این روزها منتقدان البته نه به قصد نقد و انتقاد سازنده بلکه با چاشنی تخریب اسب خود را زین کرده اند و بر بدن تازه جان گرفته کشتی فرنگی می تازند. همین دوستان باید به یاد آورند روزی را که تیم ملی کشتی فرنگی با ۳ طلای ناب، قهرمان المپیک لندن لقب گرفت، روزی که غرور ملی در ما ایرانیان دوباره زنده شد، اما حالا چه شده محمد بنا به مربی ای بی دانش تبدیل شده است؟

همین منتقدان امروز که بی محابا با پتک تخریب به کشتی فرنگی و محمد بنا می کوبند باید آن روزها که سرمست از موفقیت تاریخی کشتی فرنگی در المپیک لندن سر بر آسمان می سائیدند را به یاد آورند تا اینچنین دست به تخریب بنای باشکوه کشتی فرنگی نزنند.

همه می دانیم معمار برای انجام کارهایش نیاز به یکسری ابزار دارد که اگر بخواهیم منصفانه به آن نگاه کنیم ابزاری که بنا با آن گام به میدان آسیایی گذاشت عصای دستش نبود. از طرفی تخریب بنای کشتی فرنگی در این زمان حساس که فرصت زیادی تا بازی های آسیایی و مسابقات جهانی باقی نمانده است، نمی تواند چندان منطقی و قابل قبول باشد؛ پس بهتر است اجازه دهیم در این فرصت کوتاه، بنا کارش را انجام دهد و سپس دست به انتقاد و تخریب بزنیم.

اگر کمی و تنها کمی، منصف باشیم می بینیم که بیشتر کشتی گیرانی که بنا با خود به قزاقستان برد، به تازگی از تیم جوانان جدا شده اند و حتی به قولی اولین سفر خارجی شان را تجربه کردند. پس چندان قابل قبول نیست از این تیم توقع بالایی داشته باشیم.

به نظر می رسد محمد بنا از هم اکنون برای ساخت یک تیم جدید برای بازی های المپیک ریو دست به رنسانس زده است به طوری که با نگاهی گذرا به ترکیب تیم اعزامی به قهرمانی آسیا می بینم که تنها ۲ کشتی گیر از ۸ فرنگی کار اعزامی تجربه حضور در چنین مسابقاتی را داشته اند که خود بهترین دلیل بر این مدعاست.

از طرفی کشتی گیرانی نظیر کریمی، طاهری و قادریان به تازگی به رده سنی بزرگسالان اضافه شده اند و حتی طاهری امسال هم می تواند در رده سنی جوانان کشتی بگیرد.

شاید بتوان نتایج و عملکرد فرنگی کاران در قهرمانی آسیا را به نوعی، زنگ خطر برای کشتی فرنگی دانست، اما همه ما به خوبی می دانیم که محمد بنا بیش از هر کس به کارش آشناست و خوب می داند که زمان نتیجه گیری چه زمانی است و همانطور که بعد از مسابقات اعلام کرد تیم واقعی را در مسابقات جهانی ببینید.

نفراتی که در این رقابت ها به میدان رفتند به جز حاجی پور و عبدولی برای نخستین بار حضور در چنین میدانی را تجربه می کردند که نباید انتظار زیادی از آنها داشت.

حاجی پور که در سال های گذشته هم به قهرمانی آسیا اعزام شده بود، در این دوره بسیار ضعیف کار کرد. در حالی که انتظار می رفت وی این بار در قهرمانی آسیا در قزاقستان در وزن جدید جبران مافات کند، اما باز هم همه را ناامید کرد تا خلأ یک جانشین خوب برای سوریان همچنان احساس شود.

در ۶۶ کیلو هم رامین طاهری در حالی به میدان رفت که همچنان کشتی گیر رده جوانان به حساب می آید. وی عملکرد نسبتاً قابل قبولی داشت و تا دیدار رده بندی هم پیش رفت، اما برای کسب مدال برنز حریف قهرمان کره ای جهان نشد و به پنجمی بسنده کرد، اما به طور حتم در آینده از این کشتی گیر بیشتر خواهیم شنید.

در وزن ۷۱ کیلو گرم محمد کریمی جوان، دوبنده تیم ملی را به تن کرد که برای اولین بار در یک میدان رسمی دوبنده تیم ملی را به تن می کرد، اما با این حال با توجه به کسب مدال برنز در تورنمنت مجارستان انتظار می رفت در این مسابقات عملکرد بهتری داشته باشد و حداقل یکی دو مرحله پیش برود، اما در همان مسابقه اول مغلوب کشتی گیر قرقیز شد و حذف شد.

سعید عبدولی هم در ۷۵ کیلو با دو کشتی به مدال برنز دست یافت و نمی توان از این کشتی گیر زیاد خرده گرفت چون در یک وزن بالاتر به میدان رفته بود و مغلوب قهرمان کره ای جهان و المپیک شد.

یوسف قادریان در ۸۰ کیلو در حالی به مدال نقره دست یافت که تا سال قبل در جوانان کشتی می گرفت و اولین تجربه خود در رده سنی بزرگسالان را تجربه می کرد. هرچند قادریان عملکرد ضعیفی در دیدار فینال داشت، اما به نظر می رسد محمد بنا با دید خاص خودش به مهره ای قابل اعتماد در این وزن دست یافته است.

در وزن ۸۵ کیلو گرم اگر نعمت پور و اخلاقی را نفرات اول و دوم این وزن بدانیم کریم فر نفر سوم به حساب می آید که نخستین تجربه برون مرزی خود را تجربه می کرد. هر چند انتظار از کریم فر بالاتر از نتیجه کسب شده بود، اما کسب مدال برنز هم در نخستین تجربه چندان خالی از لطف نیست.

در ۹۸ کیلو هم علیاری برای نخستین بار از ایران خارج می شد و در اولین تجربه اش هر چند شایستگی حضور در فینال و حداقل کسب مدال نقره را داشت، اما با بی تجربگی در ثانیه های پایانی مغلوب حریف ژاپنی شد و به راحتی فینال را از دست داد، اما مدال برنز هم برای این کشتی گیر نمی تواند نتیجه چندان غیرقابل قبولی باشد.

بدون شک درخشش مهدی زاده در سنگین وزن بهترین دستاورد کشتی فرنگی در مسابقات قهرمانی آسیا بود به خصوص وقتی می بینیم مهدی زاده مقابل کشتی گیران نامداری که عناوین مختلف آسیا را در اختیار داشتند به پیروزی رسیده است. این کشتی گیر می تواند انگیزه بشیر باباجان زاده را که پیش از این و با توجه به خارج شدن علی اکبری از رده مدعیان خود را یکه و تنهاترین مدعی می دید، بیشتر کند.

تیم محمد بنا در رقابت های قهرمانی آسیا عملکرد خوبی نداشت، اما باید به این تیم فرصت داد چون این تیم، تیم اول کشتی فرنگی نیست که از ناکامی اش نگران شویم. بدون شک میدان آسیایی نمی تواند محک خوبی برای ارزیابی عملکرد یک تیم باشد و نیاز به زمان بیشتری دارد. در سال ۲۰۱۰ هم که تیم ملی کشتی فرنگی با هدایت محمد بنا چهارم آسیا شد و ضعیف ترین نتیجه تاریخ این رشته(البته در دهه اخیر و بعد از رنسانس محمد بنا) رقم خورد، انتقادات زیادی به عملکرد این مربی کاربلد شد و حتی منتقدان کار را تا جایی پیش بردند که خواستار تغییر در راس کادر فنی شدند، اما چندی طول نکشید که تیم بنا با قهرمانی در المپیک پاسخ محکمی به انتقادات غیرسازنده داد.

شاید محمد بنا هم می توانست مانند کشتی آزاد چند کشتی گیر نامدار خود را راهی آسیایی کند تا با قهرمانی در آسیا با این همه انتقاد مخرب روبه رو نشود، اما فکر آینده را کرد؛ آینده ای که در المپیک ریو رقم خواهد خورد؛ ریویی که می تواند لندنی دیگر برای ورزش ایران و کشتی باشد.

باید به بنا و همکارانش فرصت داد تا در رقابت های آینده شانس خود را امتحان کنند، چون کشتی فرنگی این روزها بیش از هر چیز به اعتماد نیاز دارد. پس اجازه دهیم بنا افکار خود را در این مدت کوتاه پیاده کند تا تیمش را دوباره به سقف افتخارات جهان برساند چون می دانیم که می تواند؛ بنا ثابت کرده که می داند و می تواند.

انتهای پیام / ن

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار