مهدیه عابدزاده ویران میشود
مرکز فعالیت‌های بسیار گسترده برای آغاز نهضت ملی شدن صنعت نفت به رهبری آیه الله کاشانی و دکتر محمد مصدق در دست تخریب است.
به گزارش امیدنیوز به نقل از خبرآنلاین فاطمه علی‌اصغر: «اتفاق خاصی که نیافته، «مهدیه عابدزاده» سرجایش است. اگر اتفاق جدیدی افتاده به ما هم بگویید. ما که جلوی تخریب را گرفتیم. حالا اگر بتوانیم مرمت و بازسازی هم می‌کنیم.»
این را معاون میراثفرهنگی خراسان رضوی می‌گوید. هر چند سلیمان‌نوری، فعال میراثفرهنگی و خراسان‌پژوه نظر دیگری دارد: «بیش از یکسال از درخواست فعالان فرهنگی خراسان برای حفظ و احیای مهدیه گذشته اما در این مدت به غیر از خبر ثبت اضطراری آن هیچ حرکت دیگری از سوی مسئولان میراثفرهنگی یا سایر نهادها رخ نداده است.»
چرا مهدیه عابدزاده بنای مهمی است؟
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ «مهدیه عابدزاده» را حاج علی‌اصغر چراغچی سال ۱۳۲۶ بنیان گذاشت. مردی که میان مردم به عابدزاده معروف شد، عابدزاده‌ای که نه تنها در قدیم یکی از نام‌های آشنا در حوزه قرآن و خیریه‌ها بود بلکه هنوز هم از او به نیکی یاد می‌کنند. او را مبتکر و مؤسس نخستین بنای مهدیه ایران می‌دانند. بنایش ویژگی‌های معماری دوره پهلوی دوم را دارد. دارای حیاط است و سالن اجتماعات برای سخنرانی و برگزاری مراسم و اتاق‌های متعددی برای آموزش طلاب دارد. مرحوم عابدزاده این محل را به عنوان ستاد و مرکز فعالیت‌های خود درآورده بود و بعد از مرگش هم در این مهدیه به خاک سپرده شد.
مهدیه عابدزاده در چهار راه شهدا قرار دارد؛ کوچه‌ی پشت باغ نادری، اگر گذرتان به پشت باغ نادری افتاده باشد حتما بنای نیمه تخریب شده آن را دیده‌اید که می‌گویند نخستین مهدیه ایران است و یکی از پایگاه های اصلی انقلاب در خراسان. مشهدی‌ها احترام ویژه‌‌ای برای بنا قایل هستند. با این حال به نظر می‌رسد که چندان برای مسئولان مربوطه در میراثفرهنگی این بنای تاریخی جایگاهی ندارد.
وقتی با محمدرکنی، معاون میراثفرهنگی خراسان رضوی درباره‌ی این بنا صحبت کردیم؛ تعجب می‌کند و می‌گوید: «مگر چه اتفاقی افتاده، بنای مهدیه عابدزاده که سر جایش است. ما جلوی تخریب آن را گرفتیم و برنامه داریم که آن را مرمت و بازسازی کنیم.»
این در حالی است که از مرداد سال گذشته بحثتخریب این مهدیه مطرح شده است. دوستداران میراثفرهنگی و فعالان این حوزه کمپینی برای حفاظت از آن راه انداختند تا اینکه میراثفرهنگی اعلام کرد که این بنا را ثبت اضطراری می‌کند با این حال باز هم زمزمه‌های تخریب این مهدیه شنیده میشود و وضعیت مرمتی آن بسیار نامناسب است.
سلیمان‌نوری، فعال میراثفرهنگی درباره‌ی این بنای تاریخی می‌گوید: «مسئله این است، با توجه به اینکه در سال ۲۰۱۷، قرار است مشهد پایتخت معنوی جهان سلام شود، چرا این بنایی که از نظر مذهبی و تاریخی جایگاه مهمی در مشهد دارد، بازسازی و مرمت نشده است؟»
او سوال دیگری را هم مطرح می‌کند: «چه فرد یا گروهی قصد دارد بخشی از حافظه تاریخی مردم مشهد را با استفاده از مرور زمان نابود کند؟ که به واسطه آن هم اقدامات وسیعی در تخریب بافت تاریخی کرده و هم عناصر فرهنگی آن را به حال خود رها کرده است.»
سلیمان‌نوری بر این باور است که اگر این تکه‌های پازل فرهنگی شهر یک به یک چون فاطمیه مرحوم عابدزاده یا بنای قدیمی خانه مرحوم شیخ محمدتقی از بین بروند دیگر چگونه می‌توان هویت فرهنگی دومین کلانشهر ایران را در برابر هجوم روز افزون اندیشه‌های مختلف حفظ کرد. چرا میراثفرهنگی ثبت ملی این بنا را اعلام نمی‌کند و اقدامات جدی را برای حفظ این بنا انجام نمی‌دهد.»
یادگار در خطر
روایت است: «هنگام آغاز نهضت ملی شدن صنعت نفت به رهبری آیه الله کاشانی(م: ۱۳۴۰ش) و دکتر محمد مصدق(م: ۱۳۴۶ ش)، بنای «مهدیه» که از پیش موجود بود، مرکز فعالیت‌های بسیار گسترده‌ای شد. همچنین درحدود سال ۱۳۳۲ که «مجتبی نواب صفوی»، با چندین تن از فداییان اسلام به مشهد رفته بود، به بنای مهدیه و به دیدار حاجی عابدزاده و «انجمن پیروان قرآن» رفت. حاجی عابدزاده، سالیانی شب‌های جمعه در «مسجد گوهرشاد» دعای کمیل می‌خواند(در شبستان غربی)، و صبح‌های جمعه دعای ندبه(در شبستان جنوبی). نواب صفوی در همان سفر، صبح جمعه، در دعای ندبه حاجی عابدزاده در مسجد گوهرشاد نیز شرکت کرد.
حاج علی اصغر عابدزاده، مردی دیندار، زهدپیشه، سخنور، علاقه‌مند به دین و ترویج دین، پرنیرو و با اراده بود و در میان توده مردم محبوبیتی ویژه و احترامی خاص داشت. بناهای مهدیه‌ای که بعدها در تهران و جاهای دیگر بوجود آمد، با الهام از اقدام حاج علی اصغر عابدزاده خراسانی و بنای مهدیه او بود. حاج علی‌اصغر عابدزاده را باید از نظر فعالیت‌های دینی و اجتماعی و سیاسی و اخلاقی، یکی از رجال بزرگ دینی و اجتماعی خراسان، در نیمه اول قرن چهاردهم هجری دانست.
حاجی، پس از شروع حرکت انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۷، به همراه مردم در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد، تا روز دهم دی‌ماه ۵۷، روزی که در تاریخ انقلاب به جمعه سیاه مشهور است، او پس از اطلاع از این حادثه، دچار شوک و سکته ناقص شد، و حافظه خویش را از دست داد. پس از ۸ سال که با همان حال گذراند، در سال ۱۳۶۵، دار فانی را وداع گفت.
مردم شهر مقدس مشهد، پیکر او را به حرم مطهر بردند و طواف دادند. و پس از ادای مراسم مذهبی جنازه را در بنای «مهدیه» در قبری که سال‌ها پیش، در سردابی، جلو ایوان رو به قبله «مهدیه»، برای خود آماه کرده بود به خاک سپردند.
حالا بسیاری از فعالان میراثفرهنگی نگران وضعیت این بنای تاریخی - مذهبی هستند. سلیمان نوری می‌گوید که ما از مسئولان میراثفرهنگی می‌خواهیم، وضعیت این بنای تاریخی را مشخص کنند و برای مرمت و بازسازی آن اقدامات جدی انجام دهند.
ارسال نظر