ایران - الجرایر ؛ به یاد بهترین بازی ملی عمر آقا صمد

 تنها یک سال بعد از کسب اولین قهرمانی بعد از انقلاب تیم ملی فوتبال ایران در پکن با نمایشی خاطره انگیز، تیم ملی کشورمان در جام بین قاره ای و طی دیداری رفت و برگشت در مهر ماه سال 1370 به مصاف الجزایر، قهرمان قاره سیاه رفت.

الجزایر با هدایت کرمالی و حضور ستاره ای بزرگ مانند رباح ماجر که گل فراموش نشدنی او در جام جهانی 1982 برابر آلمان غربی و گل دیدنی پشت پا در فینال جام باشگاه های اروپا در سال 1987 برابر بایرن مونیخ با لباس پورتو که تا سالها به گل "رباح ماجری" معروف بود، باعث شد ورزشگاه آزادی مملو از تماشاگر شود.

اما تیم ملی ایران نیز با ترکیب احمد رضا عابدزاده، مجتبی محرمی، محمد پنجعلی، رضا حسن زاده، جواد زرینچه، مجید نامجومطلق، مهدی ابطحی، مهدی فنونی زاده، حمید درخشان، صمد مرفاوی و اصغر مدیرروستا، با تیمی آماده برابر قهرمان آفریقا صف آرایی کرد.

آن روز همکاری فوق العاده مجید نامجومطلق و جواد زرینچه از جناح راست و محرمی و ابطحی از سمت چپ، باعث شد از همان ابتدا حملات ایران روی دروازه الجزایر آغاز شود و به گواه بسیاری، جدال مقابل الجزایر بهترین نمایش تمام دوران حرفه ای این 2 ستاره آبی پوش در ترکیب تیم ملی بود.

با گل عبدالصمد مرفاوی روی ارسال نامجو، ایران با یک گل از حریف پیش افتاد اما مفتاح کار را به تساوی کشاند و در بین 2 نیمه، محمد پنجعلی کاپیتان پرافتخار تیم ملی بعد از 13 سال و انجام 45 بازی ملی، در میان تشویق تماشاگران از فوتبال خداحافظی کرد.

در نیمه دوم، ایران باز هم حملات خود را ادامه داد و در نهایت و این بار روی ارسال ابطحی، باز هم مهاجم جنوبی تیم ملی عبدالصمد مرفاوی موفق به گلزنی شد تا دیدار رفت جام بین قاره ای در تهران با برتری 1-2 قرمزپوشان ایران به پایان برسد.

گرچه در دیدار برگشت در الجزایر تا دقیقه 85 ایران فاتح جام بین قاره ای بود، اما در نهایت شکست 0-1 با دریافت گل در دقایق پایانی باعث از دست رفتن جام و پایان رویای فتح جام بین قاره ای شد تا تیم ملی ایران برابر رباح ماجر آماده و دیگر ستاره های الجزایر در نهایت شکست را تجربه کند.