رسوم جاهلی باقی مانده در ازدواج ایرانی ها

تلویزیون داشت آگهی بازرگانی پخش می‌کرد. وسط دعوت‌های نابش به کالاهای مختلف یک نفر گفت (مگر جهیزیه بدون چرخ خیاطی می‌شود؟)

و همین یک جمله بهانه‌ای شد برایم تا این را بنویسم.

حتما می‌دانید که جهیزیه دادن از سمت دختر سنت اسلامی نیست. ولی شاید این را ندانید که سنت یهود است. اسلام بار اقتصادی زندگی را کامل بر عهده مرد قرار داده‌است. در ضمن حقوق اقتصادی هم برای زن در نظر گرفته؛ یعنی مرد غیر از اداره کردن یک زندگی به طور اختصاص حقوقی اقتصادی همسرش هم به ذمه‌اش است.

برایم جالب است که در این چند سال که بحث مهریه مدام داغ می شود و دوباره خنک می‌شود! هیچ‌کس به جهیزیه توجهی نکرده است! جهیزیه که وظیفه زن نیست ولی در فرهنگ ایرانی به زن سپرده شده... این نگاه جزیی‌نگرانه بر خلاف نگاه جامع‌نگر اسلام است.

 از اینکه چطور و چگونه در ایران این رسم پیدا شده است  و امروزه به حدی رسیده که جزو مسلمات است بگذریم. راجع به بعضی قوانین نانوشته دست‌‌و پاگیر این رسم صحبت کنیم. با چند سوال آغازش می کنیم.

جهیزیه دادن از سمت دختر بر فرض که کار کاملا درست و خوبی باشد چرا باید به این جا برسد؟ قرار است یک زندگی جدید شکل بگیرد همه هم نیتشان خیر است و می‌خواهند کمک کنند تا این زندگی شکل بگیرد ولی چه لزومی به این همه خرج کردن است.

جهیزیه باید فقط شامل ضروریات زندگی می‌بود نه بیش از این؛ البته قبلا واقعا همینطور بوده ولی کم‌کم جهیزیه به موضوعی برای فخرفروشی تبدیل شده‌است! دیگر افراد به این فکر نمی‌کنند که این زندگی برای شروع چه چیزی نیاز دارد؟ بلکه به این فکر میکنند اینها را باید بدهیم چون همه می‌دهند!

ضروریات یک زندگی قطعا  خیلی کمتر از این مقداری است که امروزه به نام جهیزیه می‌بینیم. ضروریات جهیزیه امروز خیلی زیاد شده‌است؛ مگر میشود دو نفر بدون مبل زندگی‌شان را شروع کنند؟!

 مگر میشود بدون تخت خواب به خانه بخت رفت؟

 آنقدر اینها بدیهی است که حتما خیلی‌هایتان از خواندنش خنده‌تان میگیرد.ولی حداقل میتوانیم ازخودمان این چند سوال را بپرسیم:

 اول اینکه آیا نمیشود‌ زندگی ساده‌تر شروع شود و دو نفر خودشان زندگی‌شان را پرو پیمان کنند؟ چرا دختر یا پدر دختر باید این بار سنگین را متحمل شود وزیر بار قرض و بدهی برود؟!

دوم: در بازار امروز تنوع محصول زیاد است چرا برای جهیزیه باید سراغ بهترین‌ها برویم؟

سوم: وقتی قرار است هرطور شده در این مسابقه شرکت کنیم و مقام بیاوریم! چرا اسراف می‌کنیم؟ چرا چیزهایی می‌خریم که به درد این زندگی نمی خورد؟

 آیا لزومی دارد همه افراد همه جور لوازم برقی را در خانه‌شان قطار کنند؟! شاید نیاز  یک فرد  با نیاز یک فرد دیگر فرق دارد؛ شاید‌ یک نفر در عمرم دست به چرخ خیاطی نزده‌ باشد  ولی اهل کیک و شیرینی باشد  و همزن لازمش باشد، چرخ خیاطی در خانه‌ی او واقعا چه جایی دارد؟! یا کسی که اهل کیک پزی نیست چه لزومی دارد همزن پایه دار با بالاترین کیفیت و قیمت داشته‌باشد؟ بارها و بارها در خانه‌های مختلف وسایل دست‌نخورده برقی را بعد از چندین سال زندگی دیده‌ایم، فقط دیده‌ایم.

 یک رسم دیگری هم بود که به لطف کرونا حتما خیلی کمرنگ شده است و آن هم دیدن جهیزیه عروس است! جهیزیه عروس مگر نمایشگاه است؟ مگر گالری نقاشی است؟ این سوال پیش می‌آید ببینیم که چه بشود؟

 ببینیم چیزی کم نداشته باشد؟

 یا ببینیم و در ذهن بسپاریم که برای دختر خودمان یک وقت کم نگذاریم؟

خود جهیزیه به کنار این رسم جهیزیه دیدن یکی از رسوم اصیل جاهلی است.