امید ایرانی ها به کاهش تحریم ها بدون قربانی کردن برنامه هسته ای

به گزارشامید، روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز طی گزارشی در تلاش برای نشان دادن گسترش حجم طبقه فقیر در ایران نوشت: نهال در حالی که به قفسه های خالی فریزر آشپزخانه اش اشاره می کند، آهی می کشد و روزهایی را به یاد می آورد که این فریزر با گوشت و غذاهای لذیذ پر می شد.

اکنون وی به ندرت می تواند گوشت بخورد. کارمند بازنشسته ۴۳ ساله در خانه اجاره ای اش در خیابان مطهری می گوید: «من هرگز در ۱۵ سالی که از زندگی مشترکم می گذرد تا این حد تحت فشار اقتصادی نبوده ام… شوهرم و خودم نیازهایمان را فراموش کرده ایم. بعضی اوقات ما حتی از نیازهای پزشکی مان هم چشم پوشی می کنیم و تنها بر روی آموزش، تغذیه و سلامت دخترمان تمرکز می کنیم.»

این گزارش افزود: ادامه یک زندگی آبرومندانه برای ایرانیان طبقه متوسط نظیر نهال و شوهرش علی، مهندس کامپیوتری که درآمدش تحت فشار تورم ۴۰ درصدی و کاهش بیش از ۵۰ درصدی ارزش ریال، دیگر کفاف زندگی عادی را نمی دهد، بسیار مشکل شده است.
اقتصاد ایران به دلیل تحریم های نفتی و بانکی آمریکا و اتحادیه اروپا و سیاست های پوپولیستی رئیس جمهور سابق که اقدام به پرداخت ماهیانه یارانه های نقدی و اعطای وام های ارزان قیمت ساخت مسکن به اقشار فقیر جامعه کرد، آسیب دیده است.

قیمت ها مدام افزایش می یابد و صنایع کشور دچار رکود شده اند. تولید ناخالص داخلی ایران در طی سال گذشته ۵.۴ درصد کاهش یافته و نرخ رسمی بیکاری در بین جوانان به ۲۸.۳۰ درصد می رسد.
به گفته حسین راغ فر، یک اقتصاد دان برجسته ایرانی، در دوره ۸ ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد، میزان خانواده های زیر خط فقر از ۲۲ درصد به بیش از ۴۰ درصد رسیده است. وی هشدار می دهد که خانواده های طبقه متوسط مثل نهال و علی، با پایین آمدن استانداردهای زندگی شان به نحو فزاینده ای احساس ناامنی می کنند.
تا همین دو سال پیش، نهال و علی اکثر تعطیلات آخر هفته شان را با مهمانی های نهار و شام به همراه خویشاوندان و دوستانشان سپری می کردند.

نهال می گوید اکنون خانواده وی شاید هر دو ماه یکبار به یک مهمانی دعوت شوند و غذای سر سفره خیلی ساده تر از قبل شده است. وی می گوید: «وقتی من چیزی می خورم به این فکر می کنم که وقتی بخواهیم ما متقابلا این مهمانی را به میزبان بدهیم، چقدر برایم خرج خواهد داشت… و بدتر از آن، هر کسی تنها در مورد سختی های زندگی خودش حرف می زند و اینکه ممکن است وضعیت بدتر از این نیز بشود و این مرا بیشتر دچار اضطراب می کند.»

حدود نیمی از درآمد ماهیانه علی یعنی ۵۰۰ دلار در ماه صرف اجاره خانه می شود و باعثمی شود که او نتواند پولی را پس انداز کند. او همچنین باید اقساط وامی را که در تابستان گذشته برای بردن خانواده اش به جزیره کیش گرفته است بازپرداخت کند. وی می گوید: «من ریال دریافت می کنم و دلارهای گران قیمت خرج می کنم.»

بر اساس این گزارش انتخاب حسن روحانی امیدی تازه به علی و نهال بخشیده است. روحانی با وعده بهبود شرایط اقتصادی و کاهش تحریم ها به ریاست جمهوری رسید.

علی و نهال می گویند، آنها به روحانی رای داده اند و امیدوارند مشی اعتدال گرایانه وی حداقل جلوی بدتر شدن وضعیت اقتصادی را بگیرد. علی می گوید: «روحانی تاکنون در پرونده هسته ای و تعامل با آمریکا و گفتگوی تلفنی با اوباما خوب کار کرده است.»
«… چاره ای نداریم جز اینکه امیدوار باشیم او بتواند بدون قربانی کردن برنامه هسته ای یا تسلیم شدن در برابر قلدری آمریکا به تدریج تحریم ها را بردارد.»

اما علی در مورد چالش های پیش رو واقع بین است. حقوق ماهیانه او در چند ماه اخیر با تاخیر پرداخت شده است. هر چند که او برای یکی از ثروتمند ترین نهادهای نیمه دولتی ایران یعنی سازمان تامین اجتماعی کار می کند.
سازمان تامین اجتماعی ۲۱.۷ میلیارد دلار به دولت قبلی قرض داده است و این رقم اکنون بخشی از بدهی ۷۲.۵ میلیارد دلاری دولت روحانی به شمار می رود.

بدهی سنگین در کنار کسری بودجه دولت که بر اساس برآوردها رقم آن به ۲۸ میلیارد دلار می رسد، موجب شد که مجلس روز چهارشنبه در بودجه تجدیدنظر کند و درامدهای پیش بینی شده برای سال مالی جاری را ۳۰ درصد کاهش دهد. دولت هشدار داده است که در صورت عدم بازنگری در بودجه قادر به پرداخت حقوق کارمندان نخواهد بود.

برای کاهش کسری بودجه، دولت قصد دارد میلیون ها نفر از اقشار با درآمد بالا را از دریافت یارانه حذف کند. علی می گوید: «اگر این شامل ما هم بشود، ما تحت فشار بیشتری قرار خواهیم گرفت.»
این زوج ایرانی می گویند، دست از رویاهای خود برای خرید آپارتمانی که اجاره اش کرده اند، کشیده اند. نهال می گوید: «تقریبا شک ندارم که باید آن آرزو را به گور ببرم… ما خیلی خوش شانس خواهیم بود اگر مجبور نشویم فرش هایمان را بفروشیم و به محله ای فقیرنشین در جنوب شهر نرویم.»