کمبود پرستار معضل جدی نظام سلامت

محمد شریفی مقدم در گفت‌و‌گو با «ما» اظهار کرد: انگیزه جامعه پرستاری بسیار تقلیل یافته و اغلب آنان امیدی به تغییر وضعیت ندارند، چراکه در سالیان اخیر علیرغم اعتراض‌های مکرر، اقدامات لازم برای مدیریت منابع انسانی و اعمال تغییرات بنیادین در نظام تعرفه‌بندی خدمات و معیشت پرستاران صورت نپذیرفته و این موارد از مهمترین عوامل کاهش انگیره و دلسری جامعه پرستاری است. حال اینکه مطابق آمار رسمی، بیمارستان‌ها دست‌کم با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه هستند و اگر این دلسردی ادامه داشته باشد در سالیان آینده، تعداد کمبودها بیشتر خواهد بود.

وی افزود: بخشی از این کمبود، ناشی از خروج قابل توجه نیروهای پرستاری از این حرفه است و یا اینکه  از کشور خارج شده و در سرزمین دیگری به این حرفه ادامه می‌دهند. هر دوی این موارد در چند سال اخیر چند برابر شده و این مسئله نگران کننده است، چراکه بیمارستان‌های ما در حال حاضر به مرحله کمبود حاد نیروی پرستاری رسیده‌اند و این کمبود مساوی با آسیب دیدن و یا از دست رفتن جان بیماران است.

شریفی مقدم در ادامه عنوان کرد: مطابق استاندارد سازمان بهداشت جهانی، اگر نرخ نیروی پرستار از سه نیرو به ازای هر هزار نفر جمعیت کمتر باشد، آمار آسیب و یا مرگ‌ومیر بیماران بسیار افزایش می‌یابد. چنانچه نگاهی به آمارها بیندازیم، بیشتر به عمق فاجعه پی خواهیم برد، چراکه تعداد نیروی انسانی ما در مراکز درمانی به‌ازای هر هزار نفر جمعیت، کمتر از ۱.۵ پرستار است.

دبیرکل خانه پرستار با اشاره به اینکه مطابق اظهارات رئیس سازمان نظام پرستاری کمبود نیرو در سال‌های آینده از ۱۰۰ هزارنفر بیشتر خواهد بود، افزود:  برخی از پرستاران فعلی که اکنون مشغول به کار هستند، از شهرهای کوچک به کلانشهرها آمده‌اند و اگر این نیروها نبودند، وضعیت کمبود پرستار در شهرهای بزرگ بسیار بغرنج‌تر بود.

شریفی مقدم تصریح کرد: اغلب این نیروها متاسفانه فاقد مسکن بوده و اجاره بهای منزلشان بسیار بالاست، به همین دلیل مجبورند چند شیفت کار کنند و اصلا فرصتی برای فراغت و استراحت ندارند، حتی بعضا بودجه اجاره کردن خانه را هم ندارند و در خودروی شخصی می‌خوابند، آن هم در شرایطی که حجم کار و خدمت در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کلانشهرها، به دلیل افزایش بار مراجعات و بستری بیماران؛ بسیار سنگین‌تر از بیمارستان‌ها در شهرهای کوچک است. لذا مشخص است که چنین نیروهایی در محیط کار قادر نیستند خدمات لازم را به بیماران ارائه کنند و احتمال خطا بر اثر خستگی افزایش می‌یابد.