ساخت اعضای بدن در آزمایشگاه

به گزارش آسوشیتدپرس این آزمایشگاه در شمال لندن در میان چندین آزمایشگاهی در جهان است که در حال کار کردن بر روی ایده آینده نگرانه رشد دادن اندام های شخصی شده برای بیماران در آزمایشگاه هستند.

در حالیکه تا به حال تنها معدودی از بیماران اندام های ساخته شده در این آزمایشگاه بریتانیایی - ار جمله مجاری اشکی، رگ های خونی و نای - را دریافت کرده اند، پژوهشگران امیدوارند که به زودی بتوانند انواع بیشتری از بخش های بدن - از جمله نخستین بینی که بخش هایی از آن ازسلول های بنیادیساخته شده است - را به بیماران پیوند بزنند.

آلکساندر سیفالیان از یونیورسیتی کالج لندن که سرپرستی این طرح را به عهده دارد، می گوید: «این کار مانند درست کردن کیک است. ففط ما از اجاق متفاوتی استفاده می کنیم.»

سیفالیان یک ماشین پیچیده را نشان می دهد که برای ساختن قالب ها از ماده پلیمری برای اندام های گوناگون از آن استفاده می شود.

سال گذشته او همکارانش بینی یک مرد بریتانیایی را که که به علت سرطان از بین رفته بود، بازسازی کردند. دانشمندان یک محلول قندی - نمکی را به قالب بینی اضافه کردند تا قوامی تاحدی اسفنج مانند بینی طبیعی را ایجاد کنند. سلول های بنیادی گرفته شده از بافت چربی بیمار برای دو هفته در آزمایشگاه رشد داده شدند و بعد برای پوشاندن چارچوب بینی به کار رفتند. بعدا این بینی درون ساعد مرد کاشته شدند تا پوست رشد کند و روی آن را بپوشاند.

سیفالیان گفت او همکارانش منتظر تایید مقامات ناظر هستند تا این بینی را به صورت بیمار منتقل کنند.

به نظر می رسد کاربردهای بالقوه این اندام های ساخته شده در آزمایشگاه به قدری امیدوار کننده است که حتی شهر لندن هم در آن دخیل شده است: شهردار لندن بوریس جانسون روز سه شنبه ۸ آ وریل ابتکار عمل جدیدی را برای جلب سرمایه گذاری در بخش های سلامت و علوم را آغاز کرد تا شرکت های جانبی بتوانند در توسعه تجاری این پژوهش های پیشگام دخیل شوند.

سیفالیان ماده پلیمری را که برای ساختن چارچوب اندام ها از آن استفاده می کند، ثبت داده است و همچنین تقاضای ثبت رگ های خونی، مجاری اشکی و نای ساخته شده را هم کرده است. او گروهش سایر اندام های بدن از جمله شریان های کورونری و گوش را هم ساخته است. این گروه در ماه های بعدی قصد دارد در لندن و هند پیوند این گوش های ساخته شده در آزمایشگاه را بر روی افرادی که به طور مادرزادی فاقد لاله گوش هستند، آغاز کند.

دکتر میشل گریفین، استاد جراحی پلاستیک که چندین گوش و بینی در آزمایشگاه سیفالیان ساخته است، می گوید: «ساختن گوش از بینی سخت تر است، زیرا شما باید همه انحناها را درست دربیاورید و پوست را محکم کشیده شود تا ساختار آن را ببینید.»

به گفته گریفین در حال حاضر کودکانی که نیاز به گوش های جدید دارند باید رشته ای از اعمال واقعا تهاجمی از جمله برداشتن غضروف از دنده های شان را از سر بگذرانند. به گفته او برداشتن سلول های چربی از شکم های بیماران و افزودن آن به چارچوب ساخته شده در آزمایشگاه بسیار آسان تر از از اعمال جراحی متعددی است که اغلب برای تراشیدن گوش از دنده ها انجام می شود.

گریفین می گوید در نهایت قصد این پژوهشگران این است که یک صورت کاملا ساخته شده ایجاد کنند، اما اول باید ثابت کنند که چارچوب های پلیمری شان به طور تصادفی پوست را نخواهد گسیخت و بیرون نخواهد آمد.