|
|
کدخبر: ۱۵۷۲۹۸

گزارش تسنیم از نمونه برخوردهای آمریکا با دیپلمات های کشورهای مخالف

خبرگزاری تسنیم: این روزها ماجرای ممنوعیت ورود حمید ابوطالبی نه فقط در رسانه های ایران بلکه در رسانه های خارجی از جمله آمریکا، مطرح است؛ مساله ای که برخی غربی ها آن را سیاسی می بینند و برخی دیگر از منظر حقوقی این مساله را پیگیری می کنند.

به گزارش خبرنگار سیاسیخبرگزاری تسنیم، در عین حال آنچه واضح به نظر می رسد این است که نمی توان این موضوع را صرفا از منظر حقوقی بررسی کرد؛ چه آنکه به دلیل اختلافات دیرین میان تهران - واشنگتن و دشمنی سابقه دار ایالات متحده علیه ملت و حاکمیت ایران، طبعا جنبه سیاسی این موضوع، بر ابعاد دیگر آن غلبه دارد. علاوه بر این نکته، این اقدام آمریکا، اقدامی سابقه دار بوده که چندین بار در قبال کشورهایی که سیاست آنها در تعارض با دیدگاه های کاخ سفید و منافع آن است، اعمال شده است.

ابوطالبی نیز به اتهام همکاری با دانشجویان پیرو خط امام در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران، مورد غضب آمریکایی ها قرار گرفته و با تصویب مجلس سنا و کنگره آمریکا حق ورود به خاک ایالات متحده را ندارد و ایران باید فرد دیگری را به جای او معرفی کند.

بعد از رای سنای آمریکا مبنی بر ممنوعیت ورود ابوطالبی به خاک این کشور، جی کارنی سخنگوی کاخ سفید اعلام کرد: ما نیز نگرانی های مجلس سنا را درک می کنیم؛ هرچند آمریکا به عنوان میزبان سازمان ملل تعهداتی دارد.

این در حالی است که حمید ابوطالبی از دیپلمات های کهنه کار وزارت خارجه است که پیش از این سفیر ایران در بلژیک، ایتالیا، استرالیا و اتحادیه اروپا بوده و براساس اسناد دستگاه دیپلماسی کشور، چندین بار به عنوان یکی از اعضای هیات ایرانی به سازمان ملل سفر کرده است.

البته آنگونه که خبرگزاری آمریکایی بلومبرگ نوشته است، این لایحه جنبه «نمادین» دارد؛ چراکه صدور روادید برعهده وزارت امور خارجه و مسئولیت آن بر دوش قوه مجریه است. علاوه بر این، باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا باید این لایحه را امضا کند تا به شکل قانون رسمی درآید و لازم الاجرا باشد.

محدودیت علیه نماینده سوریه؛ مجازات جدید واشنگتن علیه دمشق

پیش از ماجرای اخیر و جنگ روانی علیه نماینده جدید ایران در سازمان ملل، سوریه آخرین کشوری بود که با محدودیت هایی علیه نماینده خود در سازمان ملل مواجه شد. پانزدهم اسفند گذشته سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد که واشنگتن به بشار الجعفری نماینده سوریه در سازمان ملل ابلاغ کرد که حق ندارد شهر نیویورک را ترک کند یا از شعاع ۴۰ کیلومتری این شهر دور شود.

این در حالی بود که پیش از آن نیز محدودیت مشابهی برای نمایندگان ایران و کره شمالی در سازمان ملل در نظر گرفته شده بود.

بشار الجعفری نماینده سوریه در سازمان ملل که به دلیل حمایت از سیاست های اسد مورد غضب آمریکا واقع شده است

جن ساکی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در این باره گفت: وزارت خارجه آمریکا یادداشتی دیپلماتیک در اختیار بشار الجعفری نماینده دائم سوریه در سازمان ملل قرار داد و به وی اطلاع داد که وزارت خارجه آمریکا جابه جایی وی را در این کشور محدود کرده و الجعفری تنها می تواند در محدوده ۲۵ مایلی از میدان کلمبوس منهتن نیویورک جابه جایی داشته باشد و اگر قرار است به خارج از این محدوده سفر کند، باید از دولت آمریکا اجازه بگیرد.

اشاره وی به نمایندگان کشورهای کوبا، ایران و کره شمالی بود که این محدودیت ها علیه آنها اعمال می شود. پیش از آن نیز، نماینده عراق در دوران ریاست جمهوری صدام و رژیم بعثبا محدودیت های مشابهی مواجه بود که پس از سقوط این رژیم، محدودیت های آمریکا علیه نماینده عراق رفع شد.

جن ساکی گفته است که این نامه در اواخر فوریه(اسفند ۹۲) به بشار الجعفری داده شده است و نمایندگان برخی کشورهای دیگر از جمله ایران و کره شمالی نیز این اخطار را دریافت کرده اند.

وی افزود: این اقدام دولت آمریکا درباره نمایندگان دولت هایی که تحت تحریم هستند یا با آمریکا روابط دیپلماتیک ندارند، بی سابقه بوده است.

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با انتقاد شدید از الجعفری به دلیل دیدارهای علنی در آمریکا با برخی طرف ها، وی را به تلاش برای برانگیختن جنجال طائفه ای میان سوری ها متهم کرد.

وی اظهار داشت: الجعفری طی ۶ ماه گذشته سفرهایی تبلیغاتی برای فریفتن آمریکایی ها و به راه انداختن اختلافات طائفه ای میان مهاجران سوری مقیم آمریکا داشته است.

این در حالی است که الجعفری اواخر ماه فوریه گذشته به شهر لس آنجلس سفر کرده بود.

پس از ابلاغ این نامه به نماینده سوریه در سازمان ملل، بسیاری اینگونه تعبیر کردند که اعمال چنین محدودیت هایی علیه الجعفری، مجازات استقامت دولت سوریه و بشار اسد در برابر گروه های تروریستی وابسته به غرب است.

محدودیت برای سران کشورها؛ از عرفات تا احمدی نژاد

در سال ۱۹۴۶، یعنی مدت کوتاهی بعد از پایان جنگ جهانی دوم، کنگره آمریکا از سازمان ملل خواست تا مقر اصلی خود را در خاک آمریکا قرار دهد. این نهاد نیز دعوت این کشور را پذیرفت و با تاسیس مقر اصلی سازمان ملل در نیویورک موافقت کرد. در سال ۱۹۴۷، مجمع عمومی، توافقنامه آمریکا با سازمان ملل در خصوص «توافقنامه مقرها» را تصویب کرد که بر اساس آن، واشنگتن باید کارآیی این نهاد بین المللی را تسهیل کند. اما در طی این سال ها، آمریکا بارها نسبت به نقض آشکار این توافقنامه مبادرت ورزیده است.

در سال ۱۹۸۸ آمریکا از اعطای ویزا به یاسر عرفات رییس پیشین تشکیلات خودگردان فلسطین برای شرکت در مجمع عمومی خودداری کرد؛ اقدامی که انتقادات شدیدی را در پی داشت. این در حالی بود که عرفات در سال ۱۹۷۴ در نطقی از برخورد جهان با مساله فلسطین به شدت انتقاد کرده بود. رییس وقت سازمان آزادیبخش فلسطین(ساف) در سخنان انتقادآمیز خود گفته بود: من با شاخه ای زیتون در یک دست و با تفنگ انقلابی در دست دیگر به اینجا آمده ام. اجازه ندهید شاخه زیتون از دستم بیافتد.

یاسر عرفات با سخنان انقلابی خود در مجمع عمومی سازمان ملل، خشم آمریکا و دیگر متحدان غربی اسراییل را برانگیخت

زمانی که در سال ۱۹۸۸ آمریکا اجازه ورود عرفات به خاک خود را نداد، سازمان ملل تصمیم گرفت نشست مجمع عمومی خود را در ژنو برگزار کند. عرفات در این نشست ضمن انتقاد از برخورد غیردیپلماتیک آمریکا با وی گفت: هرگز تصور نمی کردم که بتوانم برای دومین بار در این مجمع محترم در شهر میهمان دوست ژنو حاضر شوم.

سمیر سنبر دستیار پیشین دبیرکل سازمان ملل با مقایسه ممنوعیت ورود «عرفات» و «ابوطالبی» به خاک آمریکا، این دو مقوله را کملا متفاوت دانسته گفته است است: زمانی به عرفات ویزا داده نشد که تشکیلات خودگردان وضعیت ناظر را در سازمان ملل متحد داشت اما ایران یک عضو سازمان ملل است.

در سال ۲۰۰۵ نیز آمریکا برخلاف مقرارت بین المللی و با توسل به ندادن ویزا، تلاش کرد از حضور مقامات ایرانی در نشست سازمان ملل جلوگیری کند. در آن سال ایران خواستار صدور ویزا برای محمود احمدی ن‍ژاد رییس جمهوری وقت شده بود اما آمریکا در این مسیر کارشکنی های فراوانی صورت داد تا مانع حضور احمدی نژاد در سازمان ملل شود.

در سال ۲۰۰۵، تلاش آمریکابرای جلوگیری از سفر احمدی نژاد به سازمان ملل ناکام ماند

ماجرا از این قرار بود که در ابتدای این مناقشه، وزارت امنیت داخلی آمریکا، احمدی نژاد را شایسته دریافت ویزا برای ورود به آمریکا ندانست؛ اما چند ماه پس از آن، وزارت امور خارجه آمریکا برای رییس جمهور سابق ایران روادید صادر کرد.

افراد دیگری هم بودند که اجازه ورود به آمریکا و شرکت در نشست های سازمان ملل را نیافته اند که از جمله آنها می توان به هوگو چاوز رییس جمهوری فقید ونزوئلا و فیدل کاسترو رییس جمهوری پیشین کوبا اشاره کرد.

ایجاد محدودیت در حساب های بانکی دیپلمات ها

آمریکا علاوه بر نقض توافق مقرها در اعطای ویزا به مقامات کشورها برای حضور در سازمان ملل، دشواری های دیگری نیز برای نمایندگان کشورها در سازمان ملل ایجاد کرده است.

مسدود کردن حساب های بانکی بیش از ۷۰ هیات دیپلماتیک و کارکنان آنها از جمله اقدامات اخیر آمریکا در راستای ایجاد محدودیت برای کشورهای مخالف خود است.

پس از مسدود شدن حساب های بانکی شمار زیادی از هیات های نمایندگی کشورهای خارجی در سازمان ملل و دیپلمات های مقیم نیو یورک، ۱۳۲ کشور عضو گروه ۷۷ با ارائه پیش نویس قطعنامه ای از دبیرکل این نهاد بین المللی خواستند راهی برای ارائه خدمات بانکی به آنها پیدا کند.

این کشورها از دبیرکل سازمان ملل خواستند در روابط مالی دبیر خانه با بانک جی پی مورگان چیس آمریکا تجدیدنظر کند. این بانک کارگزار مالی سازمان ملل و سازمان های وابسته است که بودجه سالانه آنها به میلیاردها دلار می رسد.

بسته شدن حساب های هیأت های نمایندگی و دیپلمات های مقیم سازمان ملل با درخواست وزارت خزانه داری آمریکا انجام شد که خواستار ردگیری دقیق تمام تراکنش های مالی حدود ۷۰ هیات نمایندگی و دیپلمات مقیم شده بود. مقامات آمریکایی این افراد و هیات ها را در فهرست سیاه قرار داده اند. آنها مدعی هستند این اقدام برای پیشگیری از پولشویی و قطع شریان مالی تروریسم است. براساس برخی گزارش ها، بانک ها اعلام کرده اند که ردگیری تراکنش های مالی این اهداف، پرهزینه و دست و پا گیر است؛ از این رو آنها به عنوان اقدامی راحت تر، حساب ها را بسته اند.

انتهای پیام /

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار