خودکشی، نظم و انسجام اجتماعی را به چالش می‌کشد
یک پژوهشگر مسائل اجتماعی گفت: خودکشی ازجمله واقعیت‌های آزار‌دهنده‌ای است که بی‌توجهی به آن می‌تواند نظم و انسجام اجتماعی را در سطوح محلی، منطقه‌ای و ملی به چالش کشیده و هزینه‌ها و خسارات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جبران‌ناپذیری به بار آورد.
آیدین ابراهیمی در گفتگو با «امیدنیوز» اظهار کرد: بنابر گزارش‌سازمان بهداشت جهانی، خودکشی بیش از جنگ‌ها، نزاع‌ها و فجایع طبیعی قربانی می‌گیرد و بالغ‌بر نیمی از «یک و نیم میلیون مرگ خشن در هر سال» را به خود اختصاص می‌دهد. مطابق گزارش فوق که بر مبنای مطالعه بر روی آمار ۱۷۲ کشور جهان نوشته شده و تحلیل داده‌ها و اتمام آن یک دهه به طول انجامیده است، سالانه بالغ‌بر ٨٠٠ هزار نفر در اثر خودکشی در جهان می‌میرند و هر ٤٠ ثانیه، یک نفر در اثر خودکشی کشته می‌شود.
این پژوهشگر افزود: سازمان بهداشت جهانی خودکشی را «معضل عمده سلامتی اما قابل پیش‌گیری» توصیف کرده است. بر اساس این گزارش، تعداد مردانی که بر اثر خودکشی جان می‌دهند، درکل دو برابر زنان است و در برخی کشور‌های ثروتمند تا بیش از سه برابر نیز افزایش می‌یابد. هر یک درصد رشد در نرخ بیکاری، ٧٩ درصد به افزایش نرخ خودکشی افراد زیر ٦۵ سال اضافه می‌کند. بیشترین نرخ خودکشی نیز بین افراد ٣٩-١٨ سال دیده می‌شود.
ابراهیمی تصریح کرد: خودکشی ازجمله واقعیت‌های آزار‌دهنده‌ای است که بی‌توجهی به آن می‌تواند نظم و انسجام اجتماعی را در سطوح محلی، منطقه‌ای و ملی به چالش کشیده و هزینه‌ها و خسارات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جبران‌ناپذیری به بار آورد.
وی بیان کرد: خودکشی را می‌توان به‌عنوان اقدام آگاهانه در جهت از‌بین‌بردن خود، با اهدافی همچون تحت‌تاثیر قرار دادن دیگران، رهایی از فشار روانی و مشکلات شخصی تعریف نمود که چندین مرحله دارد. این مراحل شامل فکر‌کردن به خودکشی، تهدید به خودکشی، و اقدام به آن است که گاهی منجر به فوت و یا منجر به مصدومیت یا بیماری می‌شود. علل اقدام به خودکشی را می‌توان در سه حوزه بیماری‌های روحی مانند افسردگی و یا انواع روان‌پریشی، مسائل اجتماعی مانند عوامل محیطی پر استرس، اختلافات خانوادگی، بیکاری و فقر اقتصادی (در بین اقدام‌کنندگان به خودکشی ۵٠ درصد درآمد پایین، ٤٠ درصد درآمد متوسط و تنها ١٠ درصد درآمد خوب داشته‌اند). شکست عشقی یا تحصیلی قرار داد.
وی اظهار کرد: برآورد می‌شود هر بار اقدام به خودکشی، خطر خودکشی موفق را ٣٢ درصد افزایش می‌دهد. از آنجا که معمولا درآمار‌ها فقط موارد منجر به فوت ثبت می‌شود لذا آمار‌ها فقط نشان‌دهنده خودکشی‌های موفق و منجر به فوت هستند.
این پژوهشگر مسائل اجتماعی در ادامه با اشاره به اینکه خودسوزی خشن‌ترین و نمایشی‌ترین نوع خودکشی و نسبتا شایع در کشور‌های آسیایی به‌ویژه آسیای مرکزی و خاورمیانه است، افزود: در آمریکا و کشور‌های اروپایی، خودسوزی درآخرین رده انواع خودکشی قرار می‌گیرد. هند، سریلانکا و ایران در مجموع چهل درصد کل موارد خودسوزی در دنیا را به خود اختصاص می‌دهند. خودسوزی در ایران، اغلب توسط کسانی انجام می‌گیرد که به هیچ نوع سیستم حمایتی‌ای دسترسی نداشته و تمام اقدامات انجام شده آنها جهت رسیدن به هدف، که معمولا رهایی از یک وضعیت آزار‌دهنده است، بی‌نتیجه مانده باشد.
وی خاطرنشان کرد: بر خلاف دیگر روش‌های خودکشی که میزان اقدام به آن در میان زنان بیشتر ولی میزان موفقیت در آنها کمتر از مردان است، در خودسوزی، هم میزان اقدام و هم موفقیت در زنان در مقایسه با مردان بیشتر است. در ایران ۸۳ درصد زنان برای خودکشی روش خودسوزی را انتخاب می‌کنند. این زنان غالبا بین سنین ۲۵-۱۸ سال، خانه‌دار و دارای تحصیلات زیر دیپلم و از طبقات پایین جامعه هستند. در اغلب مطالعات صورت گرفته در مازندران، ایلام، کردستان، کهگیلویه و بویراحمد و لرستان مشکلات زناشویی همچون انواع خشونت‌های فیزیکی، روانی، اقتصادی و عاطفی از سوی همسر، ازدواج اجباری، چند همسری، تفاوت سنی زوجین، عدم تفاهم و اعتیاد همسر و ترس از طلاق، مهمترین علل خودسوزی زنان عنوان شده‌اند.