یک «فرصت» برای «بچه های انقلاب»

یکی از ویژگی های منحصر به فرد «ایران هسته ای» تغییر میدان بازی و همچنین تبدیل «تهدید» به «فرصت» بوده است. تاریخ انقلاب اسلامی برگ های زرین بسیاری در این باره را در سینه خود ثبت و ضبط کرده که بازخوانی آن گواهی بر این واقعیت است.

غرب و آمریکا بار دیگر در آستانه آغاز دور جدید مذاکرات «ایران هسته ای» با گروه موسوم به۱ + ۵ بازی روانی تازه ای را علیه ایران هسته ای آغاز کرده اند که بی تردید «بازی خوانی» دولتمردان کشورمان نقش بسیار موثری را در ناکامی دوباره آنان رقم می زند.

درحالی که تنها چند روز به آغاز دور جدید مذاکرات ایران هسته ای با این گروه وقت باقی مانده و مذاکرات کارشناسی برای تبیین بیشتر آن چه گام پایانی توافق ایران و ۱ + ۵ نام گذاری شده، در حال برگزاری است، اروپا در حرکتی مداخله جویانه با طرح اتهامات واهی و نخ نما شده، قطعنامه ای را علیه ایران هسته ای به تصویب رساند که ماهیت پیدا و پنهان غرب در مواجهه با کشورمان را باردیگر عریان تر و گویاتر از گذشته به تصویر می کشد.

اما جریانی «خاص» اصرار دارد - در نگاهی خوش بینانه که این گونه قطعنامه ها مهرباطلی بر آن می کوبد - در محافل دانشگاهی – مطبوعاتی و همچنین در سطوحی از افکار عمومی این گونه القا کند که تغییری در رفتار و گفتار غرب پدید آمده است اما در برابر این سئوال که با این تغییر چه تحولی در فضای سیاسی – اقتصادی جامعه به وجود آمده است، تنها «سکوت» می کند و البته «لبخند» می زند.

بازخوانی آن چه تاکنون در قالب دور جدید مذاکرات ایران هسته ای و گروه واداده آمریکایی – صهیونیستی ۱ + ۵ صورت گرفته نشان می دهد که –برخلاف خوش بینی جریان خاص - گروه مذکور صرفا با تغییر تاکتیک در مواجهه با گروه جدید مذاکره کننده ایرانی، برمدار آن چه خود انتظار داشته و دارد، پیش می روند و برخلاف عرف دیپلماتیک کمترین توجهی به ادعاها و وعده های داده شده پشت درب های بسته اتاق مذاکرات با ایران هسته ای ندارند.

آیا از اظهارات مقامات آمریکایی و غربی و همچنین فضاسازی قبل و بعد از هر دور مذاکرات، استنباطی جز این داشته اید؟!

از سوی دیگر، مسئولان و مدیران اجرایی دستگاه دیپلماسی ایران همچنان بر حفظ آن چه در مذاکرات طرح و بررسی و نهایی شده اصرار می ورزند و نه تنها پاسخی اقناعی و مستدل به منتقدان عملکرد خود نمی دهند بلکه می کوشند به نوعی آنان را به «گروه فشار» تعریف کنند.
قطعنامه اخیر اروپایی ها را از منظر دیگر نیز می توان ارزیابی کرد. این قطعنامه فرصتی را فراروی گروه مذاکره کننده ایران هسته ای قرار داده است و کمترین انتظار بهره مندی «هوشمندانه» همراه با «ابتکارعمل» آنان در مواجهه با این فرصت است.

ایران هسته ای باید در دور جدید مذاکرات با ابتکارعملی «غافلگیرانه» و «مات کننده» گرد میز مذاکره نشیند. گروه مذاکره کننده ایرانی مستندات فراوانی را از متن و حاشیه دوره جدید مذاکره با گروه موسوم به ۱ + ۵ در اختیار دارند که می توانند فضای رویایی غرب و آمریکا را نسبت به آینده این مذاکرات برهم بزنند.

البته نباید دامنه انتظارات افکارعمومی در ارائه پاسخی قاطع و کوبنده به گروه موسوم به ۱ + ۵ و همچنین آمریکای صهیونیستی را تنها به عملکرد گروه مذاکره کننده ایرانی تقلیل داد بلکه باید در بهره مندی مطلوب تر از این فرصتی که «دشمن نادان» فراروی ایران هسته ای قرار داده است، «قوای سه گانه» نیز همآوا و هماهنگ با یکدیگر به یاری دستگاه دیپلماسی بشتابند و آن گونه اقدام کنند که انتظاری جز این نیست.

رئیس جمهوری محبوب کشورمان باید در وحله نخست به ادعاهای غرب و غرب باوران پاسخی قاطقعانه – آن گونه که از یک حقوقدان انتظار می رود - ارائه کند. آقای رئیس جمهور! غرب و غرب باوران ادعاهای خود را در قالب «انتظارات» از دولت شما مطرح کرده و می کنند، کمترین انتظار این است که با پاسخی شایسته این نقطه کور سوی امید باطل غرب و غرب باوران را متلاشی سازید.

از نمایندگان مردم درخانه ملت نیز انتظاری در خور شان مردم ایران می رود. تحرک بیشتر پارلمانی و تصویب مواد و قوانین جدید در چگونگی مواجهه با فرنگیان زیاده طلب، پاسخی به رفتار جسارت آمیز آنان خواهد بود.

آن گونه که نمایندگان مردم خود به خوبی می دانند غرب و آمریکا – به رغم تقلای فراوان در پنهان داشتن واقعیت امروز جوامع خود - در گرداب بحران اقتصادی دست و پا می زنند و از هرگونه تحرکی در میدان اقتصادی خود وحشت و هراس دارند. امروزه پاشنه آشیل آمریکا و غرب «وضعیت اقتصادی» آنان است که طبعا تحرک ایران در زمینه بازنگری در قراردادهای اقتصادی و نحوه رفتار آینده ایران در زمینه اقتصادی، وضعیت مخوف آنان را پیچیده تر می کند.

کلام آخر این که «تهدید» پیش روی را می توان با «خلاقیت» و «ابتکارعمل» به «فرصت» بی نظیری تبدیل کرد. «ایران هسته ای» در دور جدید مذاکرات «امتیازات» فراوانی را می تواند به دست آورد.

انتهای پیام /