قرارداد کوتاه مدت یعنی مستاجری در بوندس لیگا / بایرن با قرارداد یک ساله فاتح لیگ قهرمانان نشد

به گزارشخبرگزاری فارس، در چند سال گذشته فوتبال باشگاهی ایران که زیربنای ملی را تشکیل می دهد از مسائل و گرفتاری های زیادی رنج برده که یکی از آن، عقد قراردادهای یکساله بوده که به خاطر بی ثباتی مدیریتی در کشورمان متاسفانه باب شده است.

همین مسئله باعثایجاد مشکلات عظیمی در ساختار باشگاهی فوتبال ایران شد. اتفاقی که حتی به ظهور و تقویت پدیده بازیکن سالاری منجر شد.

اگر در گذشته «مربی و بازیکن» قراردادهای بیش از یک سال منعقد می کردند و برای خود ابتدا نزد هواداران، جایگاه و محبوبیتی به دست آورده و بعد در سایه همین امتیاز، به پیشرفت فنی می رسیدند، با امضا قراردادهای یک ساله، برخلاف تیم های جهان و ازجمله آلمان، مربی و بازیکن به «مستاجر های موقتی یک خانه» تبدیل شدند.

مستاجر های که به علت حضور اندک خود، همواره آینده ای را نزد تیم، برای خود ندیده و پیش بینی نکردند.

آنها به ساکنانی تبدیل شدند که انس و الفت خاصی با تیم خود بدست نیاوردند. چون می دانستند «موقتی» هستند و باید سال بعد را در تیمی دیگر سپری کنند.

همین بازیکنان «مستاجرگونه» به علت قراردادهای یک ساله، به پیشرفت فنی محسوسی نیز نرسیدند. یک بررسی اجمالی در احوال چند سال گذشته لیگ فوتبال ایران نشان می دهد چه بازیکنان ارزشمندی که به علت امضا قرارداد های یک ساله هر سال از این تیم به آن تیم رفتند و در جایی که باید ثبات می گرفتند، پیروز و موفق نشدند.

تازه آنهایی هم که با امضا قراردادهای یک ساله در تیم خود به ظاهر ماندگار شدند، در نهایت به سطح پیشرفت و مقبولیتی که حضوری چند ساله ایجاد می کند، نرسیدند.

تحت تاثیر این قراردادهای عجیب و غریب که عمدتا از ترس «نماندن» و «نبودن» مدیر عامل فعلی تا سال بعد! امضا شد، آثار شوم دیگری نیز ایجاد شد.

پدیده هایی مثل قراردادهای قائم به فرد معروف شده به «ترکمانچای»، عدم پرداخت معوقه های قراردادها به خاطر عزل یا رفتن فلان مدیر عامل و… همه و همه تحت تاثیر ضعف در عقد تنظیم قراردادها ایجاد شد.

برخلاف ایران، در نقاط مختلف جهان از جمله اروپا، قرارداد های مرسوم و رایج چند ساله ادامه یافت. در کشوری مثل آلمان استمرار اینگونه قراردادها ثمرات مالی، فنی و اعتباری برای طرفین به همراه داشت.

در ادامه گزارش های ادامه دار فارس، در این بخش نگاهی گذرا به چند نمونه از قراردادهای موجود در بوندس لیگا می اندازیم. قرارداد های که باعثشده مربی و بازیکن در کنار باشگاه، صاحب امتیازات مختلفی شوند:

*بایرن مونیخ:

پپ گواردیولا:

مربی ارزشمند و اسپانیایی بایرن از ابتدای تابستان سال رو به پایان زمام امور را در تیم آلمانی برعهده گرفت. وی قراردادی ۳ ساله منعقد کرد که تا تابستان سال ۲۰۱۶ معتبر است. پپ برخلاف عمده مربیان ایرانی که یک ساله قرارداد می بندند و همه ساله در بین تیم ها، حرکت چرخشی دارند، قرارداد امضا نکرد!

فیلیپ لام:

کاپیتان تیم ملی آلمان و بازیکن محبوب و فرمانده داخل میدان بایرن، آخرین مرتبه که قراردادش را تمدید کرد به مدت ۳ سال بود که تا سال ۲۰۱۵ است.

فرانک ریبری:

فرانک ریبری که عنوان مرد سال فوتبال اروپا را کسب کرد، در سال ۲۰۰۷ به جمع باوارایی ها پیوست. او آن موقع قراردادی ۴ ساله با سرخ پوشان منعقد کرد و شماره ۷ را که متعلق به مهمت شول بود، به تن کرد.

همین بازیکن در سال ۲۰۱۰ با وجودی که از قراردادش یک سال دیگر باقی بود، با توجه به امکانات خوبی که مونیخی ها در اختیارش گذاشتند و رضایت کاملی که از بایرن داشت، به مدت ۴ سال تمدید کرد که تا سال ۲۰۱۵ یعنی یک سال دیگر ستاره تحت قرارداد تیم قهرمان آلمان باشد.

ریبری که ارزشی بسیار برای باوارایی ها دارد و بسیاری از تیم های بزرگ اروپایی دنبالش هستند، هیچگاه برخلاف همتایانش در لیگ ایران، قراردادهای «یک ساله» نبست.

*مانوئل نویر:

دروازه بان ملی پوش و برجسته آلمان که در جام جهانی ۲۰۱۰ خوش درخشید و به نظر می رسد ۳ ماه دیگر در برزیل، دومین جام جهانی دوران ورزشی اش را تجربه کند، در ژوئن سال ۲۰۱۱ با هیاهوی بسیار از تیم شالکه جدا شد و به بایرن پیوست. وی به موجب قراردادی ۵ ساله که به عضویت مونیخی ها درآمد. قراردادی که تا تاریخ ۳۰ ژوئن سال ۲۰۱۶ یعنی دو سال دیگر معتبر است و هیچگونه شباهتی به قراردادهای «یک ساله» دروازه بان های لیگ برتر ایران ندارد.

سؤالی که اینجا مطرح می شود این است که اگر نویر همانند هم پستی های ایرانی اش قراردادهای یک ساله می بست، آیا می توانست محبوبیتی که امروز نزد هواداران تیم آلمانی کسب کرده، به دست آورد؟!

*جروم بواتنگ:

این مدافع میانی و ملی پوش در سال ۲۰۱۱ با امضا قراردادی ۴ ساله از منچسترسیتی انگلیس راهی بایرن شد. مدافع میانی بلندقامت در سایه حضور مستمر خود در تیم مونیخی، جایگاه ثابتی ابتدا در مونیخ و بعد در تیم ملی آلمان به دست آورد.

اگر بواتنگ زمانی که از من سیتی به بوندس لیگا بازگشت، قراردادی یک ساله می بست و هر سال مثل بازیکنان ایرانی «از این تیم به آن تیم» نقل مکان می کرد، می توانست به مدافعی توانمند و با ثبات تبدیل شود؟!

تونی کروس:

به باور برخی از کارشناسان تونی کروس اکنون مدرن ترین هافبک پاسور فوتبال اروپا و حتی جهان است. بازیکن جوان ۲۴ ساله ای که در سال ۲۰۰۶ به عنوان یک نوجوان با استعداد به تیم بایرن نقل مکان کرد و قرارداد «آماتوری» تا سال ۲۰۱۱ منعقد کرد. پس از آن نیز قراردادی جدید تا سال ۲۰۱۵ بست.

حضور وی در این باشگاه و همکاری کردن با مربیان بزرگی همچون هاینکس و گواردیولا باعثشد تا در سایه ثبات حضور به بازیکنی قدرتمند، بازی ساز و پاسور تبدیل شود.

اگر کروس به مانند بازیکنان ایرانی که هر سال با امضا قراردادی یک ساله از تیمی به تیمی دیگر می روند و به علت عدم ثبات حضور، همان جایگاه «نصفه و نیمه خود» را از دست می دهند، قراردادی یک ساله امضا می کرد، می توانست در یک بازی لیگ قهرمانان اروپا به اندازه تیم حریف پاس مثبت دهد؟!

باستین شواین اشتایگر:

این هافبک ۲۹ ساله توانمند از سال ۲۰۰۲ در خدمت باوارایی ها در رده های مختلف است. او آخرین مرتبه که قراردادش را تمدید کرد، سال ۲۰۱۱ بود که آن را تا سال ۲۰۱۶ تمدید کرد.

توماس مولر:

مولر از جمله بازیکنان دست پرورده آکادمی باشگاه بایرن است. او که در زمان مربیگری فان خال هلندی مطرح شد، در سال ۲۰۱۲ قراردادش را که تا سال ۲۰۱۵ بود، حتی به مدت دو سال دیگر تمدید کرد.

حال سؤالی به ذهن می رسد، چنین است:

آیا بازیکنان لیگ برتر ایران قرارداد های خود را، بیشتر از یک سال می بندند و آیا هنوز زمان قرارداد قبلی به اتمام نرسیده، آن را مثل مولر تمدید می کنند؟! آمار و اطلاعات موجود که چنین چیزی را نشان نمی دهد.

*بورسیا دورتموند:

یورگن کلوپ:

سرمربی نوگرای تیم فوتبال بورسیادورتموند سکان هدایت بورسیادورتموند را در سال ۲۰۰۸ در اختیار گرفت. وی اکنون تا سال ۲۰۱۸ قرارداد دارد و بسیاری تیم ها از جمله بارسلونا نیز خواهانش هستند.

اگر کلوپ همانند مربیانی باشگاهی ایرانی قرارداد یک ساله می بست و مرتب در رفت و آمد بین این و آن تیم بود، می توانست انقلابی عظیم در باشگاه ایجاد کند؟!

رومان وایدن فلر:

دروازه بان ملی پوش شده بورسیادورتموند از سال ۲۰۰۲ در تیم زردپوش نایب قهرمان آلمان و اروپا است. وی زمانی که به عضویت تیم ژرمنی درآمد، قراردادی ۴ بست. او نیز همانند نویر در بایرن از نظر مدت زمان قراردادش هیچ شباهتی به هم پستی های ایرانی اش ندارد.

به راستی اگر وایدن فلر هر سال از این تیم به آن تیم مثل دروازه بان های ایرانی به خاطر قراردادهای یک ساله نقل مکان می کرد، می توانست در سایه ثبات حضور در تیمی مثل دورتموند جایگاهی در بین دروازه بان های ملی پوش آلمان به دست آورد؟!

ماتس هوملس:

مدافع جوان و میانی تیم بورسیادورتموند که اکنون بسیاری از تیم ها از جمله بارسلونا و منچستریونایتد خواهانش هستند، از سال ۲۰۰۹ در خدمت زردپوشان است. او آخرین مرتبه قراردادش را به مدت ۳ سال تمدید کرد و تا تابستان سال ۲۰۱۷ نسبت به دورتموند متعهد است.

مارسل اشملسر:

مدافع ملی پوش تیم دورتموند از سال ۲۰۰۸ تاکنون در خدمت این تیم است. او قراردادی تا تابستان سال ۲۰۱۷ دارد.

اسوون بن در:

ستاره جوان و ملی پوش دورتموند در سال ۲۰۰۹ به عضویت تیم قدرتمند آلمان و اروپا درآمد و اکنون تا تابستان سال ۲۰۱۷ قرارداد دارد.

ایلکای گون دوگان:

هافبک دفاعی ترک تبار تیم ملی آلمان و بازیکن میانه میدان بورسیا اکنون مدت ۲ سال و ۸ ماه است که پیراهن زرد این تیم را به تن دارد. وی تا تابستان سال ۲۰۱۵ قرارداد دارد و اکنون بحثتمدید قراردادش با زردپوشان مطرح است.

مارکو رویس:

در تابستان سال ۲۰۱۲ از بورسیامونشن گلادباخ به دورتموند آمد. وی در حالی که عنوان بهترین بازیکن بوندس لیگا را در اختیار داشت، قراردادی ۵ ساله منعقد کرد.

روبرت لواندوفسکی:

ستاره توانمند خط حمله دورتموند که از سال ۲۰۱۰ در خدمت زردپوشان است قراردادی تا تابستان با آن دارد. او پس از یک دوره همکاری ۴ ساله به عضویت بایرن مونیخ درآمد.

*شالکه:

ینس کلر:

سرمربی ۴۳ ساله شالکه از سال ۲۰۱۲ همکاری با آبی ها را شروع کرد و اکنون قراردادش تا سال ۲۰۱۵ است.

بندیکت هوودس:

مدافع ملی پوش و کاپیتان تیم شالکه از سال ۲۰۰۷ در خدمت آبی پوشان است. وی ابتدا قراردادی تا سال ۲۰۱۰ منعقد کرد و اکنون تا سال ۲۰۱۷ نسبت به آبی ها متعهد است. وی با برخورداری از قراردادی چند ساله در تیمی مثل شالکه جا افتاد و بعد پیراهن ملی را نیز بر تنش دید.

کوین پرینس بواتنگ:

هافبک ارزشمند تیم ملی فوتبال غنا تابستان از از میلان به شالکه آمد و قراردادی ۴ ساله منعقد کرد.

کلاس یان هونتلار:

مهاجم تیم ملی هلند از سال ۲۰۱۰ در خدمت آبی پوشان است. وی تا سال ۲۰۱۵ قرارداد با تیم شهر گیلزن کرشن دارد.

*بایرلورکوزن:

سامی هی پیا:

سرمربی جوان تیم فوتبال بایرلورکوزن در سال ۲۰۱۳ فعالیت اش را شروع کرد و قراردادی ۲ سال و نیمه با تیم صنعتی بوندس لیگا امضا کرد.

سیمون روفلس:

ستاره با تجربه تیم بایرلورکوزن از سال ۲۰۰۵ در خدمت لورکوزنی ها است. قراردادش با این تیم تا سال ۲۰۱۵ است.

هونگ مین سون:

مهاجم ملی پوش و ۲۱ ساله کره ای بایرلورکوزن بازیکنی است که سابقه حضور ۸ ماهه در این تیم دارد. وی که پیش تر بازیکن هامبورگ بود، قراردادی ۵ ساله و نیمه یعنی تا سال ۲۰۱۸ با لورکوزنی ها منعقد کرده است.

خبرگزاریفارسدر همین زمینه پس از آنکه به وضعیت آنچه در لیگ های اسپانیا و آلمان در روز گذشته و امروز پرداخت، فردا(سه شنبه) وضعیت قراردادها را در لیگ برتر انگلیس را مورد ارزیابی قرار خواهد داد.

انتهای پیام / خ