|
|
کدخبر: ۱۷۴۶۰۴

جام هایی که یکی پس از دیگری از دست می روند

با وجود اینکه تیم ملی فوتسال کشورمان قهرمانی را از دست داد اما نباید تمام کاستی ها را متوجه خسوس کنیم عوامل زیادی در این شکست نقش داشتند.

به گزارشخبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، تیم ملی فوتسال کشورمان که با سودای قهرمانی و برای باز پس گیری جامی که ۲ سال قبل یک ایرانی از دست داده بود عازم ویتنام شد.

ادعاهای خسوس و کارنامه کاری معروفش دل کسانی را که از بطن فوتسال خبر نداشتند گرم می کرد اما می دانستیم که این شروع عاقبت خوشی ندارد و حتی شاید مطمئن بودیم عنوان قهرمانی را در مرحله نیم نهایی یا فینال از دست می دهیم که این چنین نیز شد.

البته نباید بی انصافی کرد و تمام کاستی ها را از جانب سرمربی اسپانیایی و کارنامه دار تیم ملی دانست اما در مرحله اول به علل فنی و روحی – روانی تیم ملی که باعثاز دست دادن قهرمانی شد می پردازیم.

شروع رقابت هایمان در جام ملت های آسیا با پیروزی همراه بود اگرچه روز به روز در هم ریختگی فنی تیم در ظاهر بهتر می شد اما نباید چشم بر این حقیقت بست که نمایش فنی تیم ملی ایران برخلاف گذشته هیچ جذابیت نداشت و سطح کیفی پایین رقابت ها باعثپیروزی مان با اختلاف گل زیاد بود و اینکه نام ایران همیشه یکی از قطب های قدرتمند فوتسال را تشکیل می داده و همین امر نقش بسیاری در موفقیتمان برابر کشورهایی همچون اندونزی – ویتنام و ازبکستان داشته است.

تمرکز بالای خسوس در کارهای دفاعی و ادعای وی در مورد تغییر تاکتیک تیم ملی فوتسال ایران شاید یکی از دلایل شکست ما بود، فوتسال ایران کم سابقه و ناشناخته نبود که یک مربی اسپانیایی با تزریق کار دفاعی، چیدمان آن را به هم بزند که تغییر در تفکر فنی بازیکنان باعثدرهم ریختگی مشهود تاکتیکی در تیم شود بازیکنان ما در حالی باید خود را با ایده های دفاعی خسوس وفق می دادند که میل به هجوم داشتند و کنترل آن باعثاز دست رفتن توانایی و پتانسیل واقعی آنها می شد از زمان حضور خسوس در کادر فنی ۲ قهرمانی برای کشورمان به ارمغان آمد که این مورد سرپوشی بود بر ایرادات تیم ملی کشورمان که زیر نظر وی هدایت می شد.

از این مورد می گذریم چون هر مربی آزاد است که تیمش را با تفکرات خود هدایت کند اما خسوس باید مدیریتی نیز بر جو روحی و روانی تیم می داشت.

خط زدن مصطفی نظری از ترکیب تیم ملی در حالی که این بازیکن در اوج آمادگی به سر می برد اولین ضربه محکم به جو به اصطلاح آرام تیم ملی بود اما جریان به همین جا ختم نشد زیرا آگاهی بازیکنان داخلی، به عدم حاکمیت خسوس این باور را در ذهنشان ایجاد کرده بود که حضور لژیونرها ناخودآگاه زنگ هشداری برای کمرنگ تر شدن حضور آنها خواهد بود و ترس و دلخوری آنها حتی در رقابت های تدارکاتی نیز مشهود بود اما خسوس همچنان این موضوع را نادیده گرفت تا مهره هایی مثل احمد اسماعیل پور، محمد طاهری، سپهر محمدی نتوانند فرصت این را پیدا کنند تا در حد و اندازه نام و کارنامه خود ظاهر شوند.

اما ضربه آخری که قبل از اعزام به ویتنام به بدنه تیم ملی وارد شد خداحافظی اجباری محمد کشاورز که با نام " کناره گیری به علت مصدومیت " مطرح شد باعثافت روحیه بازیکنان بود زیرا وقتی تیم ملی جایی برای کاپیتان با تجربه سالیان دراز فوتسال ندارد قطعا حاشیه امنیتی برای دیگران نیز نداشت.
ما با این حواشی عازم ویتنام شدیم اما مسئولان و کادر فنی جمله " همه چی آرومه " را در گوشمان نجوا کردند تا به ادعای قهرمانی خسوس دل خوش کنیم اما حالا می بینیم شاید ما بیشتر از مسئولان مدعی فوتسال بر روی حواشی تیم ملی احاطه داشتیم و آن ها آگاهانه خود را بی خبر از همه جا، برای قهرمانی آماده می کردند. از دست رفتن قهرمانی خیلی تعجب آور نبود اما هوادارانی که تنها به امید قهرمانی این تیم بازی های نه چندان جالب ایران را پیگیری می کردند. دیروز افسوس خوردند که برای اولین باز ایران در جام ملت های آسیا مغلوب ژاپن شد تا در یک قدمی جام درها را به روی خود بسته ببیند.

خطاها و اشتباهات خسوس به صورت کلی گفته شد اما این مربی تنها برای بستن قرارداد و اضافه کردن عناوین دیگری در کارنامه معروفش پا به ایران گذاشته بود اما چرا مسئولین کمیته فوتسال فکری به حال آینده این ورزش نکردند. شاید یکی از اشتباهات مسئولین این باشد که راضی از شرایط موجود سعی در حفظ موقعیت تیم در جایگاه فعلی اش دارند دریغ از این که دیگر کشورها قدم های بلند خود را برای رسیدن به فوتسال ایران و یا حتی گذر از آن برداشته اند.


شاید صحبت های دلسوزانه ای را بشنویم اما این سوال به وجود آمده که چرا فوتسال کشورمان برای دیدارهای تدارکاتی خود ار به رویارویی با کشورهایی هم چون روسیه و ازبکستان قانع کرده در حالی که ما در گذشته با برزیل، اسپانیا و ایتالیا رقابت می کردیم. آنقدر در مصاف با این ۲ کشور قرار گرفته ایم که نوع فوتسال خود را از دست داده ام و تنها برای غلبه بر این ۲ تیم به بازی با فوتسال کشورهایی مانند روسیه و ازبکستان عادت کرده ایم. ما با فوتسال روز دنیا فاصله گرفته ایم هیچ شکی بر این امر نیست و هیچ کس در هیچ جایگاهی نمی تواند آن را کتمان کند.

وقتی ما سابقه رویارویی با برزیل داشته ایم و حالا مغلوب فوتسال ژاپن و تایلند می شویم باید نگران آینده فوتسالمان باشیم. عدم مدیریت صحیح در کمیته فوتسال و جنگ پنهان بزرگان فوتسال کشورمان برسد. پست و مقام نیز دیگر دلیل این ناکامی بود. زیرا برخی افراد به هر شخصی که نیمکت سرمربی گری تیم ملی را از آن خود کند اعتراض دارند در حالی که باید به فکر انتخاب بهترین مهره برای جبران عقب ماندگی های ورزش فوتسال در کشور باشیم.
جوانگرایی را می پسندیم، پوست انداختن فوتسال کشورمان را به تهی شدن آنی آن ترجیح می دهیم اما تمام این حرف ها به این معنی نیست که استعداد های شکوفا نشده تیم را در سن ۷-۲۶ سالگی بسوزانیم به بهانه این که نام جوانگرایی را در کارنامه مان پررنگ جلوه دهیم. اسماعیل پورها، احمدی ها در حالی روز گذشته در نظر برخی رسانه ها علت شکست تیم ملی معرفی شدند که حدود ۶۰ روز فشارهای روانی ناشی از نادیده شدن را بر روی دوش کشیدند. طاهری، کشاورز و نظری نیز با وجود تمام فداکاری هایشان حق خود را از این فوتسال نگرفتند و با اشاره مربی اسپانیایی و با عدم حمایت کمیته فوتسال کنار گذاشته شدند تا به امروز برسیم.
اما همین حالا نیز هیچ برنامه ای برای آینده نداریم. تا ماه ها باید شاهد لابی ها و درگیری برای انتخاب سر مربی تیم ملی باشیم و پس از آن نیز تنها واژه جوانگرایی را بشنویم و خالی از بار فنی باشیم تا در جام جهانی نیز شاهکار دیگری تحویل هواداران دهیم.

انتهای پیام /

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار