فقط ۱۰ روز فرصت دارید / ثبت نام در لیست …

امید نیوز- در ماه رجب فرشته ای تا صبح اینگونه ندا می‌دهد: خوشا به حال رجبیّون، خوشا به حال آنان که والایی ماه رجب را دریافته‌اند، خوشا به حال آنان که از برکت ماه رجب نصیبی اندوخته‌اند.

ابن بابویه از سالم روایت کرده است که گفت: در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود، خدمت امام صادق(علیه السلام) رسیدم. وقتی نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آیا در این ماه روزه گرفته‏ اى؟ گفتم نه والله اى فرزند رسول خدا. فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آن را به غیر از خدا کسى نمى‏ داند به درستى که این ماهى است که خدا آن را بر ماه‌هاى دیگر فضیلت داده و حرمت آن را عظیم نموده و گرامی داشتن روزه دار را در این ماه بر خود واجب گردانیده است.

پس گفتم یابن رسول الله اگر در باقیمانده این ماه روزه بدارم آیا به بعضى از ثواب روزه‏ داران آن نائل مى‏ گردم؟ فرمود: اى سالم هر کس یک روز از آخر این ماه را روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدت سکرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر کس دو روز از آخر این ماه را روزه بگیرد از صراط به آسانى بگذرد و هر کس سه روز از آخر این ماه را روزه بگیرد ایمن گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدت‌ها و هول‌هاى آن روز و برات بیزارى از آتش جهنم به او عطا کنند.

انگار همین دیروز بود پیامکی به دستش رسید ناامید شدگان را خبر کنید ماه امید به رحمت الهی آمد بسم الله الرحمن الرحیم یا من ارجوه لکل خیر ای که برای هر خیری به او امید دارم.

ثانیه های رجب دوباره با ثانیه های عمرش گره خورد، از این گره ها لذت می برد و هر روز به شوق اینکه فردایش دوباره زمزمه کند یا من ارجوه لکل خیر نفس می کشید، کوچه پس کوچه های اعتکاف را عاشقانه با معبودش خلوت کرد و امااااااا این روز ها که روزهای پایانی رجب بود دیگر صدایش می لرزید و بغض گلویش را گرفته بود و فقط دعا می کرد که دوباره حلاوت رجب را بچشد.

آری به راستی اهالی رجب، مردان و زنان با ایمانی‏ اند که آرزویی جز وصال یار ندارند و اشتیاقی غیر از دیدارْ در آن‏ها نیست. ذکرشان اللّه‏، کارشان لِلّه و هدفشان کسب خشنودی پروردگار است.

«رجبیّون» قصدی جز رضوان الهی ندارند. بهشتِ آنان توجه محبوب است و دوزخشانْ حرمان یاد او. آن‏گاه که یارشان به اشک شوقی آن‏ها را می‏ نوازد، برایشان از آن‏چه در دنیاست بهتر و خوش‏گوارتر است. هر کس توشه‏ ای از سفره رجب برمی‏دارد و در خانه تکانی آن، همه می‏ کوشند تا غباری بر گرد جان باقی نگذارند.

وقتی در صحرای محشر بیرقی افراشته می شود و همه مردم از اولین و آخرین زیر لواء آن قرار می گیرند، بااینکه وادی بسیار وسیع است، اما جای سوزن انداختن نیست و مردم مانند تیر در ترکش به سختی در کنار هم قرار گرفته اند همه سر در گریبان حسرت فروبرده اند و عرق شرم از سر و رویشان می‏ چکد و البته زمین نیز همچنان بی‏قرار حادثه‏ ای در شرف وقوع است، گنهکاران و فریب خوردگان قرار ندارند و اهمال کاران و غفلت زدگان چون گنگ خواب دیده حیرت زده اند…

جملگی در انتظار موعد رسیدگی به نامه اعمال تک تک بندگان هستند که ناگهان منادی ندا سر می دهد که «أین‏ الرجبیون»، اهل ماه رجب کجایید؟

خدایا من هم آمده ام هر چند دیرتر از قافله رسیده ام اما آمده ام، آمده ام تا نام من را هم در لیست این الرجبیون بنویسی آمده ام تا در این روز های پایانی حلاوت رجب را به من بچشنانی، نوازشم کنی تا احساست کنم آنقدر که دیگر در این دنیای پر هیاهو تورا گم نکنم و حواسم به تو باشد که یقین دارم با تو بودن آنقدر لذت بخش است که به هر کس این لذت را نصیب کنی هیچ غیر تو نمی خواهد.