|
|
کدخبر: ۱۷۷۴۹۷

امروزه حتی در نظام آموزشی و برای آنکه خانواده ای بخواهد فرزندش در یک محل مناسب آموزشی تحصیل کند، ناچار است هزینه های گزافی را برای رسیدن به این مهم انجام دهد.

به گزارشامیدنیوز، همواره یکی از معضلات بزرگ کشور نظام پذیرش دانشجو بوده است. آنچه که امروز واضح است تحقق همان مثل قدیمی است که " هر چه قدر پول بدهی آش میخوری! ".

حکایت امروز مدارس ما هم همینطور است. امروز کسی می تواند به راحتی به یکیاز بهترین دانشگاه های کشور ورود پیدا کند که ازماه ها قبل با پرداخت هرینه های هنگفت به مراکز آموزشی خود را نسبت به باقی رقبا آماده تر کند. در این میان هستند عده قلیلی که می توان آنها را استثنا در ورود به رشته های برگیزه دانشگاه های مطرح کشور دانست؛ اما می توان به جرات گفت عده افرادی که ازمدارس دولتی به رشته دلخواه در یک دانشگاه معتبر سطح اول رسیده اند بسیار کمتر است.

در گام بعد اگر بخواهیم دوران پس ازتحصیل و ورود به محیط شغلی را بررسی کنیم، متوجه این امر خواهیم بود که
بین افراد موجود در دانشگاه ها، از نظر بهره مندی آنها از فرصت های شغلی و حتی فرصتهای بروز و ظهور در ابعاد سیاسی تفاوت های قابل ملاحظه ای دیده می شود.

چندان دور از تصور نخواهد بود که در چند سال آینده شاهد یک نظام طبقاتی در بدنه جامعه به واسطه عوامل فوق بوجود بیاید. عوامل بسیار مهمی که امروزه هم به طور نامحسوسی این تضاد طبقاتی و تقسیم مردم جامعه به کسانی که از تمکن مالی مناسبی برخوردارند و فرزندانشان در بهترین مراکز آموزشی با بهره مندی از حداکثر امکانات رفاهی آموزشی به تحصیل می پردازند و عده ای دیگر که به ناچار فرزندانشان را به مراکزی با سطح آموزشی و کیفیت پایین تری می فرستند. البته سهمیه اعضای هیات علمی ها برای فرزندانشان هم در توزیع نامناسب صندلی های برتر دانشگاه ها موثر است و این چرخه را تقویت می کند که مقوم طبقاتی شدن جامعه است.

مطلب مهم این است که سهم نظام پذیرش دانشجو در طبقاتی شدن جامعه بسیار زیاد و قابل توجه است. مهمتر این است که اساسا این موضوع مورد توجه مسئولان ما نیست، شاید به این دلیل که مسئولان خودشان از این پدیده منتفع می شوند؛ چه به دلیل پول داشتن و چه به دلیل هیات علمی بودن و یا دلایل دیگر. اثرش زیاد و نقشش کلیدی است و به همین دلیل می توان از آن به عنوان بیماری صعب العلاج یاد کرد.

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار