بخشیدن یا نبخشیدن
در پی اتفاقات اخیر، همه به دنبال مقصر جلوه دادن دیگری و متهم کردن دیگران هستند. بهتر است نیم نگاهی به گذشته خود کرد تا ببینیم گاهی این ترحم ها و بخشش ها و شیوه رفتاری و آموزشی غلط خود ما بوده که امروزه گریبان ما و جامعه را گرفته است.
یکی از فرهنگیان مخاطب سایت امیدنیوز دل نوشته ای برای امیدنیوز فرستاده است که متن یادداشت در زیر می آید:
زمانی که فردی، از طریق گفتار یا رفتار و گاهی با نگفتن و رفتار نادرست جسم و روح شخصی را جریحه دار می کند و باعثرنجش شخصی می شود، فرد صدمه دیده دو گزینه پیش روی خود می بیند. او را ببخشد و از او گذشت کند یا خیر درصدد اصلاح خود و فرد قدم بردارد. گاهی این سکوت ها وبخششهای بیجا یک جامعه را به ورطه نابودی می کشاند. و این سوال پیش می آید که آیا این جراحت قابل چشم پوشی و بخشش است و اینکه ببخشم یا نبخشم؟
آن روزی که استادی بدون آمادگی و برنامه، وارد کلاس شد و وقت ما و یادگیری ما را گرفت، ببخشم یا نبخشم؟
آن روزی که معلمی به جای درس زندگی و ادب می گفت فلانی تو بخوان بهمانی حالا تو بخوان و این قضیه ادامه داشت تا زنگ بخورد و هیچ چیزی غیر از کتاب، نگفت و یاد نداد، ببخشم یا نبخشم؟
آن روزی که مربی مهدکودک به جای آنکه قهرمان و اسطوره زندگی را پدر و مادر معرفی کند و احترام و محبت کردن یادمان دهد و به جای آن شعرهای بی مفهوم در ذهن ما حک کرد، ببخشم یا نبخشم؟
نمی بخشم چون از همان کلاس های مهد و مدرسه و دانشگاه، قاتل ستایش و قربانیان مواد مخدر و الکلی و دختران فراری و پدران و مادران بی غیرت و … زاییده شد.
نمی بخشم چون در آن کلاس ها به پدران و مادران یاد ندادند چگونه فرزندان را تربیت کنند. یاد ندادند تعامل در فضای مجازی چه حدودی دارد و چگونه نه بگویند و چه زمانی سکوت کنند و کی داد بزنند.
ارسال نظر