قلعه نویی: امسال، ۱۰ سال پیر شدم
به یاد داشته باشید که اگر او امسال با استقلال قهرمان لیگ شود، برای ششمین بار است که به عنوان مربی قهرمان لیگ شده است.
به گزارشافکارنیوز، امیر قلعه نویی بدون شک یکی از خاص ترین چهره های فوتبال است. مردی که در یک دهه گذشته به تمامی افتخارات ممکن در عرصه مربیگری رسیده و همه اهالی فوتبال توانایی های او در این عرصه را ستوده اند. شاید بیشتر از هر چیزی آنچه که امیر را از مابقی مربیان ایرانی متمایز کرد به خصوصیات اخلاقی او برگردد. در آستانه سال نو و نوروز بد ندیدیم سراغی از سرمربی استقلال بگیریم تا از زاویه ای دیگر به او گفتگو کنیم که اتفاقاً مصاحبه بدی هم از آب در نیامد، به یاد داشته باشید که اگر او امسال با استقلال قهرمان لیگ شود،
برای ششمین بار است که به عنوان مربی قهرمان لیگ شده است.
از سال ۹۲ شروع کنیم، چطور گذشت؟
به سختی اما باز هم خدا را شکر.
اما شما در این سال پنجمین قهرمانی لیگ را جشن گرفتید و با استقلال تا نیمه نهایی آسیا هم بالا رفتید؟
بله و اتفاقاً از این بابت هم همواره خدا را شکر می کنم که لطف و محبتش را از این بنده اش دریغ نکرد اما باور کنید به قدری مشکل و سختی جلوی پای من و استقلال قرار داشت که ۱۰ سال پیر شدم.
یعنی این موفقیت ها ارزش ۱۰ سال پیر شدن را نداشت؟
همین که خنده و شادی را به طرفداران استقلال تقدیم کنم، برای من یک دنیا ارزش دارد و در این راه پیر شدن ارزشی ندارد.
با توجه به جایگاهی که دارید همواره در تیررس اتفاقات فوتبالی هستید، این اذیت تان نمی کند؟
اذیت؟! نمی دانم، شاید، اما من عاشق فوتبال و تشنه دانش و موفقیت هستم و خوب می دانم در این راه باید تاوان هم بپردازم همان طور که در این سال ها کم نپرداختم. همین الان می بینید هر اتفاقی در این فوتبال رخ می دهد نام امیر قلعه نویی به عنوان یکی از مسببین معرفی می شود، در حالی که روح من از تمام این اتفاقات و ماجراها بی خبر است.
به همین خاطر است که شما را آقای خاص فوتبال ایران می دانند؟
نه من خاص نیستم و اتفاقاً جزو اقشار عام جامعه محسوب می شوم، اما نمی دانم چه هیزم تری به برخی افراد فروختم، که طاقت شنیدن اسم امیر قلعه نویی را ندارند، چه برسد به دیدن قیافه ام!
شاید به شما و موفقیت هایتان حسادت می کنند؟
خودم وقتی به این موضوع فکر می کنم، به نتیجه ای بهتر از این نمی رسم که حسودی برخی ها تمام شدنی نیست، اما من همواره جنبه مثبت هر اتفاقی را در نظر می گیرم و شکایت هم ندارم چون اعتقاد دارم حتماً حکمتی در این اتفاقات بوده که خداوند در تقدیرم قرار داده است.
منتقدان شما با اتفاقاتی که در سال ۹۲ برای شما افتاد مدعی هستند امیر قلعه نوعی دیگر تشنه موفقیت نیست و به نوعی سیراب شده؟
برعکس من تشنه موفقیتم… اگر تشنه موفقیت نبودم که اصلاً در فوتبال نمی ماندم و جانم را کف دستم نمی گرفتم.
چطور؟
مربیگری، به قدری کار پراسترسی است، که هر لحظه ممکن است جانت را از دست بدهی! بارها شده که وقتی نشستم، فیلم بازی های تیمم را بازبینی کنم، وقتی دوربین روی صورتم زوم کرده بود، خودم از فشاری که تحمل کردم ترسیدم.
واقعاً؟
بله ترسیدم، اما چون عاشق کارم هستم و هنوز اهداف زیادی دارم که به آن برسم ریسک همه چیز را به جان می خرم.
همسر و فرزندان شما با این موضوع چطور کنار آمدند؟
باید اعتراف کنم که خیلی به آنها مدیونم، به خصوص به همسرم که واقعاً در این سال ها مثل یک ستون پشت سرم ایستاد و خیلی هم فشار و استرس را تحمل کرد. کوچ از این شهر به آن شهر، اداره منزل در بیشتر روزهای سال چئون من در اردوها بودم و… نمونه کوچکی از سختی هایی است که همسر و فرزندانم در این سال ها تحمل کردند.
رابطه شما با فرزندان تان چطور است؟
سعی کردم در کنار روابط پدر و فرزندی با پسرم و دخترم، دوست و رفیق باشم، تا بهتر شرایط آنها را درک کنم، از همین رو رابطه ام همواره با آنها خوب بوده و مشکلی نداشتیم.
با محمد هوتن فوتبال هم نگاه می کنید؟
معمولاً بازی های اروپایی را نگاه می کنیم و اتفاقاً برخی مواقع هم می شود که با هم بر سر تاکتیک ها اختلاف نظر پیدا می کنیم.
محمد هوتن می تواند مثل شما فوتبالیست خوبی شود؟
همیشه این ترس را داشتم که هوتن زیر سایه نام من قرار بگیرد و چوب پسر قلعه نویی بودن را بخورد اما با روحیه ای که از او سراغ دارم، مطمئنم می تواند حق خودش را بگیرد. البته بیشتر از اینکه دوست داشته باشم فوتبالیست بزرگی شود دوست دارم تحصیلات عالیه داشته باشد و بیرون از فوتبال به اسم و رسم برسد.
تا حالا پیش آمده به خاطر مربیگری شما در تیم های مختلف، برای خانواده شما مشکل رقم بخورد، منظورم کری ها و طعنه های طرفداران تیم های رقیب است به خصوص برای بچه ها؟
کم نبوده اما دوست ندارم رسانه ای بشود. در این سال ها هم تلاش کردم که مسائل فوتبالی کمتر به داخل خانه و حریم خصوصی ام کشیده شود، چون با روحیات من سازگار نیست.
انتقادی که به امیر قلعه نوعی وارد می شود این است که مخالف مربیان خارجی است؟
نه اشتباه نکنید، من مخالف مربی خارجی نیستم و اتفاقاً برعکس، اعتقاد دارم اگر می خواهیم پیشرفت کنیم باید از دانش روز دنیا عقب نمانیم و در این راه حضور مربیان خارجی بهترین راه است. حرف من این است که دوستان در کنار توانایی های مربیان خارجی نباید توانایی مربیان ایرانی را هم نادیده بگیرند و مربی خارجی را مثل پتک بر سر ایرانی ها بزنند.
پس ماجرای اجنبی پرستی و… به این خاطر بود؟
همین الان هم روی حرفم هستم و معتقدم، برخی ها تنها برای نفی توانایی های مربیان ایرانی به اجنبی پرستی می پردازند. من رابطه بدی با مربیان خارجی ندارم و همین الان چه با کی روش و چه با سایر خارجی های فعال در لیگ برتر رابطه بسیار خوبی دارم، اما حرفم این است که نباید خودمان را دست کم بگیریم. همین الان در تلاش هستم تا موقعیتی فراهم شود تا در تمرینات تیم هایی مثل آرسنال، بارسلونا، بایرن مونیخ و… حاضر شده و از نزدیک نوع تمرین دادن مربیانی همچون ونگر، گواردیولا و… را ببینم، پس من مخالف مربیان خارجی نیستم، اما برخی، از حرف های من آن طور که خودشان دوست دارند برداشت می کنند و قلم می زنند. من هم در این چند سال پوستم کلفت شده از بس انتقاد غیر منصفانه شنیدم، اما توکلم به خداوند است و براساس اعتقاداتم کارم را جلو می برم.
سال ۹۲ به پایان رسیده است. بهترین اتفاقات فوتبالی این سال چه بود؟
قهرمانی استقلال در لیگ برتر و صعود تیم ملی ایران به جام جهانی بهترین اتفاقات بود.
بدترین اتفاق برای شما؟
نرسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا. ما خیلی تلاش کردیم تا بعد از سال ها ستاره سوم را برای طرفداران استقلال به ارمغان بیاوریم، اما تنها یک گام کم آوردیم، آن هم به خاطر یکسری مشکلات که راجع به آن حرف نزنم بهتر است.
آرزوی امیر قلعه نویی برای سال ۹۳؟
آرزوی سلامتی برای مردم کشورم دارم، چه در داخل ایران و چه خارج از آن. امیدوارم تیم ملی با کی روش در جام جهانی موفق ظاهر شود و از گروه مقدماتی صعود کند.
در سال جدید نگران نیستید به قول برخی دوستان سیل بیاید شما را ببرد؟
عزت و ذلت دست خداوند است. با رسیدن نوروز، امیدوارم افکار پلید برخی دوستان هم نو شود و دست از این گونه حرف زدن ها بردارند، فوتبال و ورزش ماهیتش برای لذت بردن است نه برای خوار و ذلیل کردن کسی… دست از دشمنی برداریم و فصلی نو را رقم بزنیم تا شاید فضایی که به وجود آمده دوباره برگردد به سال های نه چندان دور که دوستی و رفاقت جای حب و بغض حاکم بود و کسی به آدم های موفق حسادت نمی کرد.
خانواده سبز / شماره ۳۹۹ و ۴۰۰ / اسفند ماه ۹۲ / سام احمدی / صفحه ۲۴
از سال ۹۲ شروع کنیم، چطور گذشت؟
به سختی اما باز هم خدا را شکر.
اما شما در این سال پنجمین قهرمانی لیگ را جشن گرفتید و با استقلال تا نیمه نهایی آسیا هم بالا رفتید؟
بله و اتفاقاً از این بابت هم همواره خدا را شکر می کنم که لطف و محبتش را از این بنده اش دریغ نکرد اما باور کنید به قدری مشکل و سختی جلوی پای من و استقلال قرار داشت که ۱۰ سال پیر شدم.
یعنی این موفقیت ها ارزش ۱۰ سال پیر شدن را نداشت؟
همین که خنده و شادی را به طرفداران استقلال تقدیم کنم، برای من یک دنیا ارزش دارد و در این راه پیر شدن ارزشی ندارد.
با توجه به جایگاهی که دارید همواره در تیررس اتفاقات فوتبالی هستید، این اذیت تان نمی کند؟
اذیت؟! نمی دانم، شاید، اما من عاشق فوتبال و تشنه دانش و موفقیت هستم و خوب می دانم در این راه باید تاوان هم بپردازم همان طور که در این سال ها کم نپرداختم. همین الان می بینید هر اتفاقی در این فوتبال رخ می دهد نام امیر قلعه نویی به عنوان یکی از مسببین معرفی می شود، در حالی که روح من از تمام این اتفاقات و ماجراها بی خبر است.
به همین خاطر است که شما را آقای خاص فوتبال ایران می دانند؟
نه من خاص نیستم و اتفاقاً جزو اقشار عام جامعه محسوب می شوم، اما نمی دانم چه هیزم تری به برخی افراد فروختم، که طاقت شنیدن اسم امیر قلعه نویی را ندارند، چه برسد به دیدن قیافه ام!
شاید به شما و موفقیت هایتان حسادت می کنند؟
خودم وقتی به این موضوع فکر می کنم، به نتیجه ای بهتر از این نمی رسم که حسودی برخی ها تمام شدنی نیست، اما من همواره جنبه مثبت هر اتفاقی را در نظر می گیرم و شکایت هم ندارم چون اعتقاد دارم حتماً حکمتی در این اتفاقات بوده که خداوند در تقدیرم قرار داده است.
منتقدان شما با اتفاقاتی که در سال ۹۲ برای شما افتاد مدعی هستند امیر قلعه نوعی دیگر تشنه موفقیت نیست و به نوعی سیراب شده؟
برعکس من تشنه موفقیتم… اگر تشنه موفقیت نبودم که اصلاً در فوتبال نمی ماندم و جانم را کف دستم نمی گرفتم.
چطور؟
مربیگری، به قدری کار پراسترسی است، که هر لحظه ممکن است جانت را از دست بدهی! بارها شده که وقتی نشستم، فیلم بازی های تیمم را بازبینی کنم، وقتی دوربین روی صورتم زوم کرده بود، خودم از فشاری که تحمل کردم ترسیدم.
واقعاً؟
بله ترسیدم، اما چون عاشق کارم هستم و هنوز اهداف زیادی دارم که به آن برسم ریسک همه چیز را به جان می خرم.
همسر و فرزندان شما با این موضوع چطور کنار آمدند؟
باید اعتراف کنم که خیلی به آنها مدیونم، به خصوص به همسرم که واقعاً در این سال ها مثل یک ستون پشت سرم ایستاد و خیلی هم فشار و استرس را تحمل کرد. کوچ از این شهر به آن شهر، اداره منزل در بیشتر روزهای سال چئون من در اردوها بودم و… نمونه کوچکی از سختی هایی است که همسر و فرزندانم در این سال ها تحمل کردند.
رابطه شما با فرزندان تان چطور است؟
سعی کردم در کنار روابط پدر و فرزندی با پسرم و دخترم، دوست و رفیق باشم، تا بهتر شرایط آنها را درک کنم، از همین رو رابطه ام همواره با آنها خوب بوده و مشکلی نداشتیم.
با محمد هوتن فوتبال هم نگاه می کنید؟
معمولاً بازی های اروپایی را نگاه می کنیم و اتفاقاً برخی مواقع هم می شود که با هم بر سر تاکتیک ها اختلاف نظر پیدا می کنیم.
محمد هوتن می تواند مثل شما فوتبالیست خوبی شود؟
همیشه این ترس را داشتم که هوتن زیر سایه نام من قرار بگیرد و چوب پسر قلعه نویی بودن را بخورد اما با روحیه ای که از او سراغ دارم، مطمئنم می تواند حق خودش را بگیرد. البته بیشتر از اینکه دوست داشته باشم فوتبالیست بزرگی شود دوست دارم تحصیلات عالیه داشته باشد و بیرون از فوتبال به اسم و رسم برسد.
تا حالا پیش آمده به خاطر مربیگری شما در تیم های مختلف، برای خانواده شما مشکل رقم بخورد، منظورم کری ها و طعنه های طرفداران تیم های رقیب است به خصوص برای بچه ها؟
کم نبوده اما دوست ندارم رسانه ای بشود. در این سال ها هم تلاش کردم که مسائل فوتبالی کمتر به داخل خانه و حریم خصوصی ام کشیده شود، چون با روحیات من سازگار نیست.
انتقادی که به امیر قلعه نوعی وارد می شود این است که مخالف مربیان خارجی است؟
نه اشتباه نکنید، من مخالف مربی خارجی نیستم و اتفاقاً برعکس، اعتقاد دارم اگر می خواهیم پیشرفت کنیم باید از دانش روز دنیا عقب نمانیم و در این راه حضور مربیان خارجی بهترین راه است. حرف من این است که دوستان در کنار توانایی های مربیان خارجی نباید توانایی مربیان ایرانی را هم نادیده بگیرند و مربی خارجی را مثل پتک بر سر ایرانی ها بزنند.
پس ماجرای اجنبی پرستی و… به این خاطر بود؟
همین الان هم روی حرفم هستم و معتقدم، برخی ها تنها برای نفی توانایی های مربیان ایرانی به اجنبی پرستی می پردازند. من رابطه بدی با مربیان خارجی ندارم و همین الان چه با کی روش و چه با سایر خارجی های فعال در لیگ برتر رابطه بسیار خوبی دارم، اما حرفم این است که نباید خودمان را دست کم بگیریم. همین الان در تلاش هستم تا موقعیتی فراهم شود تا در تمرینات تیم هایی مثل آرسنال، بارسلونا، بایرن مونیخ و… حاضر شده و از نزدیک نوع تمرین دادن مربیانی همچون ونگر، گواردیولا و… را ببینم، پس من مخالف مربیان خارجی نیستم، اما برخی، از حرف های من آن طور که خودشان دوست دارند برداشت می کنند و قلم می زنند. من هم در این چند سال پوستم کلفت شده از بس انتقاد غیر منصفانه شنیدم، اما توکلم به خداوند است و براساس اعتقاداتم کارم را جلو می برم.
سال ۹۲ به پایان رسیده است. بهترین اتفاقات فوتبالی این سال چه بود؟
قهرمانی استقلال در لیگ برتر و صعود تیم ملی ایران به جام جهانی بهترین اتفاقات بود.
بدترین اتفاق برای شما؟
نرسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا. ما خیلی تلاش کردیم تا بعد از سال ها ستاره سوم را برای طرفداران استقلال به ارمغان بیاوریم، اما تنها یک گام کم آوردیم، آن هم به خاطر یکسری مشکلات که راجع به آن حرف نزنم بهتر است.
آرزوی امیر قلعه نویی برای سال ۹۳؟
آرزوی سلامتی برای مردم کشورم دارم، چه در داخل ایران و چه خارج از آن. امیدوارم تیم ملی با کی روش در جام جهانی موفق ظاهر شود و از گروه مقدماتی صعود کند.
در سال جدید نگران نیستید به قول برخی دوستان سیل بیاید شما را ببرد؟
عزت و ذلت دست خداوند است. با رسیدن نوروز، امیدوارم افکار پلید برخی دوستان هم نو شود و دست از این گونه حرف زدن ها بردارند، فوتبال و ورزش ماهیتش برای لذت بردن است نه برای خوار و ذلیل کردن کسی… دست از دشمنی برداریم و فصلی نو را رقم بزنیم تا شاید فضایی که به وجود آمده دوباره برگردد به سال های نه چندان دور که دوستی و رفاقت جای حب و بغض حاکم بود و کسی به آدم های موفق حسادت نمی کرد.
خانواده سبز / شماره ۳۹۹ و ۴۰۰ / اسفند ماه ۹۲ / سام احمدی / صفحه ۲۴
ارسال نظر