بخش دوم روزنگار اختصاصی تسنیم از تکمیل نیروگاه بوشهر

به گزارش خبرنگار سیاسیخبرگزاری تسنیم، ۵۷ سال پیش ایران اولین گام را برای هسته ای شدن با انعقاد قرارداد مشارکت هسته ای تحت عنوان «اتم برای صلح» برداشت و با کشورهای دارای این تکنولوژی برای انتقال تجهیزات به ایران وارد مذاکره شد. سال ها بعد تهران از میان چندین شرکت بزرگ با شرکت آلمانی «کرافت ورک یونیون» که زیرمجموعه شرکت زیمنس بود، برای ساخت نیروگاه هسته ای در بوشهر به توافق رسید و عملیات احداثنیروگاه اتمی بوشهر آغاز شد.
این شرکت تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، عملکرد نسبتاً مطلوبی در ساخت نیروگاه داشت اما پس از انقلاب، به بهانه های مختلف از انجام تعهدات خود سر باز زد و در نهایت از تکمیل نیروگاه بوشهر خودداری ورزید.

در همین دوران به جهت عدم وجود متخصص ایرانی برای تکمیل این نیروگاه، پس از وقفه ای نسبتاً طولانی، کار به مهندسان روسی واگذار شد. این کشور نیز سال ها تکمیل این پروژه را منوط به آینده کرد و هزینه تکمیل نیروگاه را برای کشور بالا برد. در نهایت پس از سال ها انتظار و خلف وعده در اول مهرماه نیروگاه بوشهر به صورت موقت تحویل متخصصان ایرانی شد.

تأکید بر پیشرفت داخلی و دستیابی به دانش روز چند سالی است که در بیانات مقام معظم رهبری در بسیاری از دیدارها و علی الخصوص در دیدار دانشجویان و نخبگان بیش از پیش به چشم می خورد. ایشان اخیراً در دیدار جمعی از نخبگان بار دیگر بر این مسئله تصریح کردند و فرمودند: «بعضی از کشورها ممکن است تولیدات زیرزمینیِ خودشان را، نفت خودشان را، بشکه های نفت را، منتقل کنند به صاحبان ثروت و علم در دنیا، محصولات آنها را بخرند، یک ظاهرِ پیشرفتی هم ممکن است به وجود بیاید امّا این پیشرفت نیست؛ پیشرفت آن وقتی است که " درون زا " باشد، آن وقتی است که متّکی به استعداد درونی یک ملّت باشد. وزن و اعتبار کشورها و دولت ها و ملّتها هم وابسته به همین درون زایی است. اگر چنانچه از درون، یک حرکتی، جهشی، رشدی به وجود آمد، به یک کشور، به یک ملّت، وزن می دهد، اعتبار می دهد، ارزش می دهد، ابّهت می دهد؛ امّا اگر چنانچه از درون نبود، دیگران آمدند،[اعتبار به دست نمی آید].

ایشان در ادامه به نیروگاه هسته ای بوشهر اشاره می کنند و می افزایند: «خوب، در زمان رژیم طاغوت خودِ فرنگی ها و غربی ها آماده بودند که برخی از کارهای مربوط به فنّاوری هسته ای را در کشور انجام بدهند؛ قرارداد می بستند. فرض بفرمایید حالا نیروگاه بوشهر را که ما با این همه زحمت بعد از سالها به دست آوردیم، بنا بود آلمان ها بسازند[که] پولش را هم گرفتند، بالا هم کشیدند، جوابی هم ندادند بعد از انقلاب. فرض کنید یک نیروگاه هسته ای هم فلان کشور غربی بیاید اینجا، خودش بسازد، خودش اداره کند، از برقش ما استفاده کنیم. این هیچ وزانتی برای یک ملّت محسوب نمی شود؛ هیچ ارزشی به حساب نمی آید. آن وقتی اعتبار و وزانت برای یک کشور به وجود می آید که خودش توانایی از خود بُروز بدهد. این توانایی وقتی در شما پیدا شد، آن وقت می توانید در شرایط برابر، از توانایی های دیگران هم استفاده کنید، همچنان که آنها از توانایی های شما استفاده خواهند کرد».

خبرگزاری تسنیمبا توجه به تحریف و وارونه نشان دادن تاریخ توسط برخی رسانه های بیگانه، از این پس قصد دارد به تدوین روزنگارهایی در عرصه های مختلف بپردازد. در اولین گام این مسیر، به " تاریخ نگاری نیروگاه اتمی بوشهر " پرداخته شده است. این پرونده که ماحصل صدها ساعت فعالیت است، به روند تکمیل نیروگاه بوشهر می پردازد. پرونده نیروگاه اتمی بوشهر که به مرور، به روز رسانی می شود، تجربه تلخی از وابستگی در علوم هسته ای و تأکید بر لزوم " درون زا " بودن علوم در عرصه کنونی است.(۱)

بخش اول این گزارش روزهای قبل منتشر شد که متن آن را می توانید ازاینجابخوانید. در ادامه بخش دوم این گزارش آمده است.

۱۳۶۵-۶۶
شرکت زیمنش به شدت سعی دارد تا با کسب رضایت دولت آلمان امکان مشارکت کرافت ورک یونیون(شرکت زیرمجموعه اش) در تکمیل پروژه بوشهر فراهم کند.

۱۳۶۵-۶۶

گزارش های منتشره در نشریات غربی حاکی از سفر تیمی پانزده نفره از مهندسان ایرانی به چین است. اعضای این تیم که از سوی سازمان انرژی اتمی ایران به چین اعزام شده اند، قصد دارند در طراحی راکتورهای هسته ای و تحقیقات هسته ای، آموزش ببینند.

فروردین ۱۳۶۵

کمیسیون ملی انرژی اتمی آرژانتین پیشنهاد ایران برای تکمیل راکتورهای بوشهر را بررسی می کند. این کمیسیون هر چند که عقد هرگونه قرارداد را منوط به تائیدیه رسمی دولت کرده، اما برای مشارکت در این پروژه، ابراز علاقه کرده است.

۱۶ اردیبهشت ۱۳۶۵

رضاامراللهی رئیس سازمان انرژی اتمی می گوید: آرژانتینی ها تا حدودی موافقت کرده اند که در راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر با ایران همکاری کنند.

۲۱ تیر ۱۳۶۵

عراق برای چندمین بار به نیروگاه هسته ای بوشهر حمله می کند.

۱۰ شهریور ۱۳۶۵

فرانسه و ایران به توافقی در مورد حل اختلافات خود در موضوع کنسرسیوم اورودیف نزدیک می شوند. حل و فصل دعاوی مالی میان طرفین می تواند به حضور مجدد فرانسه در پروژه نیمه تمام ایران با همان نیروگاه بوشهر منتهی شود.

آبان ۱۳۶۵

پاکستان برای مشارکت در برنامه های هسته ای ایران اعلام تمایل می کند.

۸آبان ۱۳۶۵

هفته نامه نولکلئونیکس ویک در گزارشی می نویسد اختلافات میان سازمان انرژی اتمی ایران و دولت آلمان غربی بر سر انتقال تجهیزات نیروگاه هسته ای بوشهر که قرار بوده توسط شرکت کرافت ورک یونیون به ایران منتقل شود، شدت گرفته است.

۱۲ آذر ۱۳۶۵

هیئتی از سوی شرکت آرژانتینی امپرسا نوکلیر آرژانتینا دسنترالس الکتریکال که با سرمایه گذاری مشترک آلمان غربی و آرژانتین تاسیس شده، با مقامات ارشد هسته ای ایران و اعضای دولت در تهران دیدار و گفت و گو می کنند. در این دیدار مباحثی درخصوص گسترش سطح فعلی همکاری ها به سطحی فراتر از آموزش تکنسین های ایرانی و نیز مشارکت در تکمیل راکتور اول بوشهر مطرح می شود.

رئیس شرکت آرژانتینی در بازگشت گزارش هایی مبنی بر اینکه این شرکت به عنوان واسطه قصد دارد برزیلی ها را هم ترغیب به مشارکت با کرافت ورک یونیون و پذیرش مخاطرات احتمالی حضور در روند تکمیل این پروژه کند، رد می کند.

مقامات کمیسیون انرژی اتمی آرژانتین هم گزارش هایی مبنی بر توافق شرکت آرژانتینی با ایران برای انتقال دانش مربوط به چرخه سوخت هسته ای را به این کشور تائید نمی کنند. تهران تهدید می کند در صورت ادامه روند فعلی تمامی روابط اقتصادی خود را با بن به حالت تعلیق درخواهد آورد مگر آنکه آلمانی ها از بهانه جوئی های خود دست برداشته و تمامی تجهیزاتی را که ایران هزینه آنها را پرداخت کرده است به این کشور منتقل کند.

۳ دی ۱۳۶۵

هاشمی رفسنجانی از نیروگاه انرژی اتمی بوشهر بازدید می کند. عمده کار حفظ وضع موجود است و مسئولین مایلند اجازه تکمیل بعضی از فازهای کار داده شود.

۱۳۶۶

مشارکت های هسته ای روسیه با تهران آغاز می شود. در شرایطی که زمان های متفاوتی در مورد آغاز همکاری های دو کشور مطرح شده اند، اما تعیین این زمان به عنوان آغاز مشارکت هسته ای ایران و روسیه به استناد نوشته ویکتور میخاییلوف رئیس شورای علمی وزارت انرژی اتمی روسیه منطقی به نظر می رسد.

* سال ۱۳۶۶

در کشور بحثبر این بود که نیروگاه هسته ای تا چه حد مورد نیاز کشور است و در صورت نیاز آیا در زمینه تامین سوخت، امکان خودکفایی وجود دارد؟ در آن زمان پاکستان خود سوخت را تامین می کرد و ایران گفت اگر آنها می توانند چرا ما نتوانیم. بنابراین تصمیم گرفته شد تا امکانات لازم برای غنی سازی را در کشور ایجاد کنند. لذا با پاکستانی ها مذاکره به عمل آمد تا امکانات لازم را از آنان خریداری کنند. اما این مذاکرات به توافق نهایی نرسید.

پاکستان و ایران توافقی را امضا می کنند که به موجب آن ایران مهندسان خود را برای تعلیم و آموزش به پاکستان می فرستد. براین اساس ایران حداقل ۶ دانشمند هسته ای خود را به موسسه علوم و فناوری هسته ای و موسسه مطالعات هسته ای می فرستد.

ایران بار دیگر از آلمان غربی می خواهد تا نسبت به تکمیل نیروگاه بوشهر اقدام کند. ایرانی ها می گویند پول راکتورها پرداخت شده و باید تجهیزات آنها به ایران منتقل شود. ایالات متحده آلمان غربی را برای عدم همکاری با ایران تحت فشار گذاشته و دولت آلمان هم مجوز انتقال قطعات را به ایران صادر نمی کند.

دستاویز مقامات آلمانی بندی از قوانین داخلی این کشور مبنی بر ممنوعیت ارسال برخی کالاها به مناطق درگیری است. شرکت اکوپیوس نوکلیارس اسپانیا(زیرمجموعه زیمنس) خواهان آن شده که شرکت آلمانی قرارداد احداثنیروگاه بوشهر را به این شرکت منتقل کند.

اسپانیایی ها خواهان مشارکت در برنامه هسته ای ایران هستند. آژانس انرژی اتمی اعلام کرده که قادر به تائید ادعای ایران مبنی بر انتقال برخی مواد سوختی به بوشهر نیست؛ چرا که ایران هیچ گاه وجود چنین موادی را گزارش نکرده است. آلمان غربی هم خواهان بررسی این موضوع می شود. ولی بازرسی ها نشان دهند تخلفی نیست.

۱۳۶۵-۱۳۶۶

ایران و عراق هر دو می گویند که ممکن است بار دیگر به مجموعه نیروگاه بوشهر حمله شود. عراقی ها می گویند بوشهر را همچنان هدفی نظامی تلقی می کنند و دولت ایران هم نسبت به عواقب حمله به این مرکز هشدار می دهند.

دی ۱۳۶۵

نشریات آمریکایی می گویند: عبدالقدیر خان دانشمند ارشد هسته ای پاکستان بار دیگر از بوشهر دیدار کرده است.

بهمن ۱۳۶۵

تیمی متشکل از ۱۸ مهندس فرانسوی از فرام اتم، نیروگاه هسته ای بوشهر را مورد بازدید قرار داده و میزان خسارت وارد شده بر اثر بمباران های هوائی منطقه توسط عراق و هزینه و زمان لازم برای بازسازی و تکمیل مجموعه را ارزیابی می کنند. بنا به گزارش این گروه نیروگاه تا تکمیل نهایی، فاصله زیادی دارد.

۲۸ اسفند ۱۳۶۵

هفته نامه نوکلئونیکس ویک در گزارشی می نویسد که دولت آرژانتین دستورالعملهای شدیدی را برای همکاری هسته ای با ایران تدوین کرده است.

*سال ۱۳۶۶

فروردین ۱۳۶۶

گزارش های منتشر شده در چند نشریه غربی حاکی از آن است که یک کنسرسیوم آلمانی - آرژانتینی و اسپانیایی قرار است تکمیل نیروگاه بوشهر را بر عهده بگیرد.

۳ اردیبهشت ۱۳۶۶
انتشار برخی از گزارش ها حاکی از آن است که ایران آژانس بین المللی انرژی اتمی را در جریان انتقال برخی مواد هسته ای و انبار کردن آنها در نیروگاه هسته ای بوشهر قرار داده است.

۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۶

یک روزنامه آرژانتینی گزارش می دهد که این کشور در حال بررسی مشارکت در مراحل نهایی ساخت نیروگاه بوشهر است. قرار است کرافت ورک یونیون آلمان غربی با همکاری E. N. A. C. E(سرمیاه گذاری مشترک آلمان و آرژانتین) و شرکت اسپانیایی امپرساریوس آگروپادوس و برخی شرکت های ایرانی عملیات تمکیل بوشهر را عهده دار شوند.

۱۴ خرداد ۱۳۶۶

نشریات غربی در گزارش هایی مدعی می شوند که مقامات رسمی دولت آرژانتین از هر نوع اعلام موضع و یا واکنش در برابر شایعاتی که در ماه های اخیر مبنی بر حضور شرکت های آرژانتینی در کنسرسیوم شکل گرفته برای تکمیل نیروگاه بوشهر منتشر شده، خودداری می کند. یک مقام رسمی می گوید هیچ تحول جدیدی در همکاری های هسته ای ایران و این کشور روی نداده است.

۲۹ مرداد ۱۳۶۶

گفته می شود آرژانتین فرصت انعقاد قراردادی یکصد میلیون دلاری با ایران را از دست داده است. پیش از این قرار بود پنج شرکت آرژانتینی در بخش های جانبی و کارهای ایمن سازی نیروگاه بوشهر حضور داشته باشند که با امتناع دولت آلمان از صدور مجوز انتقال قطعات مربوط به نیروگاه بوشهر، عملا کل طرح به فراموشی سپرده می شود.

آبان ۱۳۶۶

پس از بمباران مجدد نیروگاه بوشهر از سوی عراق، ایران درخواست می کند تا تیمی از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی به محل اعزام شوند. آژانس از اعزام تیم امتناع، می کند.(این امتناع تا مارس ۱۹۸۸ تداوم می یابد، در آن زمان آژآنس اعلام می کند که در ماه های آتی قصد دارد هیئتی را به ایران اعزام کند) آرژانتین تیم مذاکرات برای تکمیل نیروگاه هسته ای بوشهر را متوقف می کند. به دنبال بمباران این مرکز هسته ای در تاریخ های ۱۷ و ۱۹ نوامبر، آرژانتینی ها اعلام می کنند حاضر به مشارکت در تکمیل این نیروگاه نیستند.

۲۱ آبان ۱۳۶۶

برخی گزارش ها حاکی از این است که کنسرسیوم چند ملیتی شکل گرفته برای تکمیل نیروگاه بوشهر قرار است شرکتی با مدیریت مشترک تاسیس کرده و تکمیل پروژه را به آن احاله کند. این شرکت با هدف رهایی از محدودیت های قانونی موجود در برخی از این کشورها برای فعالیت در عرصه برنامه های هسته ای ایران تاسیس می شود. سخنگوی شرکت کرافت وریک یونیون حاضر به تائید خبر تاسیس این شرکت نیست اما می گوید: مذاکرات با ایرانی ها ادامه دارد. آرژانتین هم تصریح کرده که همکاری های این کشور با یاران فراتر از تکمیل نیروگاه بوشهر خواهدبود. گفته میشود آرژانتین قصد دارد عملیات تکمیل بوشهر را هم که تاکنون ۴۵ درصد آن به پایان رسیده است، برعهده بگیرد.

۲۶ آبان ۱۳۶۶

عراق بار دیگر به نیروگاه هسته ای بوشهر حمله می کند. حملات مدائم عراقی ها با اعتراض ایران به مجامع جهانی و حتی آژانس بین المللی انرژی اتمی رو به رو شده است. اما هیچ یک از این مجامع حاضر به اقدام عملی و یا حتی تحت فشار قرار دادن عراق نیستند.

۲۸ آبان ۱۳۶۶

حملات عراق به نیروگاه هسته ای بوشهر باز هم ادامه می یابد.

۲۹ آذر ۱۳۶۶

عملکرد ضعیف پدافند نیروگاه بوشهر باعثشده، حدود سی بمب و موشک طی سه حمله به سوی تاسیسات انرژی اتمی اصابت کرده که ده عدد آنها موثر بوده و به بخشی از ساختمان ها و تاسیسات آسیب وارد کرده، ولی قابل جبران است.

دی ۱۳۶۶

ایران با کنسرسیومی متشکل از شرکت های آلمان غربی، آرژانتین، استرالیا، مذاکره می کند. پیش شرط کنسرسیوم برای آغاز به فعالیت در ایران، انعقاد معاهده صلحی میان ایران و عراق و پایان یافتن درگیری هاست.

اسفند ۱۳۶۶

آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید تا چند ماه آینده هیئتی را به بوشهر اعزام خواهد کرد تا میزان خسارت ناشی از حملاع = ت عراق به این نیروگاه را برآورد کنند.

* سال ۱۳۶۷

بهمن ۱۳۶۷

گزارش های بین المللی حاکی از تداوم مذاکرات ایران با کنسرسیوم چند ملیتی برای همکاری در تکمیل نیروگاه بوشهر است اما این شرکت پیش شرط پایان درگیری های ایران و عراق را خواستار شده.

۱۱ اسفند ۱۳۶۷

هاینریش فون پیرر از اعضای ارشد کرافت ورک یونیون که با مذاکرات خومد باعثشد که قرارداد احداثدو نیروگاه بوشهر به این شرکت اعطا شود، گفته که تماس ها میان ایران و شرکت مزبور ادامه دارد.

* سال ۱۳۶۸

اوایل ۱۳۶۸

آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید که آماده است تا در برآورد خسارات ناشی از بمباران تاسیسات هسته ای بوشهر توسط عراق همکاری کند.

خرداد ۱۳۶۸

مباحثو مذاکرات میان ایران و کنسرسیوم اورودیف در مورد بازپرداخت وام ایران(۱۹۷۴) قطع می شود.

هاشمی رفسنجانی توافقنامه ای برای مشارکت هسته ای با اتحادیه جماهیر شوروی منعقد می کند. میرحسین موسوی گزارش هایی مبنی بر اینکه شوروی بازسازی راکتورهای آب فشرده بوشهر که در جریان حملات هوایی عراق تخریب شده اند، به عهده داشته را تائید نمی کند.

۱ تیر ۱۳۶۸

هانس بلیکس مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی از نیروگاه هسته ای بوشهر بازدید کرده و با مشاهده سطح تخریب گسترده صورت گرفته در جریان حملات عراق خواستار افزایش بیشتر امنیت تاسیسات هسته ای می شود.
در همین روز هاشمی رفسنجانی و میخائیل گورباچف روسای جمهور ایران و شوروی توافقنامه ای امضا می کنند که مشارکت و همکاری هسته ای هم بخشی از آن است.

۴ تیر ۱۳۶۸

هانس بلیکس مدیرکل آژانس در دیدار با میرحسین موسوی آمادگی آژانس را برای مشارکت با تهران جهت تاسیس مراکز و نیروگاه های هسته ای اعلام می کند.

۸ تیر ۱۳۶۸

کمیسیون بودجه مجلس شورای اسلامی از نیروگاه هسته ای بوشهر دیدار کرده و میزان خسارات و بودجه لازم برای تکمیل آن را تخمین می زند. مرتضی الویری رئیس کمیسیون می گوید تا کنون ۳ میلیارد دلار صرف این مجموعه شده و یکی از راکتورهای ۱۳۰۰ مگاواتی تا ۹۰ درصد تکمیل شده است.

۱۲ تیر ۱۳۶۸

محمدجواد ایروانی وزیر اقتصاد ایران می گوید ایران ممکن است قراردادهای خود با شرکت های آلمان غربی برای تکمیل بوشهر را لغو کند. او از روسیه به عنوان آلترناتیوی احتمالی برای همکاری هسته ای خبر می دهد.

۶ مرداد ۱۳۶۸

هیئتی از پارلمان آلمان احتمال انتقال قطعات و تجهیزات هسته ای به ایران را از سوی شرکت های آلمانی مورد بررسی قرار می دهند.

شهریور ۱۳۶۸

ایران و ده کشور پاکستان بنگلادش، اندونزی، چین، ژاپن، کره جنوبی، فیلیپین، سریلانکا، اردن و هندوستان انستیتوی انرژی آسیا را بنیان می کند. حضور کشورهای هسته ای در این جمع باعثنگرانی غرب می شود.

۲ شهریور ۱۳۶۸

رضا امراللهی رئیس سازمان انرژی اتمی به هاشمی رفسنجانی می گوید: یک شرکت اروپایی برای تکمیل نیروگاه بوشهر با مخارج کمتر از خواست آلمانی ها پیشنهاد همکاری داده اند.

شهریور - مهر ۱۳۶۸

ایران از اتحاد جماهیر شوروی فناوری و کمک های لازم را در برنامه های هسته ای خود دریافت می کند.

آبان ۱۳۶۸

هفته نامه نوکلئونیکس ویک در گزارشی خبر از تمایل اسپانیا برای تکمیل فاز ۱ نیروگاه بوشهر داده و نوشته این امر مشروط به پایان کامل درگیری و امضای معاهده صلح میان ایران و عراق شده است.

۱۵ آبان ۱۳۶۸

هانس بلیکس مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی با هاشمی رفسنجانی دیدار و درخصوص نیروگاه بوشهر مذاکره کرد.

۱۸ آبان ۱۳۶۸

گفته می شود معاون اجرایی مدیر شرکت نوکلیر پاور اینترنشنال که با سرمایه گذاری زیمنس آلمان و فرانس اتم فرانسه تشکیل شده است، خواهان توافق با ایران بر سر تکمیل دو رآکتور آب فشرده بوشهر است. شرکت امپرساریوس آگروپادوس اسپانیا هم در حال بررسی امکان مشارکت در تکمیل پروژه ناتمام بوشهر است.

دی ۱۳۶۸

مقامات سازمان انرژی اتمی ایران از کره جنوبی دیدار کرده و خواستار کمک این کشور در تکمیل و بازسازی نیروگاه هسته ای بوشهر می شوند. در پاسخ به این پیشنهاد یک تیم فنی در فوریه به ایران سفر می کنند و امکان تکمیل پروژه را بررسی می کنند.

۲۰ بهمن ۱۳۶۸

ایران و اسپانیا پروتکلی را امضا می کنند که به موجب آن " آسوشیتداینتر پرایز " اسپانیا، ساخت راکتورهای بوشهر را بر عهده خواهد گرفت. قرار است شرکت کرافت ورک یونیون هم به این شرکت کمک فنی بدهد.

۱۳۶۸

ایران و روسیه توافقنامه همکاری هسته ای امضا می کنند. دولت ایران قصد دارد تا سال ۲۰۰۵، قریب ۲۰ درصد از انرژی این کشور را از نیروگاه های هسته ای تامین کند.

۱۵ اسفند ۱۳۶۸

اتحاد جماهیر شوروی و ایران پروتکلی را امضا می کنند که به موجب آن روسیه دو راکتور V. V. E. R را در ازای دریافت ۳ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی به ایران تحویل دهند. شوروی همچنین تکمیل دو نیروگاه بوشهر را که شرکت آلمانی زیمنس به بهانه جنگ آن را به تعویق انداخته، عهده دار می شود.

۲۵ اسفند ۱۳۶۸

وزیر حمل و نقل شوروی و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران به توافقی دو جانبه دست می یابند که شوری در احداثدو راکتور ۴۴۰ مگاواتی در ایران مشارکت می کند.

ادامه دارد…

انتهای پیام /