پدرهای خودخوانده ورزش

به گزارش گروه " رسانه های دیگر "خبرگزاری تسنیم، از آن سو و مهمتر از همه، کارهایی شروع شده و اقداماتی در حال چهره بستن است که… جملگی بیش از هر چیز حکایت از این دارد که قرار است در ورزش و برای ورزش «کاری» صورت بگیرد. کاری که آن را از گرفتاری در چنبره «وضع موجود» برهاند و از کسالت و رخوت و یکنواختی و شرایط رسوب شده و «فسیلی» خارج نماید و به مرحله جدید و حرکتی دوباره سوق دهد و در واقع وادار کند. به راستی اگر هر کدام از این حرف ها و بحثها صورت عمل به خود گیرد و هر کدام از این اقدامات که تازه مراحل ابتدایی و آغازین خود را طی می کند، به بار بنشیند و به مقصد نهایی برسد بدون هیچ تردیدی می توان به ایجاد تغییر و تحول در ورزش آن هم نه «صوری» و «ظاهری»، که «ریشه ای و ساختاری» امیدوار بود. آری این روزها این حرف ها مطرح است و بحثها گرم است، اقدامات و کارهایی هم شروع شده است که گفته اند و ما هم بارها از قول آن بزرگان نوشته ایم که:

قدم باید اندر طریقت، نه دم
که اصلی ندارد، دم بی قدم
و در مقابل این حرف ها و اقدامات، کنش ها و واکنش هایی هم صورت می گیرد که هر کدام چه از نوع مثبت یا منفی آن، موافق با آن یا مخالف آن و… جالب، قابل بررسی و ریشه یابی است، و این البته طبیعی ترین اتفاقی است که وقتی حرف از «تغییر شرایط» و «بر هم زدن وضع موجود» به میان می آید و نشانه هایی غیرقابل انکار هم از عملی شدن «تغییرات» حکایت می کند، رخ می دهد. گروهی در سلک موافق قرار می گیرند و حرکت را همراهی و با دست اندرکاران آن همکاری می کنند و گروهی نیز در جبهه مخالفین قرار می گیرند و سعی می کنند با لطائف الحیل و از راه و روش هایی گوناگون مانع از به ثمر رسیدن این تغییرات و بر هم زدن وضع موجود شوند که این گروه منافع خود را در حفظ وضع موجود و تداوم شرایط حاکم و رسوب شده می بینند. بنابراین کسانی که قصد تغییر دارند، اراده اصلاح دارند، می خواهند به وضع ورزش سروسامان بخشند و آن را به حرکتی دوباره به سمت جایگاه حقه خود درآورند، باید انتظار این برخوردها - چه مثبت و چه منفی، چه موافق و چه مخالف - را داشته باشند، به ویژه از لحاظ مادی و روحی خود را برای مقابله با جریانات مخالف - نه منتقد - آماده کرده باشند. جریاناتی رشد کرده و فربه شده در سایر شرایط حاکم چند ساله - که جز به «نفع» خود و حفظ جایگاه و «نام و نان» خود نمی اندیشند و…
پیش از این در یکی از شماره های پیشین روزنامه از بعضی روش ها و شیوه هایی که این جماعت برای مقابله با سروسامان یافتن ورزش کشور استفاده می کنند، فهرست وار یاد کردیم و اگر لازم شد روزی مفصل و با ذکر مصادیق بر آنها مروری مستند خواهیم داشت، اما با توجه به مسائلی که روزهای اخیر در صحنه ورزش کشور طرح شد و بعضی حرکات و اتفاقاتی که به چشم آمد، احساس خطر کردیم و لازم دیدیم اینجا به یکی از روش های این جریان اشاره کنیم. جریانی که خود را صاحب اصلی ورزش و «ریگ ته جوی» آن می داند و معتقد است دولت ها می آیند و می روند، مدیریت ها در ورزش عوض می شوند و هر کدام با ایده ها و شعارهای تند و تیز به میدان می آیند، اما… خط حاکم بر ورزش را «ما» تعیین می کنیم! این ما نیستیم که باید خود را با برنامه های آقایان مدیران ورزش هماهنگ کنیم و تطبیق دهیم، آنها هر شعاری که می خواهند سردهند، اما در نهایت این آقایان هستند که باید در خدمت «ما» و «خط حاکم» شده بر ورزش عمل کنند، اگر پولی هست و بودجه ای… باید صرف آنچه «ما» می خواهیم و تضمین منافع «ما» را در پی دارد منجر شود…!
از جمله این روش های خطرناک و شاید خطرناکترین حربه تجربه شده آنان، «نقاب دوستی و همدلی به چهره زدن و ادای همراهی و دلسوزی درآوردن است و…» است!
گفتم؛ «تجربه شده»، چون سال هاست شاهدیم و تجربه کرده ایم که در ورزش، چه در سطح مدیریت کلان آن و چه در حد فدراسیون های حساسی مثل فوتبال، مدیرانی با نیت خیر و قصد خدمت، عزم جزم و توپی پر و کلی شعار و وعده مبنی بر اصلاح وضع ورزش به میدان مسئولیت وارد شده و تا مراحلی هم جلو رفته اند، … اما دیده شده آن جریان منفعت پرست و بوقلمون صفت بعد از «یکه خوردن» ابتدایی، به سرعت و به زودی خود را جمع و جور کرده و صرفا برای دفاع از منافع و جایگاه خود، برای اینکه عزم آن مدیر را در هم بشکند و شعارهای وی از حد حرف جلوتر نرود و در یک کلام، «وضع موجود» حفظ شود و «خط حاکم» تداوم پیدا کند، خود را با آن مدیر و مسئول چنان همسو و همراه و همدل نشان داده و آن مدیر را با جلب اعتماد! مسخ کرده که شاهد بوده ایم رفته رفته یاران و همفکران اولیه و چند ساله مدیر مسخ شده را کنار زده و به صورت رقیب و مزاحم و حتی دشمن وی قلمداد کرده اند!!(در این باره مثال ها و نمونه های زیادی موجود است که برای جلوگیری از اطاله کلام از ذکر آن می گذریم، هر چند اهالی ورزش با این نمونه ها و مثال ها آشنا هستند!) و… خلاصه و سرانجام کار وقتی آن مدیر یا مسئول چشم باز کرده، متوجه شده که عمر مدیریتی او به پایان رسیده و دوران مسئولیت خاتمه یافته، و او در حالی سرخورده و خسته و فرسوده با صندلی مسئولیتی خود وداع می کند که عملا برنامه ها و اهداف خود را فراموش و در خدمت آن جریان و جماعت قرار گرفته و عمل کرده و…! و اینها به هیچ وجه قصه و داستانسرایی نیست. بلکه نمونه های مستند فراوانی دارد که اهل ورزش خوب با آن آشنا هستند برای مثال روزی روزگاری سخن از ضرورت از «علمی شدن ورزش» به میان آمد و بلافاصله سر و کله این جماعت بیگانه با علم و معرفت ستیز پیدا شد که با شعار «علم روز دنیا»! اینجا و آنجا به ویژه در رسانه های تحت نفوذخود در این باره افاضه می کردند و چنان در این باره حنجره دراندند و گریبان چاک دادند که آغازگران آن شعار به «ضدعلم بودن» و «سنتی بودن»! و بیگانگی با «علم روز ورزش دنیای مدرن»! متهم شده و در نهایت به کنج انزوا رانده شدند و… در نهایت آن چیزی که این جماعت به اسم «علمی کردن ورزش» بر سر ورزش آوردند، رواج دلال بازی و ورود بی حساب و کتاب مربیان دسته چندم و بی کارنامه خارجی و بازیکنان خارجی بی کیفیت و… بود که امروز هم ادامه دارد. اینجا و آنجا به ویژه در رسانه های مکتوب و تصویری شان هم با وقاحت سینه ستبر می کردند که این مربیان، این بازیکنان «خارجی» هستند، پس «علمی» هستند و از علم روز آگاهند و… باید توی سر مربیان بی سواد خودمان زد و…!
یک زمان حرف از «حرفه ای شدن» فوتبال شد، باز این جماعت خود را وسط معرکه انداختند، و با کمک ابزار رسانه ها و تبلیغات پردامنه تعریف وارونه ای از «حرفه ای» گری به جامعه ارائه دادند و طی آن بازار هرهری مسلکی، اصالت زدایی، غیرت ستیزی، پول پرستی و بی تعصبی و… و بساط همین مخارج بی حساب و کتاب و هزینه های افسارگسیخته را که این روزها بحثداغ ورزش است رونق دادند و… اگر کسی انتقاد می کرد، از سوی آنان پاسخ می شنید که: فوتبال حرفه ای یعنی این دیگر، یعنی پول، یعنی سود، یعنی نفع شخصی و… الخ!
یا وقتی حرف از «ورزش پاک و اخلاقی» می شود، باز همین جماعت که خود دلیل اصلی ناپاکی در ورزش و مروج بداخلاقی در آن هستند و بعضا سطر سطر نوشته های زردنامه هایشان آلوده به بند و بست و مسائل پشت پرده است، یکشبه طرفدار «ورزش پاک» و «قهرمانی پاک» می شوند… و اصل ماجرا را به نفع خود منحرف می کنند.
آنچه به اختصار آمد، واقعیت های غیرقابل انکار است و از آن روی مطرح شده که اگر امروز بحثفرهنگ و رویکرد فرهنگی و اخلاقی در ورزش طنین انداخته و مسئولان ورزش به ویژه شخص وزیر محترم عزم خود را برای مسائلی نظیر شفاف کردن مسائلی مالی، حاکمیت عدالت، و… جزم کرده است، هشداری باشد که باید سخت مراقب واکنش های خطرناک جریان یاد شده باشیم که اگر آنان در گذشته با شعار علم مانع از «علمی شدن ورزش» و یا با شعار حرفه ای شدن مانع از «حرفه ای گری سازنده و واقعی در ورزش» شدند، و… خواست و نظر خود را تحمیل کردند، این بار، اجازه ندهیم با رنگ عوض کردن و سر دادن شعار فرهنگ و رخنه و نفوذ پیرامون مسئولان ارشد ورزش چنان بلایی سر فرهنگ و اخلاق و… در ورزش بیاورند که دیگر «نه از تاک نشان ماند و نه از تاک نشان!»

انتهای پیام /

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تأیید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می شود.