|
|
کدخبر: ۱۴۸۰۷۷

برنامه ای که کام مان را شیرین می کند

قندپهلو، اکنون نامی است تا حدودی آشنا؛ برنامه ای تلویزیونی که مجری و کارشناسان و شرکت کنندگانش، همگی شاعران طنزپردازند. و این از آن موارد نادر است که در حوزۀ فرهنگ، کار به اهلش سپرده شده است!

به گزارش مشرق،این روزها در میان همه برنامه های طنز نوروزی، برنامه «قند پهلو» تفاوت خود را به رخ می کشد. برنامه ای که سال گذشته آغاز شد و آهسته آهسته مخاطب خود را یافت. مخاطبی که اکنون پای ثابت این برنامه شده و آن را پیگیری می کند.

«قند پهلو» مبتنی است بر شعر و ادبیات فاخر ایرانی که بعد طنز خود را به خوبی به نمایش می گذارد. همه آنهایی که از نسل های قدیم و جدید آثاری از آنان را در نشریات و کتابهای طنز خوانده ایم، به این برنامه آمده اند و طنزپردازی خود را با یکدیگر به رقابت گذاشته اند. حالا مردم شبهای نوروزی سال ۹۳ را، با این برنامه شناخته شده و قابل تحسین، می گذرانند.

امیرقمیشی تهیه کننده برنامه " قندپهلو " درباره سری جدید " قندپهلو " به برنا گفت: در سری جدید برنامه " قندپهلو " سعی کردیم که با ساختار و دکوری جدید و بخش های متنوع، میهان خانه های مرد در ایام پایانی سال و نوروز ۹۳ باشیم.


وی درباره اجرای جدید این برنامه می افزاید: در این سری ۴ گروه ۴ نفره شرکت کننده به رقابت می پردازند که یک گروه را خانم ها تشکیل می دهند. مرحله خیلی نهایی ۱۲فروردین برگزار می شود.

قمیشی درخصوص آیتم های جدید برنامه گفت: آیتم " یک دهن آواز " نقدی بر ترانه های موسیقی مردمی دارد که شرکت کنندگان ترانه ها را تبدیل به یک طنز منظوم می کنند.


وی تصریح کرد: آیتم " حافظ می گه من می گم " نام آیتم جدید دیگری در این برنامه است که در این بخش شرکت کنندگان تضمین ادبی از سروده های حافظ را به صورت طنز بیان می کنند.

تهیه کننده قند پهلو بیان داشت: در آیتم " نور، صدا، تصویر، لبخند " نیز شرکت کنندگان این بار سکانس های فاخر تلویزیونی را به طنز مکتوب تبدیل می کنند.

این تهیه کننده به آیتم های دیگر برنامه " قندپهلو " اشاره کرد و گفت: " بیت تا بیت "، " هدفمندسازی شاعرانه ها " و " لبخند منتشره " از دیگر بخش های مختلف برنامه است.


وی بیان داشت: تیتراژ برنامه با صدای مسعود خادم خواننده خوش صدای موسیقی پاپ ایران است.

این تهیه کننده درباره دکور متفاوت برنامه بیان داشت: دکور برنامه در فضای مینیاتوری از شهر شلوغ صنعتی است که به نوعی یک کاریکاتور تلویزیونی است. در واقع هر تصویرش یاد و خاطره " گل آقا " و " توفیق " است که قرار است در ذهن بماند.


وی ادامه داد: تعریف ما از کاریکاتور تصویر بی تناسب نیست. اجزای آن باید مهندسی و چشم نواز همراه با نقد باشد. در واقع دکور برنامه نقد زندگی صنعتی و ماشینی است.

وی خاطر نشان کرد: این برنامه ویژه نوروز با اجرای رضا رفیع و داوری شهرام شکیبا و ناصر فیض هر شب ساعت ۲۰ از شبکه آموزش پخش می شود.

«قندپهلو» کام مان را با شعر طنز شیرین می کند

اسماعیل امینی - طنزپرداز - در خبرگزاری ایسنا نوشت:

قندپهلو، اکنون نامی است تا حدودی آشنا؛ برنامه ای تلویزیونی که مجری و کارشناسان و شرکت کنندگانش، همگی شاعران طنزپردازند. و این از آن موارد نادر است که در حوزۀ فرهنگ، کار به اهلش سپرده شده است!

در این سالیان، طنز و در پی آن شعر طنز با پیرایه هایی از تصورات نادرست همراه بوده است از این قبیل:

۱ - هر نوشته ای که بی پرواتر است، طنزش قوی تر است و هرکه بی ملاحظه تر نوشت لابد هنرمند تر است.

۲ - گویا طنزنویسی فقط دو هدف دارد؛ یکی خنداندن و بلکه روده بر کردن مخاطب و دیگری، تاختن به همه جا و همه کس و دهن کجی کردن به این و آن، برای خنک شدن دل مخاطب و به تعبیر قدیم، برای تشفی خاطر خوانندگان.

۳ - مسخره بازی و لودگی، همان طنز است و طنز با اندیشه و جدیت هیچ نسبتی ندارد.

۴ - گویا تنها راه جلب نظر مخاطبان پرشمار به آثار طنز، تن دادن به ابتذال است؛ یکی از راه مسخره بازی و لودگی و دیگر از طریق پریدن در وسط معرکه های پرمخاطبی مثل حاشیه های فوتبال و سینما و یا جدال های سیاسی.

۵ - بر این اساس، انگار که خود طنز آن مایه جذابیت را ندارد که برانگیزانندۀ رغبت مخاطبان باشد و به هر حال ناگزیر است دست به دامن دیگران بشود، یعنی حاشیه نشین فوتبال و سینما و سیاست و ابتذال.

۶ - از میان همین فضای غبارآلود شماری از جویندگان شهرت، سربرآوردند و مانند ماجراجویانی که در یک استادیوم پر از تماشاگر ناگهان به وسط زمین می پرند تا دوربین ها نشان شان بدهند و پاسبان ها دستگیرشان کنند و… به هر حال دیده بشوند.

۷ - این جویندگان شهرت، نه به خاطر قدرت طنزپردازی و نه حتی به خاطر ژرف نگری و نکته سنجی شان، بلکه تنها به خاطر موج سواری، بر سر زبان ها افتادند و با خیالات خود خوشند که لابد خیلی هنرمندند و خیلی طنزپردازند!

* * *

برنامۀ قند پهلو، به رغم کاستی هایش، تا حدی توانسته است این فضای غبارآلود را بشکافد و با معرفی قابلیت های طنز و شعر طنز، این هنر ظریف کلامی را از شائبۀ ابتذال دور نگاه دارد.

هم چنین، معرفی چندین نسل از شاعران طنزپرداز در این برنامه، بیانگر این نکته است که میدان فراخ طنزنویسی، فقط محل تاخت و تاز آن جویندگان شهرت و اهالی غوغا نیست.

و از آن مهم تر اثبات این مدعاست که شعر طنز جاذبۀ کافی برای مخاطبان رسانه ای فراگیر چون تلویزیون را دارد و برای ایجاد جاذبه، نیازمند پیرایه های دیگر نیست.

دریغم می آید به این نکته اشاره نکنم که چگونه است در برنامۀ قند پهلو که این همه شاعر خوش ذوق و توانمند در آن مشارکت دارند، سرودۀ مربوط به تیتراژ برنامه این قدر سست و پر غلط است؟ گویا در تلویزیون، شرط نخست سرودن تیتراژ، بی معناگویی و بی اعتنایی به قواعد شعری و حتی قواعد دستور زبان فارسی است.

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار