شعر / زن رشک حور بود و تمنای خود نداشت

زن، رشک حور بود و تمنای خود نداشت

چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت



اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر

در خانه ی علی سر افشا شدن نداشت



ام البنین(س) کنایه ای از شرم عاشقی است

کز حجب تاب نام دل آرای خود نداشت



در پیش روی چهار جگرگوشه ی بتول(س)

آیینه بود و چشم تماشای خود نداشت



زن؟ نه! همای عرش نشینی که آشیان

جز کربلا به وسعت پرهای خود نداشت



در عشق پاره های جگر داده بود و لیک

بعد از حسین(ع) میل تسلای خود نداشت



عمری به شرم زیست که عباس(س) وقت مرگ

دستی برای یاری مولای خود نداشت