طولانی ترین آزمایش جهان در مرحله نهایی
طولانی ترین آزمایش جهان با عنوان چکیدن قطره های قیر به مرحله نهایی خود رسید.
خبرگزاری ایرنا: و به نقل از ˈپاپ ساینسˈ ˈآزمایش چکیدن قیرˈ عنوان طولانی ترین آزمایش جهان را به خود اختصاص داده است.
این آزمایش از سال ۱۹۲۷ توسط " توماس پارنل” فیزیکدان در دانشگاه کوئینزلند استرالیا آغاز شده است.
وی این آزمایش را به منظور اثبات اینکه قیری مشتق شده از ذغال سنگ، ماده ای به شدت شکننده که می توان آن را با چکش به چند قطعه تقسیم کرد، در واقع مایعی به شدت چسبنده است، آغاز کرد. این ماده در دمای اتاق با سرعتی بسیار پایین جاری می شود.
پارنل این قیر را ذوب کرده و درون قیفی شیشه ای ریخته و آن را برای سه سال به حال خود گذاشت تا سرد شود. سپس قیف را بالای ظرفی پیاله مانند آویزان کرده و به انتظار نشست.
هشت سال بعد یک قطره از قیر به درون ظرف چکید. ۹ سال پس از آن قطره ای دیگر به درون ظرف افتاد. پارنل قطره دوم را به ثبت رساند اما به اندازه ای عمر نکرد که بتواند چکیدن قطره سوم را در سال ۱۹۵۴ ببیند. پس از آن آزمایش وی به گوشه ای از آزمایشگاه خاک گرفته اش در بخش فیزیک دانشگاه منتقل شده و به فراموشی سپرده شد.
در سال ۱۹۶۱ با پیوستن " جان مینستوم” به بخش فیزیک این دانشگاه این آزمایش دوباره دیده شد و وی از دانشگاه درخواست کرد آن را به نمایش درآورد اما مورد توجه قرار نگرفت با این همه در سال ۱۹۷۵ وی توانست بخش فیزیک دانشگاه را راضی کند تا این آزمایش را برای عموم به نمایش بگذارد.
علت طراحی این آزمایش نشان دادن این موضوع است که جامدات نیز می توانند در شرایط خاص مانندمایعات جریان داشته باشند.
پروفسور ˈآندرو وایتˈ مسوول فعلی پروژه ˈآزمایش چکیدن قیرˈ گفت: از زمان آغاز آزمایش در سال ۱۹۲۷ تا سال ۱۹۸۸ تنها هفت قطره و از سال ۱۹۸۸ میلادی تا سال ۲۰۱۴ هر ۱۳ سال یک قطره چکید.
فرآیند انجام آزمایش چکیدن قیر به کمک سه وب کم آنلاین از طریق وب سایت www. theninthwatch. com قابل رویت است.
تا کنون ۲۵ هزار نفر از ۱۵۸ کشور دنیا به طور رسمی برای پایش این آزمایش ثبت نام کرده اند و نام افرادی که در لحظه جدا شدن هر قطره، در حال تماشای فرایند این آزمایش باشند در همکاران این آزمایش ثبت می شود.
به گفته پروفسور وایت لحظه واقعی چکیدن قطره به کمک آنالیز سرعت آن با استفاده از فیلم های ضبط شده مشخص شده و به کاربران اطلاع داده می شود.
این آزمایش از سال ۱۹۲۷ توسط " توماس پارنل” فیزیکدان در دانشگاه کوئینزلند استرالیا آغاز شده است.
وی این آزمایش را به منظور اثبات اینکه قیری مشتق شده از ذغال سنگ، ماده ای به شدت شکننده که می توان آن را با چکش به چند قطعه تقسیم کرد، در واقع مایعی به شدت چسبنده است، آغاز کرد. این ماده در دمای اتاق با سرعتی بسیار پایین جاری می شود.
پارنل این قیر را ذوب کرده و درون قیفی شیشه ای ریخته و آن را برای سه سال به حال خود گذاشت تا سرد شود. سپس قیف را بالای ظرفی پیاله مانند آویزان کرده و به انتظار نشست.
هشت سال بعد یک قطره از قیر به درون ظرف چکید. ۹ سال پس از آن قطره ای دیگر به درون ظرف افتاد. پارنل قطره دوم را به ثبت رساند اما به اندازه ای عمر نکرد که بتواند چکیدن قطره سوم را در سال ۱۹۵۴ ببیند. پس از آن آزمایش وی به گوشه ای از آزمایشگاه خاک گرفته اش در بخش فیزیک دانشگاه منتقل شده و به فراموشی سپرده شد.
در سال ۱۹۶۱ با پیوستن " جان مینستوم” به بخش فیزیک این دانشگاه این آزمایش دوباره دیده شد و وی از دانشگاه درخواست کرد آن را به نمایش درآورد اما مورد توجه قرار نگرفت با این همه در سال ۱۹۷۵ وی توانست بخش فیزیک دانشگاه را راضی کند تا این آزمایش را برای عموم به نمایش بگذارد.
علت طراحی این آزمایش نشان دادن این موضوع است که جامدات نیز می توانند در شرایط خاص مانندمایعات جریان داشته باشند.
پروفسور ˈآندرو وایتˈ مسوول فعلی پروژه ˈآزمایش چکیدن قیرˈ گفت: از زمان آغاز آزمایش در سال ۱۹۲۷ تا سال ۱۹۸۸ تنها هفت قطره و از سال ۱۹۸۸ میلادی تا سال ۲۰۱۴ هر ۱۳ سال یک قطره چکید.
فرآیند انجام آزمایش چکیدن قیر به کمک سه وب کم آنلاین از طریق وب سایت www. theninthwatch. com قابل رویت است.
تا کنون ۲۵ هزار نفر از ۱۵۸ کشور دنیا به طور رسمی برای پایش این آزمایش ثبت نام کرده اند و نام افرادی که در لحظه جدا شدن هر قطره، در حال تماشای فرایند این آزمایش باشند در همکاران این آزمایش ثبت می شود.
به گفته پروفسور وایت لحظه واقعی چکیدن قطره به کمک آنالیز سرعت آن با استفاده از فیلم های ضبط شده مشخص شده و به کاربران اطلاع داده می شود.
ارسال نظر