کلید؛ نماد دادخواهی فلسطین + تصاویر
بسیاری از فلسطینیان دنیا در روز اعتراضی «یوم النکبة» با راهپیمایی و نمایش «کلید» هایی در دست به غصب سرزمین و مایملک خود از سوی رژیم صهیونیستی اعتراض می کنند.
گروه فرهنگی مشرق- روز نکبت(یوم النکبة) نامی است که فلسطینیان و کشورهای عربی برای سالگرد بیرون رانده شدن صدها هزار فلسطینی از سرزمین مقدس خود در روز ۱۴ مه ۱۹۴۸ بکار می برند. در این روز هزاران فلسطینی و غیر فلسطینیانی که طرفدار آزادی قدس شریف هستند به راهپیمایی پرداخته و شعارهای ضد جنایات رژیم صهیونیستی سر می دهند.
برای مردمی که درگیر مبارزه هستند استفاده یا نمایش نمادی برای قدرت یا درخواست غیرقابل انکار است. در مورد فلسطینی ها این نمادها به عمق تاریخ باز می گردد. تاریخی که سالهاست هدف آن آزادی است. در مقابل تمامی نمادها، «چفیه» یا «کوفیه» معروف ترین این نمادها محسوب می شود که بر روی سر بسته می شود. این نماد در بین سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ برای اولین بار در بین کارگرانی که در مقابل اشغال گری انگلستان و جمعیت صهیونیست ها برخاسته بودند، استفاده شده و بعد از آن بصورت بسیار گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.
تصاویر دیگری هم به عنوان نماد استفاده می شوند. برای مثال نماد میله های زندان که نمادی از زندانی ها و شهدای فلسطینی است بارها مورد استفاده هنرمندان در نقاشی ها قرار گرفته است. نقاشی کشور فلسطین، دیوار حائل رژیم صهیونیستی، کودکان فلسطینی با چفیه و شلوار وصله دار، کبوتر و شاخته زیتون و… از دیگر نمادهای استفاده شده فلسطینی ها هستند.
یکی دیگر از شاخص ترین نمادها که مشخصاً به عنوان نماد روز نکبت شناخته شده است. نماد «کلید» است. این نماد اعتراضی است به تصاحب زورمدارانه سرزمین و مایملک فلسطینیان که سال ها قبل توسط صهیونیست ها به تاراج رفته است.
خالد مشعل رییس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی، حماس چندی پیش گفته بود که توافقات بین رژیم صهیونیستی با فلسطین باید با از بین رفتن تمامی شهرک های یهودی نشین، اثبات حق بازگشت آوارگان فلسطینی و بازگرداندن حاکمیت کامل زمینی، هوایی و اداره ی گذرگاه ها به فلسطینیان همراه باشد.
رییس دفتر سیاسی حماس معتقد است که اعمال فشارها علیه مقاومت فلسطین در حالی صورت می گیرد که با توجه به روی کار آمدن دولت تندروی اسراییلی به ریاست بنیامین نتانیاهو که وجود کشور فلسطین را به رسمیت نمی شناسد، برنامه های اسراییل و آمریکا و راهکار حل و فصل بحران نیز با شکست روبرو شده و آنها نیز در تنگنا قرار گرفته است. پیشنهادهای جان کری، وزیر خارجه دولت آمریکا در مذاکرات سازش، فلسطینیان را از حق بازگشت محروم کرده و امنیت اشغالگران را افزایش داده است.
پیشنهادهای جان کری، یهودی بودن قسمت عمده قدس و متعلق بودن آن به رژیم اسرائیل را به رسمیت می شمارد و تنها قسمتی محدود از شرق قدس به عنوان پایتخت فلسطین شناخته خواهد شد. همچنین در این پیشنهادها مشکلات پناهندگان بدون اینکه حق بازگشت به آنها داده شود مطرح شده است و علاوه بر اینکه اسرائیل شهرک های صهیونیستی را در اختیار خواهد داشت، همه گذرگاه ها و آسمان کشور فلسطین نیز در اختیار رژیم اسرائیل خواهد بود.
بیش از ۶۰ سال از صدور قطعنامه ننگین تقسیم فلسطین گذشت و صفحه ای دیگر از قطعنامه های تبعیض آمیز سازمان ملل دوباره ورق خورد و خاطرات تلخ یک ملت آواره و ستمدیده بار دیگر زنده شد و در کنار آن تجاوزات، حملات، بازداشت ها و سرکوب روزانه این ملت بر تلخی این خاطرات می افزاید. در واقع تنها نمی توان صهیونیست ها را عامل توطئه اشغال و آوارگی ملت فلسطین دانست. بلکه باید این حقیقت را هم در نظر گرفت که اشغال فلسطین نتیجه پروسه ای بود که در سال ۱۸۹۷ میلادی در شهر " بال " سوئیس شروع شد و طی مراحلی با قیمومیت انگلستان بر فلسطین و صدور اعلامیه شوم بالفور در سال ۱۹۱۷ میلادی مقدمات حضور صهیونیست ها در فلسطین و واگذاری این سرزمین به آنها فراهم شد تا این که سازمان ملل متحد در تاریخ ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ میلادی نزدیک به یک سال قبل از وقوع فاجعه دردناک اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸، قطعنامه شمار ۱۸۱ خود را در مورد فلسطین صادر کرد و این کشور را میان یهودی ها و عرب ها تقسیم کرد.
۳۳ کشور از جمله آمریکا و انگلیس و کشورهای اروپایی به این قطعنامه رای مثبت دادند و ۱۳ کشور به آن رای مخالف و ۱۰ کشور هم رای ممتنع دادند. این در حالی بود که آمریکا و انگلیس برای بدست آوردن رای موافق برخی کشورها از تمامی ابزارهای موجود خود از جمله تهدید و ارعاب و حتی ارائه هدایای مالی هنگفت دریغ نورزیدند تا نطفه تشکیل رژیمی را در منطقه بکارند که بعدها دامن تمامی کشورهای منطقه را بگیرد و به غده سرطانی بدخیم و غیر قابل علاجی تا امروز تبدیل شود.
تصاویر دیگری هم به عنوان نماد استفاده می شوند. برای مثال نماد میله های زندان که نمادی از زندانی ها و شهدای فلسطینی است بارها مورد استفاده هنرمندان در نقاشی ها قرار گرفته است. نقاشی کشور فلسطین، دیوار حائل رژیم صهیونیستی، کودکان فلسطینی با چفیه و شلوار وصله دار، کبوتر و شاخته زیتون و… از دیگر نمادهای استفاده شده فلسطینی ها هستند.
خالد مشعل رییس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی، حماس چندی پیش گفته بود که توافقات بین رژیم صهیونیستی با فلسطین باید با از بین رفتن تمامی شهرک های یهودی نشین، اثبات حق بازگشت آوارگان فلسطینی و بازگرداندن حاکمیت کامل زمینی، هوایی و اداره ی گذرگاه ها به فلسطینیان همراه باشد.
پیشنهادهای جان کری، یهودی بودن قسمت عمده قدس و متعلق بودن آن به رژیم اسرائیل را به رسمیت می شمارد و تنها قسمتی محدود از شرق قدس به عنوان پایتخت فلسطین شناخته خواهد شد. همچنین در این پیشنهادها مشکلات پناهندگان بدون اینکه حق بازگشت به آنها داده شود مطرح شده است و علاوه بر اینکه اسرائیل شهرک های صهیونیستی را در اختیار خواهد داشت، همه گذرگاه ها و آسمان کشور فلسطین نیز در اختیار رژیم اسرائیل خواهد بود.
بیش از ۶۰ سال از صدور قطعنامه ننگین تقسیم فلسطین گذشت و صفحه ای دیگر از قطعنامه های تبعیض آمیز سازمان ملل دوباره ورق خورد و خاطرات تلخ یک ملت آواره و ستمدیده بار دیگر زنده شد و در کنار آن تجاوزات، حملات، بازداشت ها و سرکوب روزانه این ملت بر تلخی این خاطرات می افزاید. در واقع تنها نمی توان صهیونیست ها را عامل توطئه اشغال و آوارگی ملت فلسطین دانست. بلکه باید این حقیقت را هم در نظر گرفت که اشغال فلسطین نتیجه پروسه ای بود که در سال ۱۸۹۷ میلادی در شهر " بال " سوئیس شروع شد و طی مراحلی با قیمومیت انگلستان بر فلسطین و صدور اعلامیه شوم بالفور در سال ۱۹۱۷ میلادی مقدمات حضور صهیونیست ها در فلسطین و واگذاری این سرزمین به آنها فراهم شد تا این که سازمان ملل متحد در تاریخ ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ میلادی نزدیک به یک سال قبل از وقوع فاجعه دردناک اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸، قطعنامه شمار ۱۸۱ خود را در مورد فلسطین صادر کرد و این کشور را میان یهودی ها و عرب ها تقسیم کرد.
ارسال نظر