|
|
کدخبر: ۱۴۹۴۹۹

تحلیل سخنان فرمانده نیروی قدس سپاه با موضوع جهان اسلام / ۱

سردار سرلشکر قاسم سلیمانی با تاکید بر قدرت جمهوری اسلامی ایران در شرق مدیترانه گفت: ایران امروز دارای یک قدرت حقیقی است که با همه افسانه های تاریخی و قدیمی ایران کاملاً متفاوت است.

گروه امنیتی دفاعیخبرگزاری فارس- قاسم سلیمانی مشهورترین و بدون اغراق محبوب ترین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و به عنوان الگویی برای جوانان مسلمان شناخته می شود.

نوشتن درباره او که اواسط شهریور ۱۳۷۹ از سوی رهبر معظم انقلاب به عنوان دومین فرمانده نیروی قدس منصوب و در سال ۱۳۹۰ با ارتقاء درجه، چهاردهمین سرلشکر انقلاب شد، او که قدرت را می فهمد، حریفان را به خوبی می شناسد، اهل ریسک کردن است و بر خلاف برخی، کمتر با استخاره تصمیم می گیرد، سخت است.

شاید برای مخاطب، خواندن اینکه گاردین می گوید «حتی کسانی که سلیمانی را دوست ندارند، او را فردی باهوش می دانند» یا نگاه موسسه پژوهش های راهبردی «آمریکن اینترپرایز» که گفته است: «ژنرال سلیمانی یک عملگراست و در رویارویی با مشکلات تاکتیکی توانایی رهبری خود را ثابت کرده است»، تکراری باشد.

همچنین بازخوانی تاکتیک های مؤثر و موفق سردار سلیمانی در پیروزی مقاومت اسلامی و در جنگ ۳۳ روزه لبنان(حرب تموز) و ۲۲ روزه و ۸ روزه فلسطین یا تدابیر راهبردی اش در پرونده سیاسی عراق و افغانستان نیاز به طرح مقدمات فراوانی دارد و جایش در رسانه های تخصصی است و به نظر نمی رسد در حوصله مخاطب باشد.

شاید بیش از همه مطالبی که پیش تر در رسانه ها منتشر شده، برای مخاطب جذاب است که بداند اختلافات فرمانده نیروی قدس با محمود احمدی نژاد رئیس جمهور سابق از کجا نشأت گرفت و چگونه قوام یافت و سرانجامش چه شد.

یا این که چرا «جلال طالبانی» در دیدار محمود احمدی نژاد، اول با «حاج قاسم» سلام و احوالپرسی کرد.

یا این که وقتی فرمانده سپاه قدس در بغداد با «طالبانی» گفت وگو می کرد و اوباما تماس تلفنی گرفت، او در پاسخ شوخ طبعی «مام جلال» خطاب به «اوباما» چه گفت.

مردمی که امروز به رسانه های مختلف «فیلتر شده و فیلتر نشده» و «پارازیت دار و پارازیت ندار» دسترسی دارند، برای شان مهم است بدانند رابطه «حاج قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس» با «بشار اسد رئیس جمهور سوریه» از روز اول بحران اجتماعی و بعدتر، آغاز جنگ داخلی تا امروز که سوریه توانسته است سایه تهاجم خارجی را پس بزند، چگونه است؟

مخاطب ایرانی می خواهد بداند «او» چگونه این قدر راحت به عراق، سوریه و لبنان و روسیه و ترکیه و چین و افغانستان و سایر نقاط جهان سفر می کند.

مردم می خواهند بدانند چقدر فاصله از آخرین خداحافظی «حاج قاسم» و «حاج رضوان» گذشت و او چگونه خبر شهادت «عماد مغنیه» دوست و فرمانده عملیاتی اش را شنید.

مردم می خواهند بدانند فرمانده سابق لشکر ۴۱ ثارالله چگونه برای تشییع پیکر مادرش خود را به ایران رساند.

البته اینکه چرا حاج قاسم بیش از «سردار احمد وحیدی»(فرمانده سابق نیروی قدس سپاه) در افکار عمومی مطرح است را باید در گسترش رسانه های داخلی و البته تبلیغات خارجی جست وجو کرد.

ایرانی که در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ خورشیدی به یک قدرت بانفوذ و مؤثر منطقه ای تبدیل شده بود، باعثبرانگیخته شدن خیلی هایی شد که پیشتر در خاورمیانه برای خود جایگاهی متصور بودند.

از سوی دیگر پیروزی «جنبش مقاومت اسلامی حزب الله لبنان» در جنگ تموز(۳۳ روزه) بر رژیم صهیونیستی نه تنها تل آویو را شوکه کرد که آمریکایی های سرمست را از فتح افغانستان و درگیر در عراق را که خواب «زایش خاورمیانه جدید» دیده بودند را نیز بهت زده کرد.

آمریکایی ها که پیشتر طعم تدبیر «سلیمانی» را در عراق چشیده بودند و نتوانسته بودند در عرصه سیاسی دستاورد چندانی داشته باشند، پیش و بیش از سایرین درباره حاج قاسم به تحقیق پرداختند و سعی کردند با ترساندن اعراب، او را «مبدع هلال شیعی» بدانند.

اما این پیروزی در جنگ ۳۳ روزه بود که نام «قائد فیلق القدس الایرانی العمید قاسم سلیمانی» را به صورت وسیعی در رسانه های جهانی مطرح کرد.

از سوی دیگر آمریکایی ها که هر روز وضعیت بحرانی تری در عراق پیدا می کردند، حملات تبلیغاتی خود را علیه فرمانده سپاه قدس ایران شدت بخشیدند و ناخواسته او را به چهره اول صحنه زورآزمایی خاورمیانه تبدیل کردند.

از آسیای میانه و افغانستان و پاکستان تا مدیترانه، جنوب شبه جزیره عربستان و شمال آفریقا، هر جا که آنها نتیجه نمی گرفتند، این فرمانده کرمانی را که حالا به او «اللواء الایرانی» می گفتند، مسئول می دانستند. آنها کار را به جایی رساندند که برخی از فرماندهان نظامی شان، خواستار ترور او شدند. با آغاز موج تغییرات در جهان عرب و شمال آفریقا این موجه رسانه ای شدت بیشتر یافت به طوری که رسانه های مصری گردشگران ایرانی را نیروهای قاسم سلیمانی خواندند و با بالا گرفتن بحران سوریه، او را فرمانده اصلی ارتش سوریه اعلام کردند.

طبیعی است که گزارش ها و حملات رسانه ای آنها علیه نیروی قدس و فرمانده آن در داخل کشور بازتاب می یابد و به همین دلیل او با وجود «کم گویی» و «دوری اش از مواجهه با رسانه ها» بیش از سایر فرماندهان ارشد سپاه مشهور شود.

* محبوبیت فرهمند

نخستین حس من از «حاج قاسم» را این خاطره شکل داد که وقتی «حاج همت» ۱۷ اسفند ۱۳۶۲ در جزیره مجنون درگیر بود و اکثر بچه های لشکر ۲۷ شهید شده بودند، پیش «حاج قاسم» رفت تا یک گروه از رزمندگان لشکر ۴۱ را به کمکش بفرستد و بچه ها را جمع و جور کند؛ «حاج قاسم» در جواب یک گردان نیرو روانه موقعیت لشکر حضرت رسول می کند و وقتی «حاج همت» را می بیند، فرمانده عملیاتش را مأمور می کند تا حاجی را برساند که در راه «حاج همت» شهید می شود.

حاج قاسم سلیمانی در کنار شهید علی هاشمی

این را «محمدمهدی» پسر بزرگ سردار شهید «حاج محمدابراهیم همت» می گوید.

هنگامی که از «داوود کریمی» تنها پسر سردار شهید «عباس کریمی» جانشین بعدی «حاج همت» می پرسند: نخستین تصویر و حس شما از «حاج قاسم» چیست، می گوید: وقتی با سایر فرزندان شهدا به دیدن حاجی رفتیم، یک یک بچه ها را بغل می کرد و سعی داشت بدون این که کسی ما را معرفی کند، بشناسدمان. وقتی من را بغل کرد گفت: تو حتما پسر «عباس» هستی؛ خیلی شبیه پدرت هستی. حس خوب و ماندگاری بود که دوست بابا، مرا این چنین شناخت.

حاج قاسم سلیمانی در تمام سال های بعد از جنگ رابطه اش را با خانواده های معظم شهدا حفظ کرد، حتی در شدیدترین بحران ها، او تعاملش را با خانواده معظم شهدا تقویت کرد.

علاوه بر روحیات فردی و شخصیتی و مردم داری و بی تکلفی اش در تعامل با مردم، دلیل اصلی محبوبیت او را باید در نگاه ملی و فراجناحی اش به موضوعات و رویدادها جست وجو کرد.

در نگاه قاسم سلیمانی، «ایران» اصالت دارد و نه دسته بندی های سیاسی و جناحی. او با عملش نشان داده که سرباز بی ادعای میهن است و بیش از آن که سخن بگوید، فکر می کند و عمل.

مردم و به خصوص جوانان دل زده از سیاست، این روزها وجود قاسم سلیمانی را به عنوان یک «قهرمان ملی» بیش از گذشته لازم می دانند به همین دلیل نگاهی مشتاقانه به وی دارند.

عملکرد واقع گرایانه و به دور از افراط و تفریط فرمانده سابق لشکر ۴۱ ثارالله نشان داده، «سلیمانی» به جای درگیر شدن روی مسائل حاشیه ای و زودگذر سیاسی، توان و انرژی خود را بر مسائل اصلی که همان عظمت و اقتدار و گسترش نفوذ راهبردی جمهوری اسلامی است متمرکز کرده.

فرمانده شجاع سپاه قدس ایران عملا ثابت کرده مورد اعتماد و احترام تمام گروه های سیاسی است و نظراتش را به راحتی به چهره های سیاسی منتقل می کند، همان گونه که در هفته بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به دیدار یکی از چهره های اصلی اصلاح طلبان رفت.

آنچه در زیر می خوانیدمتن کامل سخنرانی سردار قاسم سلیمانی در تاریخ ۲۷ بهمن ماه سال ۹۲ در جمع یادگاران دفاع مقدس لشکر ۴۱ ثاراللهاست که در آن به مرور دقیق و البته خلاصه شده ای از اتفاقات، حوادث، بایدها و نبایدهای جهان اسلام پرداخته است.

بسم الله الرحمن الرحیم

نثار روح مطهر امام راحل(ره) و برای شادی روح شهیدان انقلاب و دفاع مقدس و به خصوص شهیدان والفجر ۸ لشکر ثارالله و استان کرمان و همه استان هایی که در این لشکر بودند، استان های سیستان و بلوچستان و هرمزگان و برادرانی که از جاهای دیگر تشریف آوردند و برای سلامتی رهبر عزیز و بزرگوارمان اجماعا صلوات بفرستید.

خدمت عزیزان بزرگوار سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران را تبریک عرض نموده و گرامی می داریم یاد و خاطره امام عزیز و بزرگوار(ره) را. خداوند انشاءالله برکات و رحمت خود را بر آن انسان ناجی و پاک و به تعبیر مقام معظم رهبری بی نظیر بعد از معصوم نازل کند و ایشان را انشاءالله با انبیا و اولیا محشور کند.

از اینکه اجابت کردید این دعوت را و حضور به هم رساندید - این چهره های مبارک و نورانی، که هر کدام یک صفحه بسیار گویا و حقیقتی از بخش مهمی از ایثارگری و فداکاری این انقلاب است - صمیمانه هم احساس شرمندگی می کنم و هم تشکر.

از اینکه این بار در این اجتماع برادر عزیزمان آقای «رزم حسینی»[نیز هستند] به عنوان استاندار در شهر کرمان؛ این هم یک توفیقی است که به هر صورت این بار قرعه افتاد استاندار کرمان از لشکر ۴۱ ثارالله باشد و بخش مهمی از رزمندگان لشکر ثارالله هم در این پیکره شمیم خوش دوران دفاع مقدس را تداعی می کند.

همان دورانی که سرخ و سیاه نداشت و هر کس اخلاص داشت زیر آن سقف جا گرفت و جا داشت. کسی از کسی سوال نمی کرد چه خطی و چه اندیشه ای داری، همین که ندای امام(ره) را لبیک گفته بود به امام ارادت حقیقی خود را ابراز می کرد، آن جا خانه او بود، مکانی که هر کس از هر کجا خسته می شد آنجا آرام می گرفت. روح و جسم و جان او آرامش پیدا می کرد.

جبهه یک بهشت زنده ای بود و هر کس بتواند به هر مقداری این شمیم را و این عطر را به جامعه ما تزریق کند و جامعه ما این بو را استشمام کند، به شهید خدمت کرده است.

من در این جلسه که استفاده هم کردیم از ۲ عزیز بزرگوار و یادگار دوران دفاع مقدس سردار عزیز سردار نوری و برادر عزیزم جناب آقای مهندس رزم حسینی، سعی می کنم که خلاصه تر وقت شما را بگیرم چرا که عزیزانی از جیرفت و بقیه جاها آمده اند و باید زود برگردند.

امروز روز ۲۲ بهمن و روز خیلی بزرگی است. ما خودمان این جمع را می گویم که خودش را خیلی قریب و نزدیک به انقلاب حس می کند. تصورم این است که من گوینده و شمای شنونده معرفتمان نسبت به انقلاب از دشمنانمان کمتر است.

ما شناخت حقیقی از انقلاب را در تلاش دشمن حس می کنیم.ببینید سی و چند سال این حجم تلاش از جنگ تا تحریم تا موضوعات مختلف دیگر نشان از عظمت انقلاب دارد و نشان می دهد انقلاب یک شی بسیار با ارزشی است که دشمن این همه تلاش می کند برای اینکه آن را از خاصیت بیندازد.

من می خواهم در این جلسه برای بازشناسی مجدد موضوع انقلاب یک بازخوانی با زبان دیگری داشته باشیم.

این جمع، هم قبل از انقلاب را درک کرده و هم زمان آن تبلور احساسات انقلابی را درک کرده و هم بعد از آن در راه انقلاب تلاش و مجاهدت کرده است.

انقلاب را بر مبنای ۳ موضوع در جمع خودمان مورد بحثو بررسی قرار بدهیم. انقلاب بر مبنای اسلام و مکتب اسلام، انقلاب بر مبنای شیعه و مذهب تشیع و انقلاب بر مبنای ایران و قومیت.

مهم ترین حادثه اولیه تاریخ اسلام در سال ۱۴۹۲ اتفاق افتاد؛ یعنی «سقوط اندلس».نقطه اوج صعودی جهان اسلام. در ۱۴۹۲ اندلس سقوط کرد که همزمان می شود با پیدایش قاره آمریکا.

از آن زمان، جهان اسلام یک سیل انحطاطی، قهقرایی و نزولی را طی می کند. ما در این دوره سقوط عثمانی را داریم که یک امپراتوری بسیار وسیع اسلامی بود و بخش اعظمی از جهان اسلام را اداره می کرد.

در تقسیم جهان اسلام به مستعمرات گوناگون، بخشی از شامات را فرانسوی ها مستعمره خود کردند، انگلیسی ها شرق آسیا و بخشی از خاورمیانه را و کشورهای مختلف اروپایی مثل بلژیک ها و یونانی ها بخشی از جهان اسلام را مستعمره خودشان کردند؛ جهان اسلامی که خودش یک دوره طولانی، دوره خود عثمانی ها که ۴۰۰ سال طول کشیده، این کشورها آمدند آن را پاره پاره کردند. تکه تکه کردند. در اینسیر نزولی جهان اسلام، که از سقوط اندلس آغاز شد، جهان اسلام به نقطه صفر آن رسید که سقوط قدس در ۱۹۶۷ بود.یهودی ها قدس را فتح کردند؛ با همه ثروت مسلمانان، با همه امکانات مسلمان ها، با همه جمعیت مسلمان ها، در دل جهان اسلام.

حال اگر قدس در یک گوشه ای مثل اندلس بود و در قلب اروپا این اتفاق افتاد، باز یک چیزی بود. قدس در دل جهان اسلام بود. از سقوط قدس از سال ۱۹۶۷ میلادی هر اتفاقی می افتاده برای جهان اسلام زیر صفر بوده. که مهم ترینش مسئله کمپ دیوید را داریم. سفر سادات به تل آویو را داریم. این اتفاقات همه زیر صفر بوده.

در سال ۱۹۸۱ میلادی فهد پادشاه عربستان[جنایت کرد] اولین بار نیست که به جهان اسلام خیانت کرده است. اولین خیانت آن انجام دادن کنفرانس فاس[بود].آمدند در اردن و آنجا طرح فهد که طرح سازش با رژیم صهیونیستی بود[را مطرح کردند] که عرفات گریه کرد و وقتی برگشت به دوستان خودش گفت: «عرب ها ما را فروختند.» این انحطاط وجود داشت، تا امام آمد.

امام چند ماه بعد از رفتن سادات به سرزمین های اشغالی فلسطین که در فرودگاه بنگوریون دست تکان داد و پیاده شد، امام در فرودگاه مهرآباد دست تکان داد و پیاده شد.

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی و از ورود امام، سیر صعودی جهان اسلام شروع شد و جلوی آن حرکت قهقرایی و انحطاط و حرکت شدید نزولی جهان اسلام گرفته شد و به سیر صعودی تبدیل[گشت] و امام بود که با اقدام و کار شجاعانه خودش و با عمل کم نظیر خودش جهان اسلام را از سیر نزولی نجات و به سمت حرکت صعودی سوق داد.شما به هر حال در این صعود هستید. همه حوادثی که اتفاق افتاد، حوادثیک صعود است حوادثجنگ ۳۳ روزه و حادثه جنگ ۲۲ روزه و موضوعات مختلف دیگر همین است.

مهم ترین رهبر عرب که پرطرفدارترین رهبر عرب هم بود، جمال عبدالناصر بوده که در اوج جنگ اعراب با رژیم صهیونیستی، فرماندهی جبهه اعراب را به عهده داشت.

آن جریان ناصر به عنوان ناصریسم که در عالم عربی وجود دارد یک جریان گسترده است فقط مصر هم نیست و این ناصر موشکی داشت به نام «ظافر» که قادر بود تل آویو را بزند.

جمال عبدالناصر که از شجاع های عرب بود و بسیار هم معروفیت و محبوبیت داشت، جرأت نکرد موشک را به تل آویو شلیک کند. در حالی که در جنگ بودند و صحرای سینا به اشغال درآمده بود، ولی این جسارت را نداشت که این کار را انجام دهد.

سرانه درآمد کشورهای اسلامی و عربی در حالی که فلسطینی ها با سنگ مقاومت می کردند، قریب ۱۰۰۰ میلیارد دلار بوده است و مخازن سلاح های گوناگون که از کشورهای اروپایی خریداری کرده بودند پر بود.

شما به عربستان نگاه کنید حجم سلاح هایی که آنها سالانه خریداری می کنند، از آمریکا و جاهای دیگر، حجم سلاح هایش از عدد آدم های موجود در درون کشور بیشتر است.

امام آمد و سنگ را به موشک تبدیل کرد. امام آمد و این جسارت را داد. این موشکی که به تل آویو خورد، اولین بار که به تل آویو خورد، بر خلاف همه جنگ هایی که بین اعراب و اسرائیل بود، این موشک عربی نبود، این موشک مصری نبود، این موشک ترکی مدعی دوره عثمانی نبود. امام ارتقا داد، در بعد مکتب همه عالم اسلامی مدیون امام است.

خدا می داند اگر امام نبود و اگر این انقلاب و نظام را برپا نکرده بود، این حرکت به وقوع نمی پیوست، وضع جهان اسلام چه وضعی داشت. همان طور که هنوز پاره ای از آن دارای چنین وضعی است. این در بعد مکتب.

در بعد مذهب شیعه؛ ما شیعه هستیم و افتخار این کشور این است که ۹۲ درصد از جمعیتش را شیعیان تشکیل می دهند.

از سال ۴۰ هجری که امیرمومنان علی(ع) به شهادت رسید، در طول تاریخ اسلام تا تاریخ انقلاب اسلامی دوره ها را نگاه کنید، ۸۰ سال بنی امیه حکومت کرده، ۶۰۰ سال بنی عباس حکومت کرده، ۴۰۰ سال عثمانی ها حکومت کردند اما هیچ کجا شیعه به عنوان مذهب شیعه جرأت ابراز مذهب خودش و مذهبیت خودش را نداشت.

امام حق بزرگی بر گردن ما دارد؛ این را باید بفهمیم و در سالگرد انقلاب به این کار بزرگی را که امام انجام داد قدری توجه کنیم.

عثمانی ها مجلسی داشتند؛ مجلس مبعوثان. در مجلس مبعوثان همه ادیان نماینده داشتند. مسیحیان نماینده داشتند، یهودیان نماینده داشتند و برادران اهل سنت ما هم نماینده داشتند و یک جا که تنها نماینده ممنوع بود حضور پیدا کند، تشیع بود.

وقتی انگلیسی ها به عراق حمله کردند، آن وقت عراق در سیطره عثمانی بود و جزء محدوده امپراتوری عثمانی و تنها مجموعه ای که ایستاد در مقابل انگلیسی ها و مقاومت کرد فقط شیعه و علمای شیعه بودند.

وقتی عراق جدید تأسیس شد و ملک فیصل در عراق روی کار آمد، در حالی که حدود ۶۰ درصد جمعیت عراق را شیعه تشکیل می داد، ۲ وزیر بدون وزارتخانه به شیعه ها دادند.

عبدالسلام عارف، اولین بار که خواست ارتش عراق را تشکیل بدهد و در دانشکده نظامی ۳۰۰ دانشجو پذیرش کرد و از این ۳۰۰ دانشجو ۳ نفر از این دانشجویان شیعه بودند. ۲۹۷ نفر اهل سنت بودند. شیعه مرجعیت دینی داشت، تابعیت فقهی از مراجع خودش داشت، ولی مرجعیت سیاسی نداشت و امام آمد، این مرجعیت سیاسی را برای شیعه بنا گذاشت.

اینجمهوری اسلامی، مرجعیت سیاسی شیعه شد.این مرجعیت سیاسی شیعه؛ ما فکر کنیم این کار شخصی و فردی بود نه، این بنایی که امام گذاشت بنای کامل و جامعی بوده و ببینید این ساختاری که امام بر ایران حاکم کرده، این ساختار که در قانون اساسی ایران معنا و مفهوم پیدا کرده و تفسیر یافته، این ساختار حکم می کند و مراقبت می کند جمهوریت و اسلامیت این نظام با هم بقا داشته باشند.

اگر این ظرف ناقص باشد، این شاکله ضعف داشته باشد، این ساختار ناقص باشد، هیچ فردی نمی تواند این کار را انجام بدهد. کسی نمی تواند با یک سوت زدن با هر مقدار کاریزمای شخصیتی که داشته باشد، بتوانی کاری بزرگ بکند.

امام با این پایه گذاری بزرگ، در یک ساختاری قابل تعریف است. ظرف این ساختار ظرفی است که می توان همه ارزش ها را در بعد دینی و انسانی و اخلاقی در آنجا داد. این قابلیت پیدا می کند. امام این قابلیت را به وجود آورد که ایران بتواند مرجعیت سیاسی شیعه شود.

فرض کنید ایران نبود و ایران شاه بود - این را هم توضیح می دهم چون بعضی وقت ها خیلی ها مغلطه می کنند و فکر می کنند بنای روحانیت فقط یک بنای یک جانبه و بنای مذهبی و دینی بوده - همینمرجعیت بود که توانست عراق را از حلقوم آمریکا بیرون بکشد و سامانش بدهد.اگر مرجعیت نبود چه کسی می توانست این کار را انجام دهد. اصلا کجا می توانست معارضه شیعه عراق به ایران اتکا کند. این بنا، این ساختار، این شاکله توانست، اساس این موضوع و این کار را شکل دهد. امام کارهای بنیانی و کارهای اساسی و بزرگ کرد.

احیای شیعه چیست؟ احیای شیعه با مرجعیت ایران یک قطبیت، یک قدرت به ایران می دهد هم در بعد سیاسی و هم بعد امنیتی و هم بعد اقتصادی.

اینکه می گویند «هلال شیعی»؛ هلال شیعی که سیاسی نیست. هلال شیعی هلال اقتصادی است.مهم ترین مسئله اقتصادی جهان نفت است. ما می دانیم ۳ کشور ایران، عربستان و عراق بیشترین نفت جهان را دارند. عربستان اول و ایران و عراق دوم و سوم هستند و تقریبا ۷۰ درصد نفت جهان در منطقه شیعه نشین است یا قریب بر ۸۰ درصد در منطقه شیعه نشین است. نفت عراق در همین کریدور بصره و بغداد؛ کوتر عربستان ۸۰ درصد نفتش در منطقه شیعه نشین دمام، قطیف قرار دارد و ایران هم که مشخص است.

مرجعیت سیاسی شیعه به ایران یک قدرت مضاعف از قومیت بخشید، ضمن اینکه به شیعه کمک کرد به بازیافت قومیت شیعی[بپردازد] که این از اثرهای ماندگار است. اگر ایران نبود این اتفاقات هم نمی افتاد.

یک وقت یکی از رهبران عراقی پیش من آمد. می گفت: «من با طارق هاشمی رفتیم پیش ملک عبدالله و او ناراحت بود و به طارق هاشمی گفت که من ۲ میلیارد دلار به شما کمک کردم که هنوز شیعه بر عراق حکومت کند؟

طارق هاشمی متوجه شد که او نمی داند من شیعه ام و خندید و گفت: «ما شیعه را با خود آورده ایم» وجه سیاسی بزرگ ایران این کار را کرد و نفع عراق چیست؟ غیر از اینکه عراق قلعه مقاومت در مقابل ایران بوده. دژی یا جبهه شرقی کل عرب در مقابل ایران بوده است؟ همه پول هایی که به صدام دادند به این علت است.

طولانی مدت هم بوده و کاری به زمان جمهوری اسلامی هم نداشته. در زمان شاه هم بوده. اگر کسی فکر کند این تقاص در زمان جمهوری اسلامی است نه، اصلا در زمان شاه چند جنگ با عراق شد که یکی از آنها تپه ۳۴۳ مهران بود، ولی مرجعیت سیاسی شیعه این را داد و چه نتیجه ای داد: «عمق بخشی به جمهوری اسلامی در ابعاد سیاسی، امنیتی و موضوعات گوناگون.»

فکر نکنید ما خرج عراق می کنیم نه! ما الان قریب ۱۲ میلیارد ریال با عراق تجارت داریم و این قابلیت رسیدن به ۳۰ میلیارد دلار را دارد.

سال گذشته یک میلیون و دویست هزار زائر از عراق به ایران آمدند که هر کدام بین ۳تا ۵ هزار دلار خرج کردند. این حرف ها از من نیست و بنا نیست بحثاقتصادی کنم.

این مانور ۲۰ میلیونی در اربعین امام حسین(ع) که در کنار عربستان انجام گرفت و راهپیمایی انجام دادند، قابل وصف نیست. بعضی وقت ها آدم های عادی که فکرش هم نمی کنیم یک حرف های جامعی می زنند.

از یکی سوال کردند راهپیمایی چگونه بود گفت من از شما سوال دارم. طرف هم ایرانی بود، جواب داد: «شما به من بگویید کدام سلطان در دنیا هست که بتواند ۲۰ تا ۲۵ میلیون آدم را با خرج خودشان با پای پیاده و سمت خودش بسیج کند و کسی هم ذره ای احساس کمبود نکند؟ هیچ سلطانی، ملکی، رئیس جمهوری، هیچ اقتداری در جهان وجود دارد؟» و خودش جواب داد: «بله! یک سلطان این کار را کرد و امام حسین(ع) بود.»

این قدرت ما است. این تظاهر مذهبی دینی شیعه ۲۰ میلیونی، این قدرت نمایی ما بیش از رژه مسلحانه ای است که می رود هواپیماها و تانک ها و توپ ها را که همه به حق هم هست، به نمایش بگذارد.

در یک موضوع متعجب می شوند و این است امام به این نقش داد و محوریت داد. ایران و قومیت ایران همیشه در طول تاریخ شاهد این حکومت ها و جنگ ها بوده. شما در حوادثدر طول تاریخ ایران همیشه ایران مکان تاخت و تاز بوده.

۷۰۰ سال تاریخ ایران، تاریخ مفقوده ای به نام سامانی ها، خوارزمشاهی ها و قومیت های گوناگونی بر ایران حکومت کردند. سلجوقیان از جاهای مختلف آمدند و یک دوره طولانی افغان ها، مغول ها همه ایران بودند؛ از همه قومیت ها.

این را همه می گویند که برای اولین بار در این جنگ یک طرف و تمام قدرت دنیا یک طرف و ایران یک متر از خاک خود را از دست نداد و ایستاد سرفراز و سربلند و پیروز از آن بیرون آمد.

این کار بزرگ امام بود که مذهب را در پشتوانه ملیت و قومیت آورد. اگر این نبود، در همین سالگرد پرافتخار والفجر ۸ هستیم، چه عاملی بود؟ این صحنه دل آرای شهید امینی و غواص های دیگر عملیات کربلای ۴و ۵، آن صحنه وحشتناک و حیرت آور و ترسناک را در دل شب در آب، بدون دفاع چه کسی می تواند از عهده اش برآید، غیر از مذهب.

امام با تلفیق دین و جمهوریت بستری درست کرد به نام جمهوری اسلامی که ایران را بیمه کرد. مگر قدرت های زمان امروز با قدرت های زمان مغول ها و افغان ها، تاتارها، تاجیک ها و سامانی ها و خوارزمشاهیان قابل مقایسه اند؟

چرا کسی نمی تواند چنین جسارتی را بکند. الاناین قدرتی که امروز همه دیدند. این قدرتی که شما می بینید این تلفیق، هنر امام بود؛تلفیق مذهب به ملیت و امام آن طوری طراحی کرد که هیچ کس بر دیگری و هیچ کدام دیگری را مغلوبه نکند. نه مذهب، دموکراسی و مردم را و نه مردم، دموکراسی و مذهب را.چه کسی چنین احساسی را می تواند[ایجاد] کند؟ هیچ کس نمی تواند این کار را بکند. این دولت ما، این مجلس ما، این قوه قضائیه ما، این مجالس متعدد ما، این شوراهای ما. این هنر امام بود.

خیلی از علمای بزرگ شیعه مبارزه کردند، خدمت کردند به اسلام و تشیع و کتابت کردند، اما امام کجا و همه آن جمع ارزشمند مقدسی که امام در کلمات خودشان بارها آنها را تقدیس و احترام کرده و درست هم بوده کجا؟

امام ۲ کار بزرگ برای این نظام با همه ارکانش از رهبری به ولایت فقیه و کانون های ارزشمند که به جا مانده و دوم مردم؛ ۲ کانون اساسی قدرت و عظمت ایران. همه این احساس را داریم چیزی که به عنوان ملی گرایی در کشور ما رسم شد و به وجود آمد. ما نمونه های متعدد را دیدیم.

ملی گرایی اگر به معنای حب وطن باشد بد نیست. اما این ملی گرایی به این معنا که وطن را بسازد. اگر بود ما در جنگ می دیدیمجنگ یک تهاجم خارجی بود ایران که قلب ملی گرایی است مورد تهاجم قرار گرفت از طرف دشمن دیرینه و تاریخ ایران، پس کجا بودند این ملی گراها؟ما ندیدیم نهضت آزادی را، ما ندیدیم جبهه ملی و آزادی را؟

کسی در جبهه دنبال گردان درست کردن و گروهان درست کردن نبود، ما ندیدیم. ابدا! هدفم این نبود که این کلمه را بگویماگر کسی حس ملی گرایی داشته باشد، باید امروز به این راه امام سجده کنداین کار بزرگی که امام کرد برای این ملت و قومیت و برای این کشور.

چطور این طرفداران محیط زیست وقتی حیوانی کشته می شود و یا در جایی آتش سوزی می شود حرکت می کنند، جمع می شوند و ما در ملی گراهای خودمان به اندازه این را هم ندیدیم که این جنگ طولانی اتفاق افتاد و آنها بیایند برای ایران چنین حرکتی انجام دهند.

امام این ملیت و قومیت را بیمه کرد.ایران امروز دارای یک قدرت حقیقی است که با همه افسانه های تاریخ و قدیمی ایران کاملا متفاوت است. از حضور قدرتمند ایران در شرق مدیترانه می توان نام برد.

این منطق ایران است هیچ کجای ایران بر مبنای روش هایی که دشمنان ایران عمل می کنند، عمل نکرده است و با زور و جنگ و حتی با پول توسعه نداده است.

همین سوریه که الان محور جدال اساسی است یک طرف همه دنیا قرار دارد و یک طرف واحدش ایران بعضی ها تز روشنفکری می دهند که حالا این آقا برود و یک نفر دیگر بیاید. فرض کنید مرده، چون حقیقت موضوع را نمی دانند.

در همین اردوگاهی که در آن آمریکا، رژیم صهیونیستی، ترکیه و عربستان هستند خوارج را به خوبی می بینیم، در جنگ احتجاج می کرد به وجود عمار یاسر در یاران خودش، بر مبنای آن حدیثنبوی که «عمار یاسر بر سپاهی که حق است در مقابل سپاهی که در راه ناحق هستند کشته خواهد شد.» در بین سپاه معاویه بعدا این پذیرفته شده بود، ولی احتجاج می کردند که ما عمار را نکشتیم و از درون سپاه امیرالمومنین(ع) خودشان آن را کشتند، ۴۰۰۰ حافظ قرآن در سپاه معاویه بود.

امیرالمومنین(ع) به جنگ این سپاه رفته بود و الان همه اینها را می بینیم.غیر از کفر و شرک و صهیونیسم، امروز ما در سوریه اینها را می بینیم که با الله اکبر سر می برند.

یک فردی آمد پیش من و گفت «آقای زرقاوی شب تا صبح قرآن می خواند و گریه می کرد و خودش یک جا ۱۲۰ را سر می برد.»

آن چیزی که توانسته در سوریه تفکر ایران را موفق کند منطق ایران است.چون این منطق قوی است، همه آن تبلیغات و زورها تاثیر خود را نمی گذارد. امروز یک مدل در منطقه ایجاد شده همه تلاشی که سعودی ها دارند انجام می دهند دو کار مهم است، یکی این که با پول فراوان، پول پاشی می کنند. دوم با تولید سلفیت برای بذر نفاق در جهان اسلام تلاش می کنند همه از ترس این است که این مدل و نمونه در درون آنها تاثیر بگذارد و تاثیر می گذارد.

این هنر امام و این کار امام بود که این شیء ارزشمند و گرانبها را[بنا نهاد.] امامی که اسرارالصلاة را می نویسد که عرفا از درک و تفسیر آن عاجز هستند، در ۲۵ سالگی نوشت. امامی که که آن معرفت را پیرامون نماز دارد می فرماید: حفظ این نظام از نماز واجب تر است به دلیل این مرکزیت، قطبیت و خصوصیت در این راه مبارزه کردند؛ دارند نگاه می کنند انقلاب و ایران را از این جایگاه و ما باید همیشه خودمان را قدردان امام بدانیم و مدیون امام بدانیم و شرمنده امام بدانیم و بدهکار امام و شهدا و راه امام بدانیم.

امروز همان روز امام است. من این جمله رزم حسینی را قدر می دانم که همه ما به عنوان حکومت همه آحاد ملتمان را محب ولایت بکنیم. این کار ارزشمندی است. اینکه ما نظام اسلامی را نظام کارآمد، خدمتگزار و موفق کنیم و مثل اینکه مردم برای آن جان می دهند.

این ۲۲ بهمن مگر تلویزیون و تبلیغات ما و ادارات ما این قدرت را دارند که در روز تعطیل این جمعیت را بیاورند که همه متحیر می شوند.ما باید این را کامل کنیم هر کجا مسئولیت داریم و توان داریم به این نکته توجه کامل و جدی نماییم.

انشاء الله خداوند همه ما را در این راه ثابت قدم بدارد و توفیق بدهد. توجه کنیم هر جا هستیم این دو نکته را مورد توجه قرار دهیمهمه این خصوصیتی که ذکر شد و حقیقت است صدها مستند دارد برای حفظش؛ حفظ آن مرهون ۲ چیز است یکی باقی ماندن جمهوری اسلامی به معنای همه خصوصیت آن و دوم ولایت فقیه. خصوصا رکن مهم ولایت فقیه که انسانی حکیمی و متقی بر مسند آن تکیه زده و باید خط قرمز همه ما باشد.

در بخش های بعدی به تجزیه و تحلیل این سخنان راهبردی و ارزشمند فرمانده نیروی قدس سپاه از زبان برخی تحلیل گران و کارشناسان پرداخته خواهد شد.

انتهای پیام /

ارسال نظر

پربیننده ترین

آخرین اخبار