کارگران منتظرند دولت تورم را کنترل کند

به گزارش حوزه احزابخبرگزاری تسنیم، حزب اصلاح طلب کار با صدور بیانیه ای ضمن گرامی داشت هفته کارگر، آورده است: کارگران ایران چشم انتظار تحول در نظام های اقتصادی و اجتماعی هستند.

آنها منتظرند تا دولت جدید هم و غم خود را ابتدا معطوف به کنترل تورم و سپس جان بخشیدن دوباره به عرصه تولید کند.

متن این بیانیه بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

با تغییر ماهیت روابط اقتصادی دریک سده گذشته روابط کارگر و کارفرما نیز دچار دگرگونی های زیربنایی شد.

اشکال مختلف استثمار و بهره کشی و بی توجهی به جامعه کارگری از سوی کارفرماها و حکومت های وابسته به نظام سرمایه داری سال هاست که دچار دگردیسی شده است.

امروز نیروی کار اهرم و شاکله اصلی روند و فرآیند توسعه محسوب می شود.

منافع طبقه کارگر به گونه ای شگفت آور با منافع کارفرمایان و حکومت ها گره خورده است، چرا که در قرن بیستم مبنای قدرت از نظامی یا قدرت سخت به قدرت اقتصادی و دانش فنی یا قدرت نرم تغییر ماهیت داد.

در سایه این دگردیسی اجتماعی و اقتصادی رفتارهای خشن و توأم با قوای قهریه با جامعه کارگری به رفتاری مودبانه گفت و گو محور تغییر شکل داده است.

امروزه کارفرمایان و مدیران ارشد بنگاه ها و کارتل های بزرگ اقتصادی به خوبی می دانند که اساس و بن مایه رشد و بهره وری و نیز افزایش ارزش افزوده در واحدهای تحت مدیریت شان جز در سایه گفت وگو محوری و تامین منافع حداقلی جامعه کارگری قابل حصول و دست یافتن نیست.

جامعه کارگری نیز به یک خود آگاهی دست یافته است؛ هم گرایی و هم اندیشی کارگران در اقصی نقاط جهان با هر دین و مذهب، قومیت و نژاد و آب و خاک راه برون رفت از استثمار و بهره کشی مدرن است.

از سوی دیگر کارگران قرن بیستم و به طریق اولی فعالان جامعه کارگری در قرن جاری به خوبی دریافته اند که کارفرمایان نیز در اندیشه بقای سرمایه انباشته و نیز افزایش ارزش افزوده خویش اند؛ بنابراین تشکل ها، کنفدراسیون ها و احزاب کارگری دست تعامل به سوی کارفرمایان دراز می کنند و پشت یک میز به سنجش و تضمین منافع جمعی می نشینند.

این همه در حالی است که متاسفانه در کشور ما به رغم آنکه جامعه کارگری در طول دوران پیروزی انقلاب و پس از آن در زمان دفاع مقدس و دوران سازندگی همواره یار و یاور نظام جمهوری اسلامی ایران بوده اند و از آرمان ها وبرنامه های توسعه ای حمایت کرده اند، اما اکنون با توجه به اجرای برنامه های تعدیل اقتصادی در زمره آسیب پذیرترین طبقه اقتصادی و اجتماعی قرار دارند.

خوب به یاد داریم که جامعه کارگری و کارگران انقلابی ایران در ماه های پایانی رژیم پهلوی با اعتصابات بزرگ در صنعت نفت چه ضربه مهلکی به پیکره رژیم گذشته زدند و همان کارگران در دوران جنگ تحمیلی با حضور در میادین جنگی و سازندگی و اداره موسسات نفتی که تحت شدیدترین بمباران های رژیم بعثی بود، سهم به سزایی در اداره کردن جامعه داشتند.

جامعه کارگری در دوران سازندگی و پس از آن نیز با نهایت اقتدار و از جان گذشتگی خود به آبادانی ایران همت گمارد، اما متاسفانه امروز اندک موقعیت ناچیز اقتصادی و اجتماعی خود را در سایه نابرابری های اجتماعی ازدست می دهد.

در سال های اخیر و به خصوص در سایه اجرای نادرست و نابسامان فاز نخست هدفمندی یارانه ها کارگران شریف و زحمتکش ایران چشم به سبدکالا و یارانه نقدی دوخته اند.

در برخی خانوارهای کارگری ایران دریافت سبدکالا و یارانه نقدی به شاهرگ معیشت آنها تبدیل شده است.

کسانی که باید جامعه انسانی را به زعم معمار کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره) مدیریت کنند امروز نگران موقعیت خود هستند و حتی از مدیریت و اداره خانواده خود هم عاجز و ناتوان شده اند.

این در حالی است که هر روز و شاید هر لحظه بر تعداد خانوارهای کارگری ناتوان از جبران افزایش قیمت ها و افزایش تورم افزوده می شود.

متاسفانه دولت دهم در پناه همیاری مجلس هشتم و نهم چنان جامعه کارگری دچار تلاطم های اقتصادی کرد که امروز و به رغم تلاش های گسترده، کارگران هنوز نتوانسته اند از سایه سنگین و آوار نابسامان افزایش بهای کالاهای اساسی کمر راست کنند و به سازندگی مرز و بوم خود بنشینند.

افزایش تعداد بیکاران و تعطیلی انبوهی از کارخانه ها و کارگاه های تولیدی و به تبع آن افزایش تعداد بیکاران موجب شده است همان اندک رمق خانوارهای کارگری نیز گرفته شود.

نکته حائز اهمیت آن است که بخش اعظمی از بیکاران موجود در جامعه ایرانی تحت سرپرستی پدران و مادران کارگر قرار دارند.

این همه درحالی است که حکومت اسلامی براساس قوانین شرع مقدس و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران موظف به تامین شغل و معاش برای آنان است.

از سوی دیگر عدم پرداخت مقرری بیکاری از یک سو و پرداخت میلیاردها تومان یارانه نقدی به خانوارهای غیرنیازمند از سوی دیگر موجب رنجش افزون تر بیکاران و خانواده های محروم و مستضعف جامعه شده است.

جامعه کارگری ایران در حالی از وجود مشاغل پایدار و دریافت حقوق مکفی محروم شده که مدعیان اداره و مدیریت جامعه در ۸ سال گذشته نتوانستند پاسخ گوی مطالبات و حتی اجرای تعهدات خود باشند.

آنانی که آن روزها ادعای اداره جامعه جهانی را داشتند امروز باید پاسخ گوی این ناهنجاری ها و نابسامانی های جامعه کارگری باشند.

در این سال های اخیر بسیاری از فرزندان رشید این مرز و بوم و جامعه کارگری به دلیل فشار سنگین اقتصادی و تورم ناشی از عملکرد ضعیف متولیان امور از ادامه تحصیل باز مانده اند.

برخی از آنان در نیمه راه تحصیل به دلیل عدم توان سرپرست خانوار در تامین نیازهای تحصیلی و هزینه های مترتب بر آن، علم اندوزی را رها کرده اند و راه به سوی مشاغل کاذب و گوشه نشینی برده اند.

از سوی دیگر افزایش هزینه های درمان و سیستم ناتوان درمانی کشور اندوه خانواده های جامعه کارگری را دو چندان کرده است.

پرداخت هزینه های بستری و جراحی از یک سو و از کار افتادگی و یا اخراج پس از عمل های سنگین جراحی و ناتوانی درتامین هزینه های دارویی و بهداشتی از سوی دیگر عرصه را بر جامعه کارگری تنگ کرده است، اما این، همه آنچه بر جامعه کارگری می رود نیست.

عدم رعایت موازین بهداشت محیط کار و ایمنی در مشاغل، ناامیدی نسبت به تامین نیازهای بازنشستگان کارگری، دستمزدهای پایین و عدم تناسب آنها با میزان تورم در جامعه، قراردادهای سفید امضاء و کوتاه مدت، نداشتن آموزش حرفه ای و حین کار و بسیاری دیگر از معضلات پیش رو، جامعه کارگری را امیدوار به تدبیر و امید دولت یازدهم کرده است.

کارگران ایران چشم انتظار تحول در نظام های اقتصادی و اجتماعی هستند.

آنها منتظرند تا دولت جدید هم و غم خود را ابتدا معطوف به کنترل تورم و سپس جان بخشیدن دوباره به عرصه تولید کند.

جامعه کارگری به خوبی می داند تا کارفرما و صاحبان صنایع انگیزه و امکان تحرک و رونق تولید را نداشته باشند، منافع آنان نیز قابل تامین نخواهد بود.

این درک و از خود گذشتگی و تعامل را در تعیین دستمزدهای سال جاری و نحوه تعامل و هم اندیشی نمایندگان جامعه کارگری با کارفرمایان و دولت شاهد بودیم.

بنابراین کارگران ایران در سال ۹۳ آمادگی خود را برای حرکت به سوی تولید ملی و اشتغال پایدار اعلام می کنند.

حزب اسلامی کار نیز همچون گذشته بر این باور است که صیانت از حقوق کارگران و توجه به تولید ملی و ایجاد اشتغال پایدار است که امکان رفع معضلات و تنگناهای اقتصادی کشور را فراهم می کند.

بنابراین ضمن تبریک روز جهانی کارگر اعلام می دارد که در این مسیر پرفراز و نشیب همراه و همیار کارگران و کارفرمایان خواهد بود.

انتهای پیام /