مکتب امام‌حسین(ع) مملو از درس‌ها، عبرت‌ها و نکات شگفت‌انگیزی است که بدون شک سرمشقی برای نجات جامعه‌ی بشری از دام بدی‌ها و پلیدی‌هاست؛ به همین جهت است که امام حسین(ع) را همچون رسول خدا(ص) «کشتی نجات» می‌خوانیم.
یکی از درس های مهم واقعه‌ی عاشورا، ایستادگی در برابر ظلم و استکبار است. امام حسین (ع) با شعار «هیهات من الذله» تسلیم شدن در برابر ظالم را عین ذلت میداند و آن را از خود دور و در برابر آن مقاومت می‌کند؛ آنگاه با خون خود در پای این جمله‌ی ابدی امضا می‌زند.
از سوی دیگر نیز شاهد افرادی چون عمر بن سعد هستیم که با آگاهی از جایگاه و حقانیت امام (ع)، دین خود را به گندم ری فروختند؛ امام حسین (ع) نیز به او فرمود: «از گندم ری نخواهی خورد»؛عمر بن سعد نیز هیچگاه به خواسته‌ی خود نرسید و نام او تا ابد با ذلت همراه خواهد بود.
تاریخ ثابت کرده است که هرگاه ملتی در دوراهی ایستادگی و تسلیم، ایستادگی در برابر ظلم را انتخاب کرد به پیروزی و عزت رسید و هرگاه تسلیم شد ذلیل گشت. در گذشت سال ها افراد زیادی چون امام خمینی (ره) و گاندی با پیروی از این شعار اباعبدالله (ع) حماسه‌ها آفریدند و ملت هایشان را از زیر سایه‌ی استکبار بیرون کشیدند.
امروزه برخی از کشورهای اسلامی به جای ایستادگی، خود را تسلیم ظالمان کرده اند و به نیکی دیده‌ایم که حاصلی جز ذلت و حقارت نیافتند. هرچند که عده‌ای در جهت تحریف مفاهیم کربلا تلاش می‌کنند اما واقعیت این است که امام حسین (ع) بر زمین افتاد تا کسی از چرخ هواپیمای هیچ مستکبری آویزان نگردد؛ چرا که امام (ع) ذلت در برابر حاکمان ظلم را نکوهش می‌کند و مرگ را بهتر از زندگی با ذلت میداند. همانا ملتی که جهاد را ترک کند به سیاهچاله‌ی نابودی کشیده خواهد شد.
یادداشتی از احمدرضا اکبرزاده همدانی
ارسال نظر